Venus Flytrap tourde van 12 tot en met 21 maart door de Amerikaanse staat Texas. Als eindbestemming van de tiendaagse tour deed de Haagse band de stad Austin aan voor een optreden op het South By South West Festival. Inmiddels is Venus Flytrap weer terug van hun Amerikaans avontuur. Zanger/gitarist Marc Mosmans vertelt over deze bijzondere ervaring. Het idee voor een kleine Amerikaanse tour werd al snel geopperd, toen Venus Flytrap de bevestiging ontving om te mogen spelen op South By South West (SXSW) in Texas. Mosmans: “Doordat bands een bepaald niveau moeten hebben om te mogen spelen op SXSW, konden we nu makkelijker toegang tot andere lokale podia krijgen." De tour is door Venus Flytrap geheel zelf geregeld, het contact met het festival verliep via het Nationaal Pop Instituut (NPI). Deze instelling voorziet deelnemende bands van een financiële vergoeding met als doel Nederlandse bands voet aan de grond helpen te krijgen in het buitenland. Daarnaast onderhoudt het NPI contacten met buitenlandse seminars voor mogelijke nieuwe showcases. Naast Venus Flytrap waren nog zeven andere Nederlandse bands uitgenodigd voor het festival, waaronder Bettie Serveert en League of XO Gentlemen. Met alle bandleden en instrumenten in een grote Buick –Amerikaanse auto- gestopt, begonnen de Haagse muzikanten aan hun avontuur. De Amerikaanse tour van Venus Flytrap omvatte in totaal zes optredens beginnend buiten Texas in de stad New Orleans, vervolgens Houston voor twee optredens, San Antonio voor twee optredens en Austin voor het South By South West Festival. Voor de band was het iedere keer spannend hoe hun experimentele muziek door de Texaanse cowboys zou worden ontvangen. Vooral omdat de tenten waar Venus Flytrap speelden voornamelijk op stevige rockmuziek waren ingesteld. Toch werd de muziek van Venus Flytrap door het publiek enthousiast ontvangen, zoals in The Sidecar Pub in Houston. “De hartelijkheid van de Amerikanen die we tijdens onze tour tegenkwamen, hadden we totaal niet verwacht”, vertelt Mosmans. “Je denkt dat hun intenties niet echt gemeend zijn, maar dat bleek het tegenovergestelde te zijn, gezien de grote vraag naar onze CD”. Hoewel de muziek vaak origineel en vernieuwend werd bevonden, noemt Mosmans toch een optreden in een sportbar in San Antonio waar het totaal niet aansloeg. Een ander optreden in San Antonio in ‘Tacoland’ daarentegen was wel een unieke ervaring, waarbij onder de takken van een boom moest worden gekropen om binnen te komen. Terwijl hij hierover vertelt verschijnt een veelzeggende grijns op zijn gezicht. Venus Flytrap heeft kennis gemaakt met de muziekscène in Amerika. Deze scène is –volgens Mosmans- een voedingsbodem voor Amerikaanse muzikanten om echt goed te worden. Door de enorme afstanden hebben muzikanten on the road veel meer onderling contact dan bijvoorbeeld in Nederland, waar na een optreden direct naar huis wordt teruggekeerd. Volgens Mosmans zit de Nederlandse popcultuur slecht in elkaar. “Alleen de bovenlaag is bekend, de underground krijgt nauwelijks aandacht, Nederland kent bijvoorbeeld geen grote nationale radiozender die alleen gericht is op de underground. In Engeland leeft dit wel, waar dus ook regelmatig veel nieuwe bands vandaan komen. Instellingen als NPI die proberen minder bekende bands te stimuleren, concentreren zich toch hoofdzakelijk op de bovenlaag. Als een Haagse band de Haagse podia heeft gehad, is het vaak moeilijk om weer verder te gaan. Alles blijft lokaal”. Het stadje Austin, eindpunt van de Amerikaanse tour, bleek een ware gebeurtenis voor muzikanten vanuit de hele wereld. Op het South By Southwest Festival traden gedurende vier dagen ongeveer 1300 bands op. “Het leek wel carnaval waarbij iedereen verkleed was als band”, zegt Mosmans lacherig. “Alle bezoekers zagen er hetzelfde uit: slordige kapsels, gescheurde spijkerbroeken, versleten gympies en een polsbandje van het festival. Het stereotype van the American rockstar”. Venus Flytrap trad op tijdens de Nederlandse avond op 19 maart. De opkomst was niet enorm volgens Mosmans. Alleen bij Bettie Serveert bleek de zaal wel goed gevuld te zijn door de inmiddels aardige naamsbekendheid van de groep in de US. Onder de bezoekers van de Nederlandse showcase bevonden zich ook diverse programmeurs en platenbazen. Het NPI meldde onlangs op de landelijke 3VOOR12 site dat South By Southwest nog niets concreets had opgeleverd, omdat het daar nog te vroeg voor was. Dat het uiteindelijk nog vruchten zal afwerpen, gelooft Mosmans niet: “De kans om tussen ruim 1300 bands op te vallen is vrij klein, maar de ervaring om daar te spelen is fantastisch om meegemaakt te hebben”.