Malkovich maakt niet zomaar muziek, maar hardcore met een filosofisch tintje. Niets is wat het lijkt, draagt de band uit. Binnen de scene hebben ze hun plaats veroverd, maar het is tijd om daar uit te breken. “Nu het zo goed gaat willen we meer, meer, meer!” “Waar gaan die teksten van jullie over? Ik kan ze niet verstaan.” Met zo’n vraag maak je niet echt vrienden bij welke band dan ook, maar Malkovich wordt niet boos. Zanger Hugo zegt alleen een beetje teleurgesteld: “Dat is jammer, want de teksten zijn voor ons heel belangrijk.” Malkovich maakt hardcore: energieke en snoeiharde muziek die zijn wortels heeft in de punk, met teksten over politiek, leven en dood. Voor bandleden Hugo, Josha (drums), Mark (gitaar), Miriam (basgitaar) en Thomas (gitaar) is hun muziek dus allesbehalve vrijblijvend. Ze hebben er een bedoeling mee. Allereerst die naam, Malkovich. Er is een Amerikaanse acteur, John Malkovich, en er is een film, ‘Being John Malkovich’. Een vervreemdende film, waarin hoofdrolspeler John Cusack het brein van Malkovich betreedt. En dat vreemde, dat rare, dat spreekt de band wel aan. Niets is wat het lijkt en dat geldt zeker voor Malkovich. “Dankzij die naam kan niemand aan ons zien wat voor muziek we maken,” zegt gitarist Thomas. Nee, en aan het uiterlijk van de band valt dat ook niet af te zien. Ze ogen allesbehalve woest. “Dat maakt ook dat we een beetje een vreemde eend in de bijt zijn in de hardcore scene. We zijn geen puristen en zetten onbedoeld mensen steeds op het verkeerde been,” zegt Miriam. Malkovich heeft wel zijn plaats in diezelfde scene veroverd, want fans komen vanuit heel Nederland naar hun optredens. Miriam: “De hardcore scene is klein, dus je bouwt al snel een schare fans op. Daardoor kunnen we ook makkelijk in het buitenland spelen, want we hebben eigenlijk een internationale vriendenkring van mensen die allemaal van hardcore houden.” Malkovich heeft al in België, Duitsland en Engeland gespeeld. Binnenkort volgt een tour van twee weken door Denemarken, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk en België. Er wordt dan niet in hotels geslapen, maar bij de organisatoren van de optredens thuis. Verwacht daarbij geen luxe omstandigheden. “We hebben een keer in Duitsland in een kraakpand overnacht. In januari, met alleen een houtkachel als verwarming. We werden bevroren wakker,” rilt Josha na. Malkovich gaat in de zomer van 2004 een nieuwe CD opnemen. De link met Den Haag – de bandleden komen uit Rotterdam, Amsterdam, Utrecht en Delft – is te vinden in de Newtonstraat, waar Coalition Records is gevestigd. Hun laatste CD, met de titel ‘The Foundation Rocks’, is ook bij dit label uitgebracht. De karaktereigenschap van Malkovich, mensen op het verkeerde been zetten, komt perfect tot uitdrukking in dit album. Thomas, verantwoordelijk voor het hoesontwerp: “Als je de CD vluchtig bekijkt zie je een mooie blonde vrouw op een bank. Maar als je ‘m van dichtbij inspecteert, zie je dat haar ogen zijn dichtgenaaid en dat er een dikke zwarte lijn om haar silhouet getekend is, wat haar echtheid in twijfel trekt. Een eerste indruk klopt niet altijd, bedoelen we hiermee.” Ook als je een T-shirt van de band koopt doe je dat niet even tussen neus en lippen door, want je koopt een shirtje met een boodschap. “Op een van de shirts staat ‘Malkovich Jügend’. Iedereen denkt daarbij natuurlijk aan de Hitler Jügend, maar wij hebben dat tweede woord uit zijn context gehaald door het achter onze naam te zetten. We willen niet provoceren, maar met name in Duitsland krijgen we hierop wel reacties. Het T-shirt is trouwens uitverkocht,” zegt Miriam. De band merkt sinds een jaar een opgaande lijn in optredens en media-aandacht. Daarvoor ging het allemaal niet zo lekker. Mark, die eerst de leadzang deed voordat Hugo het van hem overnam: “Onze vorige gitarist speelde ook nog in Face Tomorrow. Daar ging zoveel van zijn tijd in zitten, dat wij amper repeteerden. Toen hij uit de band ging en Hugo bij ons kwam zingen, ging het eindelijk de goede kant uit.” Op de CD die Malkovich volgend jaar zal opnemen, zullen de nummers meer structuur krijgen. Geen aan elkaar geplakte riffs zoals gewoon is in harcore-land, maar liedjes met een kop en een staart. Het is duidelijk dat de bandleden harmonieus met elkaar omgaan. “De band bestaat uit zeer verschillende persoonlijkheden, maar dat gaat juist heel goed,” zegt Miriam. Later oppert ze het idee om met z’n allen in één huis te gaan wonen, net als Amerikaanse bands doen. “Dan kunnen we repeteren in de garage.” Ze mogen elkaar en ze denken dat anderen hen ook wel zien zitten. “We gaan ook het publiek buiten de hardcore opzoeken,” zegt Mark. “De huidige muziekindustrie is zo belabberd, dat ik denk dat mensen behoefte hebben aan iets nieuws, aan iets extremers dan ze gewend zijn. Maar we doen geen concessies aan onze muziek.” Miriam: “We denken dat het ons lukt. Een paar maanden geleden hadden we nooit gedacht dat we bijvoorbeeld in de Melkweg zouden spelen. En nu het zo goed gaat, willen we alleen maar meer, meer, meer!” Malkovich speelt onder andere op 27 november in Waterfront (Rotterdam), op 28 november in Bazart (Den Haag) en in Q-Bus (Leiden) en op 2 december als voorprogramma van de Amerikaanse band Give Up The Ghost in de Melkweg (Amsterdam).