Kan het niet in de breedte dan maar in de lengte zou de gedachte kunnen zijn. Zelfs een leuk alternatief als de BinneNach kon hier niets aan veranderen. De opkomst in het Spui-theater was dan ook erg dramatisch. Op papier zag het er allemaal zo mooi uit. Michael de Jong, Hugo, Thijs en Femke, Venice, Hans Theesink, Mary Gauthier en Philip Kroonenberg wogen niet op tegen de hoge entreeprijs (25 euro). Het publiek bleef weg. ‘Waarom zou je betalen als buiten alles gratis is’, zou de organisatie hier wel rekening mee hebben gehouden? Het weer zou ook een reden kunnen zijn. In de middag scheen de zon volop en regen bleef uit tot de volgende dag. Achteraf gezien kunnen we de Nach 2003 bestempelen als; leuk geprobeerd, tam en matig.

Grote namen op de poster waren er dan ook niet. Op Relax, Cuby & The Blizzards en Gruppo Sportivo na, waren het voornamelijk de onbekende acts die je bij toeval moeten verrassen. De spanning is nog aanwezig als de genodigden zich verzamelen om 17.30 in het Theater aan het Spui, alwaar de officiële opening plaatsvindt. Met een drankje in de hand wordt er aandachtig geluisterd naar de woorden van Mister KoniginnNach Roland Verbiest. Hierna wordt de sleutel van de Grote kerk overhandigd aan burgervader Deetman. Met een glimlach en ietwat beschonken opende hij de Nach jolig met de (nu al) legendarische woorden ‘Volgend jaar gaan we er echt tegenaan!’, doelend op het 15-jarig bestaan van dit evenement.

Om dit muzikaal in te zetten begon het Californische kwartet ‘Venice’ met hun sterke samenzang. Venice liet horen dat dit niet voor niets hun handelsmerk is. Om klokslag 19.00 uur werden de optredens buiten afgetrapt met de winnaar van de Internachverkiezing, Instant Mix. Speciaal voor deze gelegenheid had de band zich uitgedost met kroontjes en hermelijnenmantels. Gitarist Gregor, alias Jack, was verkleed als hofnar. Als klap op de vuurpijl werden de gasten van Coup de Villz uitgenodigd om een nummer mee te spelen. Dit was misschien wel een van de hoogtepunten van de hele avond. Het was niet strak, maar zeker leuk om te zien. Hoe kun je in hemelsnaam rap en Rock a la Smashing Pumkins combineren…welnu.

Even verderop in het Westeinde had Qrio een ludieke actie in petto. De band speelde met open ramen en maakte hier een videoclip. Zelfs politie en voetgangers bleven even stilstaan om wat flarden van hun ‘ashtraysound’ op te vangen. Daar er dit jaar geen podium was van RTV West, waren ze wel prominent aanwezig. Door de vele gouden kroontjes die ze uitdeelden en door de eerste aflevering van ‘Speel jij op Parkpop?’ in café Dudok. De volgende bands konden hun opwachting waar maken: Coup de Villz, Naked en de Pickpockets. Ondanks dat het binnen werd gehouden (temperaturen stegen tot ongekende hoogten) liep het hier goed vol. Fanatiek meejumpen op het gerap van Coup de Villz, na een paar liedjes en de zeikstem van Arie Spaans had je weer genoeg van Naked. Wat dat betreft waren de Pickpockets uiteindelijk de terechte winnaar (enthousiast, enthousiaster, beter dan!) Zij mogen dan ook door naar de Finale op 5 juni.

Niet alleen de kroontjes waren een groot succes, ook de roze gloei-staafjes van In Holland kwam je overal in de stad tegen. Om over de ware hype maar te zwijgen: plastic flesjes Smirnoff. Betere reclamecampagnes had men niet kunnen voeren. Het podium aan de Koekamp was te ver weg om even snel heen en weer te lopen. Wel jammer als je weet dat Cuby & The Blizzards en Beef daar speelden. Maar gelukkig voor de Riplets, zij speelden op de Hofplaats en konden wel op aandacht rekenen, ondanks dat zij vonden dat het veel te vroeg in de avond was en dat de mensen niet beschonken genoeg waren voor hun muziek. Lekkere down-to-earth meiden-rock ’n roll-punk Op datzelfde podium was Ceasar even later aan de beurt. Hoe goed ze hun best ook deden op elk nummer, ze kwamen er niet fraai van af. Lag dat nu aan het geluid offe…? Ceasar heeft duidelijk betere tijden gekend. Dat het geluid niet overal goed was, was ook te merken op het Plaats-podium. 

Dat het geluid niet overal goed was, was ook te merken op het Plaats-podium. Waar Zornik normaal gesproken een overtuigende set weet neer te zetten, speelden ze nu bloedeloos nummers van de cd. Of misschien is de nieuwe bassist nog niet goed ingespeeld? Dat Relax hetzelfde concept meerder malen uitkauwt, blijkt ook weer vanavond. Voor diegenen die ze nog steeds niet gezien hadden, was het nog altijd ‘Action’, maar diegenen die de band al langer kennen, weten dat ze in feite niets nieuws te bieden hebben. Na een kwartier Relax heb je eigenlijk het hele repertoire al gehoord, da’s erg jammer, deze band doet vermoeden dat zij veel meer in haar mars heeft dan zij laat zien!

Wat dat betreft kon je je beter bij het Kerkplein vertoeven. Daar speelde de nieuwe sensatie BaggaBownz op het Haags podium. In korte tijd is deze plek favoriet geworden van het vaste Nachpubliek. Zo kopte de Haagse Courant ‘Er is geen doorkomen meer aan op het Kerkplein’. Eerder die avond speelde hier het trio Cooper. Zij kwamen, zagen en overwonnen. De zanger Rene van der Zee, brulde zowat zijn nekspieren eruit. De band dwong dan ook als enige een toegift af. Iets wat publieksfavoriet Gruppo Sportivo niet lukte. Hun album ‘Back to 78’ was de rode draad op dit podium. Iedere band liet zijn versie horen van deze klassieker. Van Back to the Roots was eigenlijk geen sprake. De oorsprong van de Nach is namelijk een BluesNach. Illustere namen als Screamin’ Jay Hawkins, Canned Heat, Luther Allison, Walter Trout, The Palladins, Popa Chubby, The Fabulous Thunderbirds, Alvin Lee, The Hoax en The Red Devils stonden ooit op de poster. Dit jaar kwam het oergenre er maar karig van af. Malford Milligan was slechts één naam die noemenswaardig is. Zijn soul en gospelachtig stemgeluid liet de Hofplaats horen dat de blues nog steeds bestaat. Niet voor niets is Milligan uitgeroepen tot ‘Best Male vocalist of the Decade’.

Als om half twee de laatste noten gedoofd zijn, wil Den Haag nog door met feesten. Het publiek is niet voldaan en moe genoeg om richting huis te gaan. Het was al duidelijk genoeg. Fietsen werden gestolen en de agressie was voelbaar. 64 aanhoudingen heeft deze Nach dan ook op zijn conto. Da’s ook weer jammer. De volgende dag, de bekende ‘Day after’, is het weer rustig. Om aan de vraag van het publiek te voldoen is er een podium op de Grote Markt. De Koninginnedag staat in het teken van wereldmuziek. Reisboekenwinkel ’Stanley Livingstone’ bestaat tien jaar en viert dit op een gepaste wijze. Op het programma staan onder meer Magic Fingers en Snake Charming. Zeker de laatste band blijkt weer in topvorm. Een goede zet! Het wordt eens tijd dat Den Haag ook op de Koninginnedag gaat leven. Een kermis alleen is niet genoeg. Om over de prijs van een ritje ‘Octopus’ maar niet te spreken!