Of deze column nou voor de muzikanten in Den Haag geldt of voor alle muziekmakers in Nederland: dat maakt eigenlijk niet uit. In 2003 is nóg duidelijker geworden dat artiesten die erop hopen dat een platenmaatschappij hen in de armen zal sluiten die hoop beter kunnen laten varen. Vooral de grote jongens onder de labels durven niet meer te investeren in nieuwkomers, want de CD-verkoop is niet meer wat het geweest is. "De consument brandt te veel CD's", is de uitgekauwde klacht van de platenbazen. "Tuurlijk, want CD's zijn gewoon te duur", zeggen wij dan weer. Intussen staan veelbelovende acts in de kou en degenen die niet willen vernikkelen gaan het gewoon zelf doen. Zelf een CD opnemen, zelf de marketing en distributie regelen en zelf al die andere tijdrovende en geldverslindende dingen doen die nou eenmaal horen bij het uitbrengen van een album. Eigenlijk moet je dus een schaap met vijf poten zijn, wil je zo'n project tot een succesvol einde brengen. Tenminste, tot het moment dat je CD in de schappen ligt. Daarna kun je jezelf promoten totdat je er bij neervalt, maar het blijft toch een kwestie van afwachten. Of men je leuk vindt, of je airplay krijgt op de radio, of je clipje op The Box mag. Misschien past je liedje wel binnen het format van 3FM, maar niet binnen dat van Radio 538. Waar de ene zender een gierende gitaar waardeert, is die voor de andere te veel van het goede. En dan al die concurrentie uit het buitenland... Een DJ kiest liever de nieuwste van Justin Timberlake, dan een liedje van een onbekende band uit Nederland. Het is moeilijk, moeilijk en nog eens moeilijk. Breng als band of artiest maar eens de motivatie op om dan toch door te zetten met het maken van je CD. Als je mikt op een notering in de hitlijsten, dan weet je van tevoren dat het op een teleurstelling kan uitdraaien. Maar als een hit niet zo nodig hoeft, dan kun je met je CD een behoorlijke aanhang bij het publiek opbouwen. Je verkoopt je album na optredens, sluit een deal met de plaatselijke platenzaak en wie weet, verdien je de gemaakte kosten zelfs nog terug. Maar de artiest die alleen kaas heeft gegeten van muziek maken, ontbreekt het vaak aan de benodigde kennis en ervaring om de rest ook goed aan te pakken. Misschien brengt een cursus 'Hoe breng ik een CD in eigen beheer uit', gegeven door muzikanten die het zelf al eens gedaan hebben, uitkomst. Ik denk dat vooral in Den Haag, waar het talent als onkruid telkens weer de kop opsteekt, zoiets geen overbodige luxe zal zijn. Voor informatie kun je natuurlijk ook bij instanties als het Nationaal Pop Instituut terecht, maar de ‘verhalen uit het veld’ zijn het interessantst. Wie voelt zich aangesproken?