Vrijdag 19 december om een uur of tien, het Paard van Troje is stampensvol met mensen die voor één of meerdere winnaars van de lokale talentenjachten zijn gekomen. Een uitverkocht huis in de kleine zaal. De organisatoren van het Hommerson Winnaars Festival lopen stralend rond tussen de enthousiaste menigte. Maar of de blijdschap te maken heeft met originaliteit en kwaliteit valt te betwijfelen. Door de jaren heen is steeds bewezen dat de populairste bands, muzikaal niet de meest geniale en origineelste zijn. In plaats daarvan wordt ook vanavond weer bevestigd dat Den Haag een rockstad is. Van dat imago komt de stad waarschijnlijk nooit meer af. Ook al was in 2003 de hiphop in onze hofstad meer aan het woord dan ooit. Het grote publiek kiest elke keer weer voor de overstuurde gitaar en een hoog 'motherfuck gehalte'. Je kan het de winnaars van 2003 niet kwalijk nemen. De meeste zijn jong en opgegroeid met alternatieve gitaarnoise. De muzikanten zaten nog op de lagere school toen grunge het toverwoord was. En dus zijn het vooral de echo's van de gitaarbands uit de jaren negentig die de revue passeren, Smashing Pumpkins, Nirvana, Soundgarden, Pearl Jam, Monster Magnet, Tool en Rage Against The Machine lijken vanavond door de mixer gehaald en als een papje voorgeschoteld te worden. Het zou niet erg zijn als de bands daar echt mee scoren. Maar in plaats daarvan blijven de winnaars hangen bij het predikaat ‘lokaal populaire band en dat is mooi meegenomen’. In vergelijking met hun voorbeelden lijken ze niet exact te weten wat er bedoeld word. Zou het komen door gebrek aan muzikale kennis? Negen van de tien muzikanten zullen zich nauwelijks bewust zijn van de grote namen uit de pop- en rockmuziek. In plaats daarvan schreeuwen ze klakkenloos ‘fuck’ in de microfoon. Net als Kurt Cobain, Billy Corgan, Eddie Vedder en Mike Patton dat ook deden. Een van de weinige uitzonderingen is Dicemen. Het psychobillty trio won met recht de Grote Prijs van Zuid-Holland en tapt uit het bekende verleden van rock ’n roll in combinatie met stevige herrie van heden. Hoewel de band kampt met een slecht geluid en te vroeg staat geprogrammeerd, probeert het trio zich helemaal te geven. De band zou eigenlijk de perfecte afsluiter zijn voor het festival, tegen die tijd is het publiek goed beschonken en dat kan voor feestvreugde zorgen. Een gemiste kans van de organisatie. In plaats daarvan mag de arrogante rock van Silverlake afsluiten. Als er één band het etiket 'net niet' verdient is het Daan Mathot en co. De band zit al jaren tegen een geforceerde doorbraak aan en lijkt het niveau van ‘slap aftreksel’ van Kane' niet te kunnen ontstijgen. Of je nou ‘I lie to myself’ van The Wishing Well of ‘Spacelord motherfucker’ van Monster Magnet uit de mottenballen haalt, het maakt allemaal niets meer uit. De band heeft de eer om Parkpop 2004 te mogen openen. Een beetje muziekliefhebber komt een uurtje later op de weide in het Zuiderpark. Plein Open programmeur en InterNach-verkiezing organisator Ronald Stemmerich weet nog even mee te delen dat de rode draad vanavond Plein Open is. Elke band stond één of meerdere keren op dit jaarlijkse festival op het Spuiplein geprogrammeerd. Dit jaar waren dat Dicemen en Broshim. Beiden zijn vanavond de vreemde eend in de gitaarbrei. In tegenstelling tot Dicemen probeert Broshim het met een vorm van eightiespop in combinatie met rockmuziek. Hoe goed de band en zeker frontman Stefan ook zijn best doet. Helemaal uit de verf komt het niet. Misschien was het bij de finale van de BeachBattle anders. Het vijftal zoekt in ieder geval verder dan het geijkte rockrepertoire. Gelukkig zijn er ook bands die met hun standaard repertoire er toch bovenuit stijgen. De winnaar van de Schollenpop voorrondes, Willow, is er zo een. De band heeft te kampen gehad met bandwissels en verkeerde daardoor lang in een soort niemandsland. Maar met twee nieuwe gitaristen heeft het echtpaar Duarte de perfecte combi in huis voor hun liedjes en de stem van Marlein. Een andere stem die eruit springt is van zanger Jesse van Atombox. Deze grungekloon die zich tot voor kort Aberration noemde, wist zich in de kijker te spelen tijdens de Rockgames. Helaas blijkt halverwege de set de bijzondere stem van zanger Jesse niet bestand tegen saaiheid. Misschien wordt het tijd om meer als zanger naar voren te treden en je gitaar even aan de kant te zetten? Een festival zonder technische problemen bestaat niet. Instant Mix heeft te kampen met een kapotte gitaarversterker. De band is ijzersterk aan de set begonnen en laat zien waarom het winnaar is van de bandverkiezing van KoninginneNach. De technici proberen in no-time de boel te redden, maar het kwaad is al geschied. De groep is van slag en speelt hierdoor hun prijsnummer ‘Ratz’ op halve kracht. De laatste winnaar is die van de Waterproof finale, Grechko’s Doll. Net als op Waterpop heeft de jonge band ook vanavond een verrassing in petto. In Wateringen waren het de waterijsjes en het gastoptreden van Can-Of-Be. Vanavond zijn het de zeer jonge leerlingen van de bandleden die het nummer 'Disko' spelen. Leuk. Vooral leuk voor de jongetjes (zeker niet ouder dan tien jaar) die hun podiumdebuut maken. Helaas blijkt het nummer zonder zang toch van saaiheid aan elkaar te hangen. Gelukkig zet het viertal hun eigen opener ‘ADHD’ vet in, maar ook Grechko’s Doll heeft moeite om in de tweede helft van de set de aandacht van het publiek vast te houden. Het aanwezige publiek, veelal bestaande uit vaders, moeders, vrienden en andere bekenden zal het een biet zijn. Hun helden en favoriete bandjes staan op het podium en men is trots. Toch zouden mensen in de buurt van de bands iets kritischer moeten kijken. Ondertussen mag muzikaal Den Haag zich gaan schamen. Dat geldt zeker voor de programmeurs en organisatoren van al die talentenjachten en voorrondes. Waarom nooit eens een funkband, reggaeformatie, hiphopper of singer/songwriter als winnaar? Hebben die allemaal zo’n slechte demo of live-optreden? Sturen ze geen demo en aanmeldformulier in? Of gaan de organisatoren en juryleden gewoon op safe? Ik vrees het laatste.