Throwback Thursday: Manoek Lambregts over Awash op Breda Barst 2017
Terugkijken in corona-tijd, omdat het begint te kriebelen
De honger naar concerten neemt toe. COVID-19 gooit al roet in het eten sinds, tsja, 2019. Met vrienden heb ik al besproken dat het me geen reet meer uitmaakt wat ik ga zien: als ik maar live-muziek kan meemaken. Ik zou zelfs een show van Awash overwegen.
Tijdens Breda Barst 2017 was ik behoorlijk kritisch, tegen het gemene aan, over het optreden van de Bredase locals Awash. Ondertussen is dat vier jaar terug, maar ik word er nog regelmatig aan herinnerd. En als ik mijn recensie teruglees, kan ik begrijpen waarom zo'n recensie mij niet in dank is afgenomen.
Ik schreef onder andere dat de urn van Prince omviel tijdens een cover van 'Purple Rain', vergeleek de band met Nickelback en noemde het meezingmoment een flop. En dat in een jaar dat ze twee keer op het festival speelden. Ai.
Awash, ik begrijp dat jullie graag een sorry zouden willen horen, maar sorry: ik sta nog steeds achter mijn recensie. Het goede nieuws is dat ik nog steeds aan jullie denk en het niet erg zou vinden om tijdens of na de coronacrisis te zien hoe jullie je ontwikkeld hebben. Ik heb liever een Awash-concert dan helemaal geen concert.
Lees hier de recensie van Manoek, met foto's van Sera Roth.