Speciaal voor Popmonument ontwikkelde singer-songwriter Lisa Lukaszczyk, oftewel Luka, in samenwerking met danseres Yoko Haveman een speciale, multidisciplinaire performance getiteld ‘Solastalgia‘. Ze treden op vergezeld van Luka’s drummer Joost. “’Solastalgia’ is een vorm van heimwee naar een verloren wereld. Het is een diepgeworteld gevoel dat voornamelijk in het lichaam wordt opgeslagen en tot de verbeelding spreekt.” Het is een intrigerende opener van Popmonument, hier in de Grote Kerk. De setting is ideaal en de belichting en geluid dik in orde. In ‘Solastalgia’ stromen muziek en beweging in elkaar over, waarbij de muzikanten meedansen met Yoko en Yoko op haar beurt meezingt met de dromerige nummers die Luka schreef. Eén van de hoogtepunten is het nummer met Luka solo op gitaar waarbij Yoko en Joost om haar heen bewegen. Gaaf om te zien en vast gaaf om te maken. (DH)
De derde editie van Popmonument Breda was weer om van te smullen. Op bijzondere plekken in de stad kon je kennismaken met een uitgebreid palet van gekend en nieuw, internationaal talent. Van de speciaal door Luka en Yuka Haveman gemaakte uitvoering 'Solastalgia' in de Grote Kerk tot afsluiter Merol in de vertrouwde Mezz was het vaak moeilijk kiezen. Dit is ons verslag van zaterdagavond 25 november.
Luka 'Solastalgia'
Chibi Ichibo is naar Breda gekomen om nog één keer te knallen met de show bij haar debuutalbum ‘Sabina’. En dat is heel vet! De energie spat er bij deze ‘kleine aardbei’ (Chibi Ichibo in het Japans) van af. Samen met haar uitbundige, onvermoeibare dansers krijgt ze de zaal al snel in beweging. De opwindende, Prodigy-achtige beats met absurde, toffe Nederlandse teksten en de enorme “energie waaruit het draait” (uit ‘Prachtig’) zijn veelzijdig en aanstekelijk. De choreografie is super en de band speelt al even goed. Op het allerlaatst komt Sophie Straat, die na haar speelt in de kapel, mee het podium op voor de single ‘Energie’ waarop ze meezingt. Nog meer energie! En dan moet uitsmijter ‘Gracht’ het snoeiharde punknummer nog komen. De winnaar in de kapel van Holland Casino is vanavond op zeker het publiek. Weggeblazen. (DH)
Chibi Ichigo
Het is gezellig druk in de trouwzaal wanneer Elmer iets na kwart voor tien het
geïmproviseerde podium betreedt. Elmer rapt en zingt met de nodige ironie en zelfspot. De set is duidelijk gechoreografeerd en uitgedacht maar niet cheesy, het blijft boeien en je gelooft alles wat hij zegt. Is het kleinkunst? Is het pop? Is het rap? Geen idee. Is het goed? Jazeker! Tegen het einde van het optreden komt een speciaal verzoek of het aanwezig journaille wil meeschrijven tijdens ‘Politiek Statement’, en dat doen we graag. Elmer tovert de zaal om tot een politieke wall of death waar links op de aangewezen moment keihard JA schreeuwt en rechts even zo hard NEE. Daarna danst iedereen weer samen. Polarisatie was nog nooit zo verbroederend. (JV)
Elmer
Na Chibi Ichigo is haasten naar de Grote Kerk, waar Isbells al bezig is. Isbells speelt vandaag als duo: frontman Gaël Vandewoude en Chantal Acda. Het is weer even tot rust komen in een prachtig verlichte kerk met kalme americana en folkliedjes. Met twee maken ze de grote ruimte toch intiem, ook door wat Gaël tussendoor vertelt over de songs van het nieuwe album ‘Basegemiti’. Ze variëren met gitaren, vervormde toetsen en een xylofoon. Hoogtepunt is het slaaplied met de meezingmelodie waarmee dit duo Isbells het publiek meekrijgt, geteaset door Acda die als geboren Brabantse vindt dat Brabanders dat wel kunnen. (DH)
Isbells
Activistische smartlappen met een stevige punk attitude. Dat die combinatie tot de verbeelding spreekt mag duidelijk zijn, de kapel van het Holland Casino staat vol voor Sophie Straat. Vol met mensen die je misschien niet direct verwacht bij een smartlappenpunkshow, dat wel. De eerste tien rijen hebben dit optreden duidelijk met rood omcirkeld en geven een uur lang alles wat ze in zich hebben. Achterin lijkt Sophie toch meer muzikaal behang om de afgelopen verkiezingsuitslag nog eens te bespreken. Dat is jammer want de band klinkt als een klok. Ze swingt, walst, rockt en een nummer als ‘Papa’ doet niet onder voor Het Goede Doel in haar hoogtijdagen. Typerend is het dan ook zeker dat het Doe Maar-esque ‘Tweede Kamer’ wél de hele kapel meekrijgt, maar niet voordat Sophie eerst alle VVD’ers vriendelijk doch dringend de deur heeft gewezen. Die blijven overigens gewoon staan en dansen vrolijk mee. De ironie is nog niet dood. (JV)
Sophie Straat
In de concertzaal van Nieuwe Veste sluit KAU af om kwart voor elf. KAU komt uit Brussel en bestaat uit een internationaal gezelschap: drummer André Breidlid, bassist Matteo Genovese en Jan Janzen op toetsen. Om te zeggen dat KAU jazz maakt, doe je dit trio simpelweg te kort. Ja, het is een jazz setup, doch de muziek is duister en gelaagd, met veel vervorming en naadloze vervorming. Voor je het weet, zit je bijna te headbangen in je stoeltje. Sterke set die elk moment beklijft. Een toffe ontdekking bij deze editie van Popmonument Breda. (DH)
KAU
Afsluiter van de Bredase editie van Popmonument is Merol. En dat is ze met een reden. Merol komt vanavond met een heel volwassen popshow. Ze heeft natuurlijk met haar doorbraak ‘Lekker Met de Meiden’ en voormalig song van het jaar ‘Hou Je Bek en Bef Me’ twee gigahits op zak, maar daar leunt het optreden niet op. Het geluid is bewonderenswaardig goed, het licht klopt langs alle kanten, de songs zijn gevarieerd en vooral ijzersterk uitgevoerd door Merol en band. Het enige minpunt: het publiek. Of ja, eigenlijk enkele groepjes bezoekers die zich niet echt weten te gedragen. Dat stoort en dat is vervelend voor de mensen die er wél heel graag voor de laatste keer nog eens vol voor gaan vanavond. Wie in ieder geval voor goud gaat is de meegekomen doventolk. Die dreigt op momenten de show te stelen, ware het niet dat Merel Baldé zelf zo’n rasartiest is. (JV)