In het Popcafé achterin Mezz, in een nieuwe uitbouw waar vroeger deels de repetitieruimtes waren, is het vooraf al gezellig druk. Mensen kletsen bij en praten over welke vernieuwingen ze aan het gebouw hebben gezien. Het grote wolkachtige kunstobject met lampjes aan de buitenkant voor verlichting is de blikvanger binnen deze grote blikvanger die het Popcafé is, iconische platenhoezen vullen een wand. De karakteristieke rondgang om de grote zaal is volop verlicht met hippe blauwe en witte visuals uit beamer in de dakrand. Op het balkon staat een zelftappunt voor water en bier. Beneden bestel je een pilsje uit een echt glas, dat je contactloos betaalt. Handig! De grote zaal is weinig anders dan vroeger, alleen staat licht en geluid nu aan de andere kant, de zaal heeft een extra opening naar de opening en je kunt via een deur aan de andere zijkant tijdens een podiumwissel een stukje backstage spieken.
Mezz ging donderdag 10 oktober na een half jaar verbouwen weer open en profileert zich met een fris imago én een nieuw gezellig Popcafé weer als ‘hart van de popmuziek in Breda’. Voor een spetterende opening nodigde Mezz de Belgische new wave electro feestband Vive La Fȇte uit. Met in het voorprogramma het Nederlandse Cordon Rouge. Twee acts met Frans als artistieke voertaal. Wij waren er uiteraard ook bij.
Cordon Rouge opent de avond in deze nieuwe Mezz en producersduo Marg van Eenbergen en Pim van de Werken is zich daar ook van bewust. Van de Werken, halverwege de set: “Dit nummer is bedoeld om de tent te verbouwen, alleen zijn jullie net klaar.” Normaal maken ze nummers met en voor anderen, nu treden de twee op als duo Cordon Rouge, hoewel je Marg onder anagram Gram vaker in Breda hebt kunnen zien. Cordon Rouge vond elkaar in de liefde voor Franse popmuziek uit de jaren zestig en zeventig, vooral die van Serge Gainsbourg. Nieuwe chansons met een electrogevoel van nu. Dat is ook precies wat je krijgt: minimale beats met vaak een dominerende basgitaar en soms een gitaar of sambaballen. Stilistisch oogt het wat statisch, al blijkt dat vooral ook de keuze. Marg met minimale, verleidelijke bewegingen, Van de Werken soms stijf als een plank dansend. De teksten wisselen tussen Frans en Engels, wat het soms wat verwarrend maakt om te volgen. Over de songflard “je veux l’argent” en de cover en nieuwe jas voor ‘Le Weekend’ (‘Weekend’ van Earth & Fire) met veel “love love love” meezingmomenten kan dan weer minder twijfel bestaan. Ondertussen vult de grote zaal zich en beginnen mensen al wat in te dansen.
Cordon Rouge
Klassieke muziek begeleidt de opkomst van Vive La Fȇte. Daarna is het meteen prijs met ‘Nuite Blanche’ en dan vooral de tekst “vive la fȇte.” De fans weten het: dat wordt genieten. Frontvrouw Els Pynoo straalt en hupst en aerobics-danst over het podium, meestal met een ventilator voor haar waardoor haar haren continu wapperen. De overige bandleden blijven er vrij statig onder, al maakt Pynoo’s partner Danny Mommens (ex-dEUS) ook ruimte om zijn gitaarslagen wat meer cachet te geven. De band is een favoriet in de modewereld, sinds ze ooit mochten spelen tijdens een modeshow van Karl Lagerfeld. Het gezang in het Frans, de overduidelijke stijl en de uitvergrootte gebaren van Els, het is een goeddoordacht en strak geheel dat zo de catwalk op kan. De muziek is een mix van new wave, electro, pop en opnieuw Franse chansons.
Het publiek kent de nummers van het vorig jaar verschenen album ‘Destination Armour’ goed en met name ‘Samedi Soir’ kan rekenen op extra ambiance. En dat op een vrijdagavond. Vive La Fȇte verandert Mezz in new wave disco, soort van. Dansen dus, maar wel een beetje op de plaats. De zang van Pynoo is duidelijk een instrument en grootste plus. Haar uitstraling en de muziek om op te dansen doen de rest. Bij het slotnummer krijgt Mommens de ruimte om gang te maken met een riff uit de titeltrack van ‘Jesus Christ Superstar’. Daarna komt de band nog terug voor drie nummers, waarvan eentje totaal nieuw. Het allerlaatste lied wordt breeduit uitgesmeerd en valt op door de catchy toetsenlijnen. Heeft België Vive La Fȇte ooit al eens serieus overwogen voor het Eurovisie Songfestival?
Vive La Fête