Raketkanon
“Kom gerust naar voren, zijn jullie bang ofzo?” Zanger Pieter-Paul Devos klinkt dreigend, steekt zijn middelvinger op: “Toeristen!” Raketkanon uit Gent heeft net een vernietigend openingsnummer gespeeld en leeft van energie, zoals het ook energie geeft. Al is de liefde niet per se direct nodig. Mensen blijven op kijkafstand, terwijl de donderende, knallende mix van sludge, hardcore en punk beukt. De dichtheid vooraan is nog te klein voor een stagedive en Devos wil liever geen nekken breken. Alle bandleden gaan regelmatig de zaal in, voor een rondje tussen de toeschouwers, Devos voorop met zijn lange microfoondraad, lichtgevend rood. Niet veel later wordt Breda wat flinker: “Speleuh!” “Wat zijn we aan het doen dan?” geeft Devos terug, gevolgd door gitarist Jef Verbeeck “Dansen! Bewegen!” Uiteindelijk werkt het en hoeft de frontman geen overmatige moeite te doen de zaal stil te krijgen voor een lange, slepende finale van ‘Elisa’, van nieuweling RKTKNN #2. De nummers zijn explosief, meeslepend en krijgen ook live zoveel lading dat Raketkanon moeilijk te ontkennen valt. Muzikaal grijpt het totaal in elkaar, elke draai aan een klankkast is op zijn plek en vervormde gitaren en stemmen maken het tot een fascinerend optreden zoals we in Breda eerder zagen bij Ik Zie U Graag en in de Spaanse Kraag op Breda Barst. Devos maakt nog een ongemakkelijke stagedive, uiteindelijk toch, en wordt half ondersteboven weer naar het podium gebracht. Ik Zie U Graag brengt variatie en heeft een gevarieerd publiek, een publiek dat nu wél weet wat die band met die gekke bandsnaam brengt. En tof om te zien hoe de bandleden een voor een elke geluidsman van Mezz nog een hand geeft.

Mon-o-phone
Direct na zo’n knal van Raketkanon optreden, je zou het moeten doen. Gelukkig zit Mon-o-phone ook super goed in elkaar en bij de zwoele vrouwenstem van Ciska Vanhoyland ‘Ms Phone’ is het snel wegzweven. Wat een contrast na het gebrul van daarnet, zo’n  fijne stem. ‘Mr Phono’ Koen Brouwers heeft de vloer rond zich volgelegd met klankpedalen en andere kastjes en drummer Wouter Theunis is meegekomen uit thuisstad Zonhoven. Enige nadeel is dat het keyboard stuk blijkt bij het tweede nummer. Hoewel, nadeel? We weten nu niet beter en qua geluiden is Mon-o-phone sowieso zeer rijk, ideaal om dreampop of ‘dark indie pop’ mee te maken. Zoals de theremin waarbij Vanhoyland met haar hand in de lucht naast twee antennes bespeeld, Brouwers soms op zijn knie ernaast om alle kastjes per slag te bedienen. De nummers zijn meeslepend zonder saai te worden, Vanhoyland dansend op het kleine zijpodium: Mon-o-phone is een zeer charmante act met mooie liedjes. Vooral ‘Sensual Blood’ is met een prachtige, lange apotheose een uitschieter in de set.

Stadt
Nog een band uit Gent, Stadt, mag de avond na de toffe set van Gabriel Rios (met celliste en contrabassist) afsluiten op het zijpodium (zie ook het verslag van Tessa). Het is dan al na middernacht en te merken dat mensen naar huis gaan, of nog snel even langs De Pintelier, het tijdelijke café op het plein voor Mezz. De band van broers Frederik en Simon Segers, drummer Joris Cool, aangevuld met de Nederlander Fulco Ottervanger op zang en toetsen. Omdat Ottervanger direct het woord neemt, klinkt dat wat afwijkend op een Belgenfestival, maar dat er zijde. Stadt brengt naar eigen zeggen krautpop: indierock met persoonlijke invloeden. Enigszins psychedelisch, zoals in ‘Castle Girl’, een nummer dat scherpe randjes heeft, maar helaas ook een wat langdradig einde. En daar ligt ook de makke van Stadt vanavond, de uitstapjes in de electronica, zanglijntjes of toetsen- en gitaarspel zijn vaak aan de te lange kant. Zoals verdwalen in een onbekende stad in het begin misschien leuk is, uiteindelijk wordt dwalen in lange straten saai en wordt het tijd om naar huis te gaan.

Gezien: Ik Zie U Graag: Raketkanon, Mon-o-phone, Stadt. Mezz, vrijdag 24 april 2014.