We beginnen deze avond met de terugkerende Amerikanen met Jibber Jabber & The Jams, surfpunk uit Rotterdam, ‘gesponsord’ door sigarettenmerk Gauloises. Want we zien een Gauloises backdrop of badhanddoek, een sticker op de gitaar en een petje bij zanger Ruben Middelweerd, die in zijn nopjes is met de sponsor. Middelweerd heeft de jams meegebracht: Maartje Leegsma op de bas en tweede stem, gitarist Tim van Veenschoten en invaldrummer Peter, de “knight in shining armour” vanavond. Of we de nieuwe EP ‘Liberté Toujours’ al hebben gehoord? Nee, maar die is dan ook pas sinds dinsdag uit. Het titelnummer is alvast veelbelovend, met bassiste Maartje die zoetjes zingt van “Mon amour, liberté toujours.” Vrijheid voor altijd, het was natuurlijk de slogan van Gauloises. Jibber Jabber & The Jams is een heel toffe, opzwepende surfpunk band met veel zelfspot. Over een nummer met overduidelijke fouten en miscommunicatie zegt Ruben “die ging nog nooit zo goed”, om daarna voor de tweede keer te vragen waar z’n bier is. Wreed slotnummer. Had volgens onze fotograaf Max ook zomaar de afsluiter kunnen zijn en Max kan het weten, hij is óók de hoffotograaf van Surf & Turf.
De eerste Surf & Turf van 2018 in Pier 15 was weer lekker. Zo, dan hebben we dat vast gezegd. Uitnodigingen gingen naar de nieuwe Nederlandse surfpunkband Jibber Jammer & The Jams en Cool Ghouls uit San Francisco USA. Later kwam daar nog Wooden Indian Burial Ground uit Portland USA bij, die eerder al eens langskwam bij Onderstroom Breda. Cool Ghouls speelde al eens een steenworp verderop, in het oude Electron via Grey. Iets nieuws en vertrouwd lekkers, wij waren er uiteraard bij.
Jibber Jabber & The Jams
Cool Ghouls uit San Francisco, stond eerder in Electron via Grey, en pakt meteen uit met ‘Just Like Me’ van de plaat ‘Animal Races’ die op dat moment net uit was. De zin: “You ain’t no country boy, you ain’t foolin’ me. You come from concrete, just like me” slaat een beetje op de hele set. De set brengt relaxte, tijdloze rock ‘n’ roll doorspekt met eigentijdse country en psychedelica. Net als in 2016 speelt Cool Ghouls weer een fijne set waarbij de band het toch al zo lekkere ‘Animal Races’ lang uitsmeert. De band blinkt uit in meerstemmigheid en zowel bassist en leadzanger Pat Thomas als gitaristen Ryan Wong en Pat McDonald hebben eigen songs om te zingen. Cool Ghouls is heel cool, met zijn melodieuze liedjes, volle geluid en gemoedelijke instelling.
- de tekst gaat verder onder de foto -
Cool Ghouls
En daar zijn ze weer, de band met die lange naam: Wooden Indian Burial Ground (WIBG) uit Portland. Onderstroom Breda haalde de band in 2016 al twee keer naar Breda, naar de inmiddels gesloten theaterzaal in de Boulevard én in Pier 15. Niet zo gek want de band lijkt continu op tour, in Amerika en Europa. De rookmachine draait volop en de dansvloer komt meer en meer in beweging, niet de gebruikelijke apenkooi bij Surf & Turf, maar gewoon swingend op de fuzzed out garage rock en rock ‘n’ roll van de drie Amerikanen. Ze proberen het zelfs met een meezinger, maar dat pakt iets minder goed uit. Maakt niet uit, het publiek is dan toch al ingepakt en in voor een feestje. Bij het slotnummer grijpt Martijn ‘Bonk’ zijn kans en maakt zijn debuut als zanger bij WIBG als vanaf het begin de microfoonstandaard met mic in het publiek komt te staan.
Wooden Indian Burial Ground