Het is zaterdagavond en de kleine zaal van Mezz wordt deze avond verwarmd door de Canadese indiefolk band The Wooden Sky. Geen voorprogramma vandaag, gewoon direct knallen. Het drietal is gekleed zoals menig mens het genre indie zou omschrijven, als het om stijl gaat: zanger en gitarist Gavin Gardiner is helemaal gekleed in het wit, zijn haar is lang en zijn gezicht wordt gesierd door een rond brilletje. Bassist Simon Walker draagt een blouse en ook een soortgelijke ronde bril. Tenslotte is er drummer Andrew Kekewich, ook gekleed in een blouse en ook hij rockt de lange haren look.
De set begint relatief rustig en zorgt meteen voor een warme, ontspannen sfeer in de zaal. De elektrische gitaar van zanger Gavin vormt samen met de bas van Simon en de drums van Andrew een gelaagde sound. Waar soms echt nog een extra instrument nodig is, zoals bijvoorbeeld een rhythm gitaar of synthesizer, heeft The Wooden Sky genoeg muzikale lagen om een fijn geheel te zijn. Ook de meerstemmigheid, veelal tweestemming, af en toe driestemmig, draagt bij aan het rasechte folkrock geluid dat de muzikanten neerzetten. Ieder nummer zit vol met aanstekelijke gitaarloopjes.
Op zaterdagavond 3 februari 2018 stond indiefolk band The Wooden Sky in de kleine zaal van Mezz. De band verraste het publiek met een warme mix van indiefolk en folkrock.
Dat het drietal weet hoe ze moet optreden, is zeer zeker te zien. De mannen beheersen hun instrumenten en laten daarbij ook zien hoe erg ze het naar hun zin hebben. Tussen de nummers door nemen ze genoeg tijd om te kletsen met de mensen in het publiek, al is dat deze avond niet zo heel spraakzaam. Gelukkig weet de band hier wel raad mee. Zo vertelt zanger Gavin om het nummer ‘Lost At Sea’ te introduceren een anekdote over een keer dat de band op een boot in Rotterdam mocht spelen. Daar was namelijk nog een kleiner bootje aanwezig, waar een hot tub van was gemaakt. Dit bootje heette, heel toepasselijk, de ‘Hot Tug’. Het is te merken dat het publiek het verhaal wel kan waarderen en er wordt hier en daar gegniffeld. Na een paar wat hardere, meer naar rock neigende nummers, pakt zanger Gavin de akoestische gitaar erbij. Nu wordt echt duidelijk waarom The Wooden Sky ook vaak als countryfolk neergezet wordt. De meerstemmigheid, het ronde geluid van de akoestische gitaar en het gebruik van paukenstokken voor de drums maken dit plaatje af.
Zelfs aan het einde van de set doen ze nog iets speciaals. Drummer Andrew en bassist Simon verlaten het podium en laten Gavin achter. Nu staat Gavin, alleen gewapend met zijn akoestische gitaar en zónder microfoon, alleen op het podium. Hij speelt een bijzonder nummer, namelijk ‘Tomorrow Is A Long Time’, van Bob Dylan. Het applaus dat volgt, is waanzinnig. Gavin sluit de set af met bassist Simon, die een origineel instrument tevoorschijn heeft gehaald, namelijk een pianica: het ziet eruit als een klein keyboard, maar het heeft een blaaspijp en het klinkt als een mondharmonica. Simon ondersteunt tijdens het laatste nummer Gavin met zijn stem en met de pianica.
Het was een verrassende avond, zonder voorprogramma, wat achteraf geen gemis bleek te zijn. The Wooden Sky heeft een diverse, strakke set neergezet met dansbare, uptempo folkrock nummers en rustige country ballads. Het publiek was erg tevreden en zo te zien de mannen van The Wooden Sky ook.
The Wooden Sky