Op zaterdagavond 28 april stond jazzband Stince samen met het Eindhovense triphoptrio SABBARDEYA in de kleine zaal van Mezz. Het was een avond vol muzikale contrasten, dat mag wel gezegd worden.

Stince

De zeskoppige band Stince mag als eerst het podium beklimmen. Met een rustige instrumentale intro, die echt thuishoort binnen het genre jazz, wordt de set geopend. Vlak daarna laat zangeres Bernice van Klooster met een flinke uithaal weten dat de band begonnen is. De rest van de band valt in en er ontstaat een zwoele sfeer in de kleine zaal van Mezz.

De muziek van Stince is fijn voor het gehoor. Al vaak wordt bij het genre jazz gedacht aan experimentele, moeilijk te volgen muziek. Stince weet dit imago zeker onderuit te halen. Drummer Amadeus Johannis verzorgt samen met bassist Terrence Kappar een strakke, betrouwbare basis voor de rest van de muzikanten, waaronder Jelle van Steen op gitaar, Thom Stout op de trompet en toetsen en Daan Bruijninckx op de saxofoon. En als kersje op de taart het ronde, volle stemgeluid van Bernice. Het geheel is vrolijk en energiek, net zoals het doek dat achter de band hangt.

Alle instrumenten krijgen hun eigen moment van roem. Zo hebben de blazers hier en daar een solo en houden bassist Terrence en gitarist Jelle op een gegeven moment een battle met elkaar. Zangeres Bernice maakt later in de set veel gebruik van een harmonizer. Met dit apparaat klinkt het net alsof er in plaats maar een, meerdere mensen zijn die harmonieus samen aan het zingen zijn. Dit geeft de muziek een geheel nieuwe en interessante laag.

Al met al zet Stince een sterke set weg. De nummers zijn goed opgebouwd, met veel tempowisselingen en uitbouwmomenten. Dat laat niet weg dat de muziek vooral een relaxte sfeer afgeeft. De warmte en sympathie van deze muzikanten is echt. Stince is zeker een band om in de gaten te houden.

Tekst loopt door onder de foto.

Stince

SABBARDEYA

Hierna is SABBARDEYA aan de beurt, het triphoptrio uit Eindhoven. Niet onbelangrijk om te vermelden: voor bassist en toetsenist Winston Hunte is dit de een-na-laatste show die hij speelt. Hij blijft nog wel betrokken bij de band, maar dan vanachter de doeken. SABBARDEYA laat er geen gras over groeien en start meteen met spelen. De snoeiharde drums van drummer Tim Peters galmen door de zaal en verzorgen de fundering voor de muziek. Schoenen heeft zangeres Marina Fabris niet nodig om los te gaan. Het is duidelijk dat ze zich echt thuis voelt op het podium en dat is ook zeker te horen in haar stem: krachtig.

Aangezien de band bestaat uit drums, zang en bas, maakt het drietal gebruik van backing tracks, oftewel instrumentale tracks die de rest van de muziek – die wel live gespeeld wordt – ondersteunen. Opvallend is wel dat er meerdere keren toetsen te horen zijn in de backing track, terwijl zangeres Marina ook een keyboard voor zich heeft staan. Een goede toevoeging van de zangeres is de manier waarop ze gebruik maakt van haar zangeffecten. Dit geeft de muziek een extra, haast onheilspellende laag wat zeer toepasselijk is. Verder maakt bassist Winston de nummers hier en daar af met wat samples. Deze zijn wel live.

‘Wij zijn SABBARDEYA en we hebben ook tasjes.’ is het motto van de avond. SABBARDEYA heeft misschien een duistere, psychedelische sound maar er is zeker genoeg ruimte voor humor. De band sluit af met de single ‘Rain’. Het drietal zet een sterke, energieke set weg.

Van de poppy jazz van Stince tot de snoeiharde beats van SABBARDEYA, er gebeurde genoeg. Een interessante beslissing om deze twee bands samen op een avond te zetten, maar dat nam niet weg van de kwaliteit.

SABBARDEYA