De avond begint met Bottles of Love. Een Nederlandse band die te vergelijken is met onder andere Fall Out Boy. Bij binnenkomst in de zaal is al duidelijk dat er een hoop jonge fans in alle vroegte zijn gekomen om deze mannen te zien spelen. Vooraan staan zelfs een paar meiden die ieder nummer woord voor woord mee kunnen zingen. Je krijgt er bijna een soort jeugdsentiment van. Je weet wel, in de tijd van Destine en Only Seven Left en toen Kensington nog in de kleinste zalen van het land speelde. Over Destine gesproken: ex-zanger Robin van Loenen blijkt een bekende te zijn van de band en laat zijn gezicht na een aantal nummers ook zien. Zanger Willem Jonker, gehuld in een kapiteinsjas met ‘LOVE’ er op gestikt, roept zijn naam om en de halve zaal draait zich om. De toon is hiermee wel gezet. Overigens is de gehele interactie van deze mannen uitstekend. Ze haken moeiteloos in op alles wat gebeurt en maken er daarnaast ook een gelikte show van. Dat alleen de voorste rij losgaat, maakt ze niets uit. Ze zijn er immers voor de fans. Niet alleen de show is om door een ringetje te halen, ook de vocalen zijn loepzuiver. Menig voorprogramma kan nog wel wat leren van Bottles of Love. Deze band krijgt het publiek tenminste goed warm voor de hoofdact.
Punkrock Riot heeft al meerdere malen bewezen dat er een goed feestje kan ontstaan in Mezz. Hoewel ze het dit keer over een andere boeg gegooid hebben door zich te richten op de jongere generatie, stonden Call It Off en support Bottles of Love zaterdag 11 november in een uitverkochte kleine zaal van het poppodium. Call it Off ter ere van het nieuwe album ‘Abandoned’ en Bottles of Love als fijn support. Wat voor feest het was, lees je hier!
Bottles Of Love
Stipt 21:30 uur trapt Call It Off af in de nog voller geworden zaal. Er is bijna geen doorkomen meer aan, want ieder tienermeisje heeft zich voor het podium geplaatst. Ze willen natuurlijk allemaal die sexy zangers Arjan en Maurice zien. En bij welk kamp ze horen? Bijna alle meiden staan aan de kant van Maurice, de mannen in de zaal bij Arjan. Qua ontwikkelingen binnen een fanbase is er in ieder geval niets veranderd. De band heeft een setlist die varieert van oud en nieuw. Vooral bij ‘Do It All Again’, hun eerste single, begint iedereen te springen en moshpits zijn niet meer weg te denken. Alhoewel het vooral op jongeren gericht is deze avond vliegt het bier soms om je oren. De bekende ‘warm het publiek op’-momentjes komen ook voorbij. De zaal verdeelt zich in twee kampen en iedereen roept ‘he ho’. Wie het hardste schreeuwt? Dat zijn toch wel de meiden op de voorste rij, die daarna weer dromerig naar het podium staren. Deze meiden kennen overigens weer ieder nummer woord voor woord, maar de oudere songs zijn toch degenen die met het hardste geschreeuw worden ontvangen. Het is maar goed dat oordopjes bestaan, want je zou spontaan een gehoorbeschadiging krijgen. Tijdens de akoestische versie van Dyanne neemt Maurice plaats voor het podium. De telefoons blijven vreemd genoeg, op een paar na, in de broekzakken. Iedereen geniet in stilte en laat Maurice ongestoord zingen.Al met al is het een goede show, bewijzen de mannen allebei een dijk van een stem te hebben en het publiek weten te motiveren om keihard los te gaan. Hoewel Call It Off vooral het jongere publiek trekt, zouden deze mannen makkelijk het volwassen publiek aan kunnen.
Call It Off