Pinki en da bruin zijn Zuid-Afrikaanse muzikanten die in 2013 in Kaapstad kennismaakten met DJ DNA van Urban Dance Squad. Het kwam al snel tot een samenwerking via ‘Kaapstad meets Kytopia’ en op dit moment is de dj nog steeds onderdeel van de band Bfake. Ze maken samen muziek via internet of in de Kytopia studio in Utrecht: brutale hiphop in de lijn van Beastie Boys en Die Antwoord uit hun thuisland. Niet alleen omdat ze geregeld in het Zuid-Afrikaans rappen, de beats zijn al even ziek en oppeppend. Pier 15 loopt echter nog niet meteen warm voor Bfake, dat wel een charmeoffensief inzet met een liedje over kennismaken en vriendelijke uitnodigingen om vooral een stapje naar voren te doen. Da bruin: “we came all the way from Africa, please come closer” en “My eyesight is bad, but you are beautiful. Who loves beer?” waarna de track met het refrein “you fat” het meest respons krijgt, terwijl Bfake het publiek dist. “Jullie zijn dik omdat jullie zoveel bier drinken.”
Maar het is allemaal lief bedoeld, met een knipoog, zoals Pinki’s VOC-tattoo op zijn buik. Of ‘Whole World’s Plastic’ waarin ze rappen over “let’s celebrate because that’s so fantastic.” Bfake wil nep zijn in een wereld die streeft naar originaliteit. Plastic is goed. Pas als de set gedaan is, komen de duidelijke knallers als ‘Fake Agent’, dat had beter het tweede nummer in de set geweest zodat ze met meer power waren begonnen. In de toegift komt ‘You Fat’ nog eens terug, waarbij DNA zijn buik laat zien, een hiphop power ballad en de oudere single ‘Pinki Promise’. Het venijn zit duidelijk aan het eind, waar Bfake zelf nog dacht dat het al klaar was. Maar de boys doen hun best. Een lauw ontvangst bij een bij vlagen lauwe show.
Je kent Pier 15 waarschijnlijk als hét Bredase skatepark en huis van de optredens van Surf & Turf. Je kent Theo Wesselo waarschijnlijk van Rembo & Rembo. Veel mensen in het publiek op deze elfde van de elfde in elk geval wel. Hij is echter ook dichter, check zijn recente filmpjes Pure Poezië bijvoorbeeld maar eens, en frontman van Hausmagger. De Zuid-Afrikaans-Nederlandse hiphop formatie Bfake opende om half tien.
Bfake
Hoofdact Hausmagger begint met een poëzie battle met “iemand uit het publiek”, ene Snifsnof. Het lijkt wel een maatje uit Rotterdam die B-materiaal van Theo Wesselo brengt, maar toch een beetje de dictie en humor van die dichter mist. Vermakelijk, jazeker, maar ook jammer dat Hausmagger daarmee veel van zijn kruit al verschiet voordat het concert begonnen is. Deze Snifsnof is net als Theo gekleed in Adidas en de ene helft van de band is dat ook. De andere helft speelt in pak. Hausmagger heeft zijn typerende zonnebril niet op, wel een muts met ‘Ugly’ erop. Je kunt hem in zijn ogen kijken. Op de barkruk naast hem liggen teksten, gedichten, spiekbriefjes. En gitarist Ed Sewerratti, “die net terug is”, lijkt nog niet alle muziek van het nieuwe album te kennen. Of het is allemaal spel. Wat maakt het uit? Hausmagger maakt catchy surf- en vooral bluesrock met sterke, ongekende Hollandstalige teksten. In september kwam ‘In Elke Asshole Zit Een Hart’ uit, de opvolger van ‘Het Onderste Uit De Man’ (2013) en ‘Dicht- En Sloopwerk’ (2009).
“Ik heb zelf ook border line en heb alleen geen bier”, spreekt Hausmagger, na ‘Borderlijngrieten’ waarna bassist Myrle hem haar blikje Jupiler geeft. Nog geen minuut later brengt een vrouw uit het publiek een vers biertje. Hausmagger wordt verzorgd, want Pier 15 gaat lekker op Hausmagger en er staat een stukje jeugdsentiment op het podium. Ook al hebben ze dan geen beloofde chips mee. ‘Jo-jo’ met de achtergrondzang van de band is sterk, “over een hard stukje plastic, hoe heet dat ook alweer”, dat zijn hart voorstelt. Het drieluik ‘Sandwich’ met alleen de bas van Myrle, ‘Slot’ met enkel toetsenist Reid en ‘Weerstand’ met Ed op akoestische gitaar, is anders dan je verwacht en boeiend. Direct gevolgd door een gecensureerd rectaal gedicht en “Spelen!” uit de zaal. Wesselo: “Is dat die gast die altijd roept ‘Spelen!’?” De sfeer is goed en vanaf ‘Hoer’ en surfpareltje ‘Die Stad Is Van Ons’ is de dansvloer geopend. Het is een typische Pier 15 dansvloer, wat lomp, enthousiast en glad van het bier. Dat is Hausmagger, rock ‘n’ roll, lachen en gewoon genieten. Aan het eind gaan we via de tyfus naar de tering in ‘Naar De Klote’ en volgt er nog een Duitse toegift. “Ik hoorde dat jullie hier liever Belgisch praten dan Duits, maar ik kan geen Belgisch.”
Hausmagger