Het IJslandse Sólstafir streek vlak voor metalfestival Graspop neer in Mezz om de epische rock van het nieuwe album ‘Berdreyminn’ los te laten op Nederland. Met in het voorprogramma de sfeervolle donkere klanken van GOLD beloofde het een mooi avondje Mezz te worden. Dat werd het ook, met een mooi eerbetoon aan Bidi van Drongelen, de Tilburgse booker, vriend van de bands en bekend gezicht in de harde scene, die onlangs overleed.

GOLD komt op onder sereen gezang en in donkerblauw licht. Het zestal uit Rotterdam heeft pas het album ‘Optimist’ uitgebracht en brengt een uniek geluid van new wave en post-metal. Ook GOLD verloor in Bidi van Drongelen een voormalig boeker en vriend en stond daar op Facebook bij stil. De opvallende zangeres Milena Eva ontleende haar voornaam aan die van Franz Kafka’s vriendin, de schrijver die realisme en fantasie combineerde en veelal schreef over hoofdpersonen die vast zitten in een bureaucratische wereld. Haar haast gesproken teksten zijn herhalend en poëtisch, haar gebaren begeleiden het verhaal. GOLD is hard, maar niet te hard. De band is eenvormig, alle gitaristen (drie en een bassist) headbangen in hetzelfde ritme van de duistere rock met invloeden van new wave en repetitieve metal. Een intrigerende band en boeiende start van de avond.

Zanger, gitarist Aðalbjörn ‘Addi’ Tryggvason van Sólstafir, halverwege de show: “I’m nervous... Normally, I make jokes all night. I don’t know what to say.”

Tijdens de ombouw klinkt rustige, instrumentale folk in plaats van een metal/rock-dj. Sólstafir uit IJsland brengt epische rock en op deze manier kom je vanzelf in een gepaste stemming voor epische muziek. De vier hebben elk een eigen uitstraling, maar wel allemaal ruig. Het nieuwste album ‘Berdreyminn’ werd door sommigen gemengd ontvangen, want iets ingetogener dan het black metal werk waar de band mee doorbrak. Meteen valt de concentratie op van de uitstekende muzikanten. Ze gebruiken samples in het begin, wat slim is bij wissels, maar verder vallen er ook beladen stiltes. De songs zijn stuk voor stuk meeslepend, met emotie ondanks dat je het IJslands niet verstaat.

Tryggvason nadat hij de zaal en de bar om stilte heeft gevraagd: “We lost a dear friend, Bidi.” Foto’s van de Tilburgse persoonlijkheid verwisselen op de zijschermen. “What a fucking rocker man!”

Het is een bijzonder optreden, deze anderhalf uur Sólstafir in Mezz vanavond: de band speelt sterk en is meeslepend, met stevige metal, post-rock en melodieuzere uitstapjes. Er zit emotie in het materiaal, nergens wordt het te emotioneel, het heen gaan van hun vriend lijkt ze juist extra kracht te geven vanavond een mooi optreden weg te zetten.

Tryggvason: “We don’t play encores, also not tonight. But don’t be afraid, the last song ‘Godess Of The Ages’ is really long. It’s strange to be here.”

En ja, dat laatste nummer is lang en loodzwaar en daarmee heel passend.