MDME SPKR
Op het zijpodium trapt MDME SPKR om kwart voor acht de avond af. Dit Londense duo heeft in 2015 de eerste EP ‘Humanoid’ uitgebracht. Gewapend met bas en drums presenteert de band zichzelf aan het toch magere Bredase publiek. De hooguit twintig bezoekers staan vrij stil te luisteren, kletsen soms wat met elkaar, maar de respons is laag. Aan het enthousiasme van de band ligt het niet. De Londenaren proberen de interactie op gang te brengen, maar tevergeefs. De effecten die zangeres Lau Betti weet te maken op haar basgitaar zorgen ervoor dat je de gitaar niet mist in de muziek. Er is geen specifiek genre dat je op kan hangen aan MDME SPKR, maar de punk, sludge en doom klinkt als één geheel in deze setlist. Als de band na ongeveer een half uur het laatste nummer inzet, komen er meer bezoekers de zaal in. Het is wel duidelijk dat bijna iedereen komt voor de bands die komen gaan. (TG)

Het is goed om TANK86 weer in Breda te zien, dat was alweer geleden sinds de release van ‘Obey’ in 2015 en Breda Barst in datzelfde jaar. Op Facebook vroeg de band nog wie er in 2008 al bij was, toen TANK86 het eigen festival Rising Magma aftrapte in De Boulevard, zoals Dirty Bastards/Code of Conduct met Bastard Fest doet. Ook bij het 1-jarig bestaan in Mezz waren we erbij, toen nog met De Staat als headliner. Vandaag staat de organisatie en de muziek weer als een huis, een bunker. Ieder in hun eigen leefwereld beuken de vier van TANK hun instrumentale loudness weer Mezz in. Degelijk, boeiend en oersterk. (DH)

Accelerators
Een kwartier later is het tijd voor de Rotterdamse Accelerators. De punkband bestaat al sinds 2003, maar ze hebben nooit eerder in Breda gespeeld, volgens zanger Ox daarom een speciaal moment. Het typische punkgeluid, raggen op de drums en gitaren, ramt vanaf het zijpodium de zaal in. Ook hier zijn aardig wat mensen naar buiten gelopen, richting de Hangout in de kleine zaal of Dokter Worst, die buiten zijn broodjes worst staat te verkopen. Ook deze mannen barsten van de energie. Hier slaat het echter wel over op het publiek. Een applaus na elk nummer, enkelen deinen mee op de muziek. Toch komt het feest niet op gang zoals bij TANK het geval was. Een grotere respons komt bij de mededeling dat de band in maart op het punkfestival Scumbash staat en er twee kaarten weg worden gegeven aan de eersten die zich bij de merchandise melden. Hoewel het punk blijft, zijn er genoeg rustmomenten. Het punkgeluid lijkt gedurende de set een eentonige lijn te hebben die op den duur voor enkelen misschien gaat vervelen. Na ongeveer een half uur is de show voorbij en is het wachten op organisatoren Code of Conduct. (TG)

De meeting van verzekeringsmaatschappij Code of Conduct vormt een tussendoortje én een representatief deel van het hoofdprogramma. De vergadering begint netjes op tijd, de hele avond zien we al aandeelhouders in pak in de zaal rondhangen. De geplande eerste meeting op Breda Barst vorig jaar kon niet doorgaan toen drummer en Mr. Jefferson from Sales verzuimde met een gebroken sleutelbeen. De groep komt op in pak. De Powerpoint gaat op de beamer en op een flipover staat de setlist, die gaat van onder andere ‘Guys From Finance’, tot ‘No Coffee’, via single ‘Skating To The Office’ (waarvan de video deze week verscheen), en een ABBA cover van het kapitalistische 'Money Money Money’ tot ‘Office Shenanigans’. De code of conduct, oftewel gedragscode, deze avond? Kantoorpunkrock voor ingeslapen kantoorpikken! Mensen met saaie banen, die vroegere punkrockers waren, zoals Dirty Bastards en Delychees, waarvan CoC een gewiekste combinatie is. Visitekaartjes worden uitgedeeld, de brand manager schiet foto’s, de enige verkrijgbare merchandise items zijn CoC mokken. “Mooi als relatiegeschenk,” volgens zanger, eh… Mr. Johnson from Finance. Bij de rondvraag is het antwoord uit de zaal “Slayer!”. Ondertussen hebben we kennisgemaakt met Bredaas nieuwste punk rock act uit de as van Dirty Bastards en Delychees en het was een goeie introductie. Volgende meeting: 10 maart bij Onderstroom Breda in De Avenue. Wij zullen er zijn. (DH)

SNFU sluit het zijpodium af. Deze Canadese band bestaat al 35 jaar, maar barst nog altijd van liefde voor muziek. Dat ze al een tijdje bestaan, is goed te zien aan zanger Ken Chinn, ook bekend als Mr Chi Pig. Dit opafiguur, maar dan met een zwart-witte legging en zwart-zilveren glittertrui en een enkele zwarte handschoen, komt als een fragiel mannetje het podium op, maar blijkt al snel vol dansmoves te zitten. Hij staat geen moment stil, keert zich enkele keren richting zijn eigen, ervaren band en praat erop los tegen het publiek. Daarnaast is hij ook nog goed bij stem. Er zijn weinig valse noten te bekennen, of we zijn ze alweer vergeten door zijn vrolijke houding. Hij zet kort maskers op: één van een varkenskop en één van een skelet met duivel hoorns. “Het podium is wel heel hoog en smal. Het is gek om op jullie neer te kijken. En ik heb het gevoel alsof ik zo voorover kan vallen…” Dat gebeurt gelukkig niet. In 1984 kwam de singel ‘Victims of a Womanizer’ uit. Ook vanavond ontbreekt deze niet op de setlist. Enkelen op de voorste rij zingen het nummer mee. Het bewijs dat SNFU niet geheel onbekend is in Breda. Ook pakt Ken nog een gitaar erbij, die omhoog wordt gehouden door een roadie. Gitaarspelen is niet zijn sterkste punt, maar het is wel een leuke bijkomstigheid tijdens de show. Na drie kwartier loopt de band het podium af, om terug te komen met een toegift. De tijd zit er hierna echter nog niet op, dus trakteert men het Bredase publiek op nog twee nummers. De overgebleven bezoekers kunnen terugkijken op een legendarisch optreden van een band die vrijwel nooit in Nederland zijn gezicht laat zien. (TG)

The Kendolls uit Zweden brengen energieke punk en opgewekte rock en al bij het derde nummer heeft gitarist en zanger Oskar Fréden het publiek al mee. Deze ken dolls, ooit droegen ze maillots en make-up, heel ‘Ken-like’, hebben tegenwoordig lang haar of zijn kaal, heel anders dan de vriend van Barbie. Hun album ‘Autonomania’ kwam in 2015 in de Benelux uit via White Russian, dat vandaag weer in de Hangout te vinden is. De bedrijfsborrel van Code of Conduct staat te springen op de plakkerige vloer. Work hard, play hard. Aandeelhouders, de band en toeschouwers klimmen op elkaars rug of rennen heen en weer, met vallen en opstaan. Fréden voorop, zijn techniek om met gitaar van en op het podium te springen is soepel. In de toegift gaat het zo mogelijk nog harder en sneller. “Now I don’t have to play anymore but I can party!” Zelfs in het Zweeds is het feest, “skål!” (DH)