Grandview Avenue begon als trio Krempel, Schneijderberg en Deijkers, nadat hun eerdere zangeres de toenmalige band had verlaten. De drie bleven muziek maken en schrijven en gingen tegelijkertijd op zoek naar een nieuwe zangeres en een bassist om de muziek beter te funderen. De blauwdruk stond: een cross-over van gitaarrock en electro. De muziek en beelden van Grandview Avenue op een muziekforum zorgden voor een kennismaking met Mieloo die ze meteen eigen tekst en melodie lieten schrijven. Paul daarover: “Toen Sanne erbij kwam, is het echt gaan rollen. Dan gaat de muziek leven, als je meer invloeden krijgt en je een zangeres hebt die heel erg een stempel drukt. Niet alleen door de manier van zingen, het is ook een prominente rol. Eigenlijk gaat dat zo vanzelfsprekend en zo soepel en het wordt alleen maar beter.”
Het is een frisse keuze die je niet vaak ziet, wat jullie maken. Wat zijn de inspiratiebronnen waarvan je zegt: daardoor wilden we deze kant op?
Sanne: “We hebben natuurlijk een app groepje, zoals elk bandje dat tegenwoordig heeft, en daar worden dingen over en weer gegooid. We merken dat iedereen er wel wat in gooit en waar iedereen hard op aan gaat, dat zijn onwijze eighties tracks.”
Paul: “Dat is iets waar we achter zijn gekomen. Het was geen bewuste keuze ofzo. Want wij zijn begonnen met z’n drieën destijds om te kijken naar wat is interessant, wat hebben we nog niet gedaan en waarmee spreken we mogelijk een groter publiek aan. Want we hebben allemaal andere dingen gedaan van jazz tot rock en progressieve muziek. Hoe konden we al die invloeden en al die kennis gebruiken? Waarbij we electro en het gebruik van sequences centraal wilden stelden, het moest wel echt een eigentijds ding worden. Toen kwam Sanne erbij en kregen we steeds meer reacties “jullie hebben zo’n eighties sound”. Op een gegeven moment hebben we gezegd dat je kleur moet gaan bekennen. Je moet mensen niet in een soort vaagheid laten wat we doen. De eighties is een handvat. We gaan geen dingen kopiëren, maar wel de invloed gebruiken.”
Wat jullie met ‘The Game Is On’ hebben weggezet, dat is de blauwdruk vanwaar uit jullie vertrekken?
Sanne: “Ja, zeker. We hebben een paar nummers herschreven. Het moeilijke aan muziek maken, is dat je op een gegeven moment een punt moet zetten achter nummers. Ik was zo blij dat de EP eruit was, dit is het. Dit gaan we zo doen, na 85 mixen en beslissingen. Wat er nu is, proberen we niet te veel te herschrijven en er gewoon weer fris in te gaan. Dan merk je wel dat ‘The Deep’ en ‘The Game Is On’ de nummers zijn die het meeste de handvatten zijn, waarop we doorschrijven. Onze valkuil is dat we zulke kritische muzikanten zijn en alles beter moet. Maar de EP is er en we zijn er superblij mee en we gaan weer door.”
Grandview Avenue wil alles meegemaakt hebben
Voorrondewinnaars kijken uit naar Breda Barst
Zaterdag 17 en zondag 18 september is het weer Breda Barst! Traditiegetrouw mogen de winnaars van de voorrondes in Mezz een plekje op een hoofdpodium vullen. Om vast in de stemming te komen, spreken we met de drie winnaars van Mezz Barst en vandaag is dat Grandview Avenue. We vonden in de voorrondes dat de band van zangeres/toetsenist Sanne Mieloo, Paul Krempel en Steven Schneijderberg op gitaar, toetsen en achtergrondzang, Niels Deijkers op drums en Rogier van Besouw op bas al direct geboekt had kunnen worden, want een echte festivalband met uitstraling. We ontmoeten Sanne en Paul in de tuin van restaurant Gusto, aan Het Plein in Sanne’s thuisstad Den Haag.
Jullie hebben veel uiteenlopende dingen gedaan, pas nog Palm Parkies in Bergen op Zoom en optreden in Keulen. Jullie hebben zelfs een Duits boekingskantoor, hoe kom je daar aan?
Sanne: “Ik heb veel in Duitsland gewerkt en kende deze boeker en hij wilde wat horen. Hij vindt het vet, denkt dat er een match zou kunnen zijn met de Duitse markt. Toen stonden we op die Gay Pride in Keulen, wat onwijs leuk was. Het was lekker weer, het plein was vol en het werkte als een tiet. Het is sowieso een feestje van de vrijheid en waar onze liedjes vaak over gaan, is “ik zit vast, let me out!” Eén van de leukste gigs die we hebben gedaan.”
Ik heb jullie een paar keer gezien en hoor het ook van anderen: jullie zijn echt een festivalband, op een groot podium en gaan. Mijn cliché vraag is “wat dacht je toen jullie de voorrondes wonnen?” maar eigenlijk hadden ze jullie meteen kunnen boeken.
Sanne: “Ik las dat je dat had geschreven, echt supertof. Voor ons was echt niet set in stone. Ik vond FOES bijvoorbeeld ook bijzonder dat ze er niet bij staan, zo’n niche band.”
Paul: “De kleur leek alternatief te gaan dit jaar op Breda Barst. Wij zijn niet in die zin alternatief, zoals veel andere bands. We vinden dat we een band zijn die op die op een dergelijk festivals hoort, maar het was niet vanzelfsprekend. We hebben er echt voor geknokt.”
Sanne: “Of ik voor één iemand sta of voor tienduizend mensen, iedereen verdient van mij en van de hele band zijn volledige performance. Voor een kleinere wedstrijd doe ik wat minder… zo werkt het niet. Bam!”
Sanne, is het voor jou lastig te kiezen tussen de band en je carrière in het theater, je hebt veel musicalervaring?
Sanne: “Die keuze heb ik al lang gemaakt: mijn band en muziekcarrière zijn veel belangrijker. Ik heb geen musicalcarrière. Die heb ik gehad en nu is het leuk voor erbij, maar dat is niet wat ik moet doen. Ik ben niet meer aan het bouwen, ik zing nog wel superleuke concerten. Losse gigs vind ik hartstikke tof en ik vind musical ook helemaal prima. Ik ben op de eerste plek zangeres en waar ik het aller blijst van word, is liedjes van mezelf zingen.”
Voorrondewinnaars moeten vaak het festival openen, dan kan het heel rustig zijn en dan sta je klaar om alles te geven voor een paar mensen. Dat zou een tegenvaller zijn?
Paul: “Nee, that’s life. Kijk, als je ergens wil komen, moet je alles meegemaakt hebben. Dat hebben we naar elkaar uitgesproken, ook in het circuit in Breda waar we aan Breda’s Most Wanted meededen. Daar kwamen soms dingen op ons pad waarvan je zegt “moeten we dat wel willen?” Ja, want we kunnen spelen. We vinden misschien niet dat we in een klein kroegje horen waar we soms niet eens op het podium passen, maar je moet gewoon alles meegemaakt hebben door het te doen. Als je biografieën van bands leest die in de gelegenheid waren om uiteindelijk een biografie te schrijven, en er dus gekomen zijn, hebben ze dat allemaal meegemaakt, lege zalen, wegblijvend publiek, tegenvallers, niet goed georganiseerde festivals, alles moet je meemaken.”
Wat zijn jullie plannen voor het clubseizoen?
Paul: “We zijn vooral een festivalband, we gaan ons voorbereiden voor de festivals van 2017. Eind dit jaar zijn de inschrijvingen rond en moet je je eigen werk en documentatie kit af hebben. We gaan meer nadenken over het in de markt zetten van onze muziek. We zullen de komende maanden veel gaan doen met multimedia en promotie, en dingen opnemen.”
Sanne: “We willen een heel dikke clip schieten, daar zijn we mee bezig. Die hebben we nog niet, wat eigenlijk bizar is. Mensen willen toch ook beeld tegenwoordig, mensen zijn snel verveeld. We willen lekker veel schrijven, dat is ook het leuke aan muziek maken, ontwikkelen. Daarom moet je juist een clip maken en dingen uitbrengen om een soort tijdlijn te maken, anders blijf je een bolletje.”
Grandview Avenue speelt zondag 18 september om 14:35 uur op het Vijver Podium.