De Vlaamse band Opus Nocturales mag de poorten naar de hel openen. De Antwerpse band bestaat sinds 1997 en heeft diverse leden gekend, maar leunt op zanger Corvus Nocturnales en drummer Cassiël. Dit zijn de twee leden die vanaf het begin bij de band zitten. Wellicht ken je de band nog als Rigor Mortis of Hymni Nocturales. Aangekondigd in het programmaboekje als “antichristelijk, donker en met een hoog theatraal aspect.” Zodra de band op het podium staat, spelen ze een strakke set, wel wachten we op het theatrale gedeelte. Het is jammer dat het wegblijft. Alle bandleden zijn voorzien van corpse paint, kogelriemen en spikes, iets wat je vaak ziet in de scene. De kaarsen op de voorgrond zorgen voor een macaber sfeertje dat past bij de avond en bij het festival. Op de achtergrond zijn er gruwelbeelden te zien, die in een loop zijn gezet. Vier keer komen er beelden voorbij waar we gemartel, bloed, dood en verderf zien.
Het lijkt alsof Opus Nocutrales de filmmuziek verzorgt. Opus Nocturales mag dan niet helemaal de aandacht trekken, ze hebben wel een flinke dosis zwart metaal door de zaal gegooid die menig fan heeft geraakt.
Vernoemd naar het asgrauwe schijnsel van de maan – het donkere gedeelte rondom de felgekleurde sikkelvormige maan – dan hebben we het over de black metal band Asgrauw. Een band die zowel in het Nederlands als in het Engels zingt. Donderende drums, satanische riffs, de driekoppige band produceert een volwassen geluid. Deze band draagt de vaandel der nostalgie en zwaait trots door de theaterzaal.
Agressie, duisternis, nostalgie en muzikaal avontuur in één band en het zal branden tot as, alleen dan zal men herrijzen…
Een regenbui buiten zorgt voor een vertraging in het programma en even is het de vraag of de volgende band plaats moet maken voor een modeshow. Gelukkig wordt alles in goede banen geleid en mag Grift de bühne betreden. Grift beukt de zaal door en gitaren schreeuwen met de zanger mee. De band zorgt het ontbrekende theatrale aspect en krijgt bij één nummer ondersteuning van iemand uit het publiek. Blijkbaar is deze man een bekende voor de band, aangezien hij op foto’s van eerdere optredens te zien is. Maar voordat hij zijn keel openzet, worden zijn handen gedrenkt in bloed, waarna hij ze over zijn hoofd haalt. Spugend komen zijn woorden tot leven en zorgt Grift voor een klassiek black metal optreden, inclusief bloed gooien.
Grift graaft deze avond tussen Veenendaal en Breda. Wie mee graaft vindt het kloppend hart van Grift.
De band werd al als misantropisch aangekondigd op de diverse social mediakanalen. Mocht je een levensmoe zijn, dan moest je juist naar Hekel luisteren, aldus de band. Alle subtiliteit weggelaten in deze quote, wellicht toch maar met een korreltje – of druppeltje bloed – nemen. De zanger en gitarist dragen een zwart monnikskleed wat een duister overkomen heeft. De bassist wordt enigszins gestoord door een fan die ondanks zijn uitermate beschonken toestand toch de aandacht wil vragen. Gelukkig besteedt de band hier nagenoeg geen aandacht aan en speelt strak. Zware en depressieve thema’s zoals depressies, wanhoop en gevallen engelen vormen de basis voor Hekel. De band staat als koning der duisternis op het podium, waardoor het krachtig overkomt. Een band die deze avond in stijl afsluit, zijn naam waar maakt en reputatie hoog houdt.
Intolerant aan licht en optimisme heerst Hekel in de strijd der aversie. Ave!
Gezien: Opus Nocturales, Asgrauw, Grift en Hekel. Black Metal Friday, BUT Film Festival. Vrijdag 2 september 2016