Hoe kom je op de specifieke muziek die jullie maken, psychedelisch, shoegaze en garage…?
Evert: “Dat is heel geleidelijk gegaan. In het begin maakten we meer surfrock en wat luidere muziek. Maar naar mate de tijd verstreek, werd het steeds langdradiger en muzikaler. Na anderhalf jaar is het dit.”
Guy: “Diep van binnen zijn we een stel hippies. Uiteindelijk hebben we er niet veel controle over, het is gewoon jammen en dan komt er iets uit. De eerste keer dat we een nummer spelen, is het vaak twintig minuten.”
Net als bij de voorrondes voor Breda Barst, het openingsnummer was heel lang en je had maar twintig minuten. Ook met de uitstraling en het licht, ik schreef “het leek wel of ze niet willen winnen.” Dat is blijkbaar wie jullie zijn.
Evert: “Juist omdat je het zo lang maakt, kom je ook echt in een trance. Als je nummers van drie minuten brengt dan komt het gevoel wat wij willen uiten niet over.”
Stijn: “Dat is moeilijk te bereiken en wat je schreef over weinig interactie met het publiek dat klopt ook wel. Als je zo’n flow probeert te creëren en je onderbreekt dat door te zeggen “Hey, tof om hier te staan!” dan wordt je er weer uitgetrokken.”
Jullie wonnen de publieksprijs, dus als jullie de zondag openen dan komt die vaste aanhang gewoon kijken en heb je geen zorgen dat er geen kip is.
Niels: “Dat vind ik juist wel fijn eigenlijk, omdat ik niet vind dat je niet per se naar ons moet kijken. Als je gewoon een beetje rondloopt, je kan een beetje zitten… en dat het dan wel goed is. Met wat we nu gaan spelen op Breda Barst willen we wel dat het goed overkomt, we spelen een rustige set.”
Jullie gaan vast ook Iguana Death Cult kijken.
Evert: “Ja, uiteraard.”
Jullie hebben veel met Iguana Death Cult gespeeld en zij gaan heel hard. Zijn er dingen die daarvan leert?
Guy: “Hun energie is iets anders dan wat wij doen natuurlijk, daar kun je wel wat van leren. Wat zij met het publiek doen, dat is echt bijzonder. Zij komen op en vanaf het eerste nummer staat iedereen helemaal los te gaan.”
Evert: “Ze rocken het hele podium af en hebben daar ook de nummers voor. Snel, punky. In het begin hebben wij daarover getwijfeld, maar op een gegeven moment ebt dat weg en hebben wij toch onze eigen weg gevonden. Qua management kunnen wij er wel veel van leren. En het is tof om te zien dat vrienden van mij echt Europa in gaan.”
Passing Goat: “Onze muziek is niet altijd even makkelijk.”
Voorrondewinnaars trekken hun eigen plan en nemen de tijd
Zaterdag 17 en zondag 18 september is het weer Breda Barst! Traditiegetrouw mogen de winnaars van de voorrondes in Mezz een plekje op een hoofdpodium vullen. Om vast in de stemming te komen, spreken we met de drie winnaars van Mezz Barst en vandaag is dat Passing Goat. We noemden de band met zanger en gitarist Guy Ouwens, bassist Stijn van Dalen, gitarist Niels Buijks en drummer Evert Knaap eerder al een groeibriljant voor de Bredase scene. We ontmoeten de band in een weelderig groene achtertuin, gezellig aan een grote tafel. Met kippen op de achtergrond. In Raamsdonksveer, en dus niet Breda.
Heb je binnen Nederland vergelijkbare bands waar je een klik mee hebt of samen dingen mee kan doen, zoals Iguana Death Cult doet?
Stijn: “We kennen ze nog niet.”
Niels: “Misschien is dat ook omdat we bijna alleen nog maar in Breda zijn geweest. Ik denk als we wat opnemen, en mensen kunnen laten horen wat we doen, zij daarover enthousiast worden. Nu hebben we wat spullen gekocht en kijken we of de kwaliteit kunnen krijgen die we online willen zetten. Vanaf dan kun je echt gaan bouwen.”
Evert: “Bij ons is het trial and error. Uitproberen en dingen weggooien die niet goed zijn. We hadden tientallen nummers waarvan er nu na anderhalf jaar nog zes tracks over zijn waarover we het eens zijn dat we ze zo willen houden. Die proberen we hier op te nemen. We hebben ook een lijstje met studio’s. Wij doen het heel strategisch en bewust, want je kunt wel na een half jaar gaan opnemen en je plaat uitbrengen en op gaan treden, maar dan is het misschien niet wat je wil. Daar zijn we al achter gekomen.”
Guy: “We zijn er op uit gekomen dat we het best wel jammy willen houden en het kan best dat er dan een herkenbaar punt in zit dat het gemakkelijker maakt voor sommige mensen om te luisteren, maar uiteindelijk blijft dat jammen wel echt de basis voor wat we doen.”
Niels: “Onze muziek is niet altijd even makkelijk.”
Jullie zijn het eens daarover met z’n allen, dat is goed.
Niels: “Kijk naar Kikagaku Moyo, een Japanse band. Die maken ook lange nummers en spelen de hele tijd hetzelfde, dat is echt wel vet. Die zijn niet groot als in de pop, maar wel groot in de scene en die spelen ook overal ter wereld.”
Guy: "Of zoals All Them Witches, die zijn nu echt heel groot aan het worden. Toen ik in Amerika was, anderhalf jaar geleden, zag ik ze daar optreden voor dertig man publiek en die staan nu op Pukkelpop in een volle tent voor vijfduizend man ofzo. Zij hebben een paar toegankelijke nummers maar ook veel langdradig, monotoon werk waar je over het algemeen zou denken “dat is niet voor iedereen”, maar blijkbaar is er tegenwoordig een groot publiek dat het wel vet vindt.”
Dat is de kant die jullie op gaan? Rustig opnemen, dat voorzichtig uitbrengen en van daaruit verder?
Niels: “Ja.”
Stijn: “En dan naar Japan.”
Evert: “Afgelopen jaar zijn we een weekendje naar Frankrijk geweest in de mooie oude Volvo van Guy om dingen op te nemen. Helemaal volgeladen met instrumenten en een appartement afgehuurd om te kijken “wat haalt dat uit?” Vooral heel veel bier drinken. We hebben ook muziek gemaakt. Dat was een eye opener voor ons. Als je drie dagen met elkaar opgescheept zit, wat komt daar dan uit? Dat was veel rustiger, ook omdat je geminimaliseerd bent door de instrumenten, we hadden geen heel drumstel bij, als je de drums dan weer kunt toevoegen, ga je niet volle bak rock spelen. Het was sprookjesachtige psychedelic rock met breaks er tussen waar de kikkers echt begonnen te kwaken. Dat hebben we opgenomen, maar de kwaliteit is niet goed genoeg om uit te brengen.”
Guy: “Niet iets om nu online te zetten. Misschien later als jam, maar niet van “Wij zijn Passing Goat” en dan krijg je twintig minuten die nergens heen gaat.”
Niels: “Daarom is de eerste stap ook de studio in en een EP uit te brengen. Een klein plaatje, een 7”.”
Evert: “In een kleine oplage van 200 ofzo. En dan misschien naar Japan ook.”
Passing Goat opent de Breda Barst zondag, 18 september op het Amstel Podium om 14:00 uur.