Get Your Gun, dat zijn de broers Andreas (zanger en gitaar) en Simon Westmark (drums) met Søren Nørgaard (bassist) uit Denemarken. Sinds 2008 maakt het trio logge, donkere punk blues. Ze zijn al een tijd aan het touren met debuut ‘The Worrying Kind’, hun debuut dat goed werd ontvangen publiek en pers. Hun live-reputatie is er één van compromisloze optredens.

Jullie biografie is bijzonder goed geschreven: “Het muzikale universum is zoals de drie sombere mannen, geboren in een winderige, open regio met wijde vergezichten en vernauwende vooruitzichten.” Waarom zo somber over de plek waar je vandaan komt?
“Dat gaat niet over Denemarken in het algemeen, maar over de plek waar we wonen en opgegroeid zijn. Het is een klein dorp in het noorden en weinig aan. De bio moet pakkend zijn natuurlijk, daarom hebben we het zo omschreven.”

Jullie noemen je liveshows intens en ontoegeeflijk, elke toon en noot wordt gespeeld alsof het de laatste is. Ik las ook dat jullie een violist meebrengen. Hoe past dat bij elkaar?
“Nee, dat hebben ze onjuist begrepen. Hij kon deze tour niet mee. Wat onze kracht is, is dat we met drieën zijn en alledrie zingen. We zoeken de grenzen op van ons drie. Sommige stukken staan open voor improvisatie, daarvoor laten we open plekken in de set. Afhankelijk van de avond geven we daar invulling aan.”

Over album ‘The Worrying Kind’ schreef je: “de zeven songs zijn verschillende reacties op een omstandigheid en tijd waarin individualiteit het doel is, maar de prijs eenzaamheid.” Dat klinkt als een blijvende inspiratie, of kan een volgende plaat zomaar een ander thema hebben?
“Op dit album haalden we veel inspiratie uit het existentialisme en schrijvers als Dostojevski, tekstueel gezien. Ik ben een persoon die leeft in deze tijd, dus schrijf ik erover. Mijn generatie is daar veel mee bezig, ik denk dat het niet werkt.”

Jullie spelen het voorprogramma van Flying Horseman in België de komende dagen. Dat past goed, niet?
“Die dingen zijn simpel: onze manager kent hun manager van vroeger en we kunnen daarom hun voorprogramma spelen in België. Zij kunnen naar Denemarken komen en hetzelfde doen. Hun muziek is heel anders, hoewel we hetzelfde proberen uit te drukken, denk ik. We hebben het eerste deel van deze tour veel naar een van hun albums geluisterd in de auto.”

Jouw stemgeluid heeft wat van Nick Cave, zeker in 'Call Me Rage', hoor je dat vaak?
“Ik snap dat niet. Ik kan begrijpen dat journalisten zoiets schrijven, we maken allebei donkere versies van rock muziek en gebruiken allebei een diepe stem. Maar het is ook heel anders, de songwriting bijvoorbeeld is anders. Hij is een groot artiest, dat zeker. Zijn stem is soms meer als praten, zeker op het laatste album, ik ben meer aan het zoeken naar de melodie.”

De burgemeester van Breda en de nachtburgemeester openen de avond bij Onderstroom Breda zaterdag. Dat gebeurt jullie vast niet vaak, of wel?
“Echt? Nee dat is vrij ongebruikelijk voor ons haha. We zijn nu anderhalf jaar aan het touren met ‘The Worrying Kind'. Het vreemdste dat tijdens het eerste deel van deze tour is gebeurd, was dat onze auto stuk ging vlak voor de concertzaal in Utrecht waar we optraden. Gelukkig was dat snel verholpen.”