Mooon is een drietal uit Aarle-Rixtel, broers Tom (bas) en Gijs (drummer) de Jong met neef Timo van Lierop op gitaar en zang. Gijs pakt bij het tweede nummer een mondharmonica. “Hallo”, klinkt het schuchter en een lekker blues popnummer volgt. Nog meer garage en blues, dan opeens drie nummers surf en later garage met rock ‘n’ roll gevoel. Of punk, met nummer ‘It’s Ok’, lekker nonchalant gezongen. Mooon speelt alle genres en de jongens doen simpelweg wat ze leuk vinden. Guitig glimlachende koppies, bij alledrie straalt het speelplezier en dat is tof om te zien. Zeker als het zo goed is. Al slepen de nummers aan het slot van de set hier en daar wat langdradig en is het publiek terughoudend. Mooon zien we graag nog eens terug in de stad of in de buurt. De “schattigste burenband van Aarle” heeft sinds vandaag hun eerste EP op Spotify staan.

“You can be really happy to live here. It made the list of cool towns to go back to,” bassist Peter Stringer-Hye van The Paperhead is al vroeg tijdens het optreden zeer complimenteus. Ze waren vanmorgen om zeven uur geland, na hun vlucht uit country hoofdstad Nashville. Een letterlijke vlucht, het viertal begint vandaag aan hun Europese tournee die Engeland, België, Frankrijk, Spanje, Zwitserland, Italië, Oostenrijk, Denemarken, Zweden en uiteindelijk De Nieuwe Anita in Amsterdam aan zal doen. En dus begint in Breda, het allereerste Nederlandse optreden van de garagerockers ooit. Maar wel een lange dag, zanger en gitarist Ryan Jennings spreekt vooraf gekscherend over een soort generale repetitie. Deels ook omdat de speeltijd redelijk vrij ingevuld mag worden. De band en vooral bassist Stringer-Hye lijkt in het begin ook nog wat te moeten wennen aan het geluid in Electron. Drummer Walker Mimms speelt erg lekker en organist Matt McQueen gebruikt een pedaalkastje om zijn Farfisa orgel minder eentonig te laten klinken dan zo’n toevoeging nog al eens doet. The Paperhead haalt, zoals aangekondigd, hun inspiratie sterk bij The Beatles en voegt daar, volgens organisator Marthy Coumans, ook een stevig stuk Syd Barrett aan toe. De band verkoopt natuurlijk hun platen en heeft vooral ‘Africa Avenue’ uit 2014 meegebracht op tour.

Live is de band lekker rockend zoals garage bandjes dat kunnen, met een vage uitstraling, melodieus en een tikje onvoorspelbaar. Onvoorspelbaar in het aantal herhalingen voor een song echt over is. Nummers worden vaak herpakt op het moment dat ze voorbij lijken.

De Amerikanen slapen vanavond in de jeugdherberg tegenover station Breda. Dat had ook tussen de platenrekken van Grey kunnen zijn, zoals Acid Baby Jesus al deed. Ze zijn in elk geval welkom voor gebakken eieren rond een uur of negen bij Coumans aan de ontbijttafel. En aan de drukke gesprekken over muziek te merken, gaan er vast platen mee, al is de Europese tour van The Paperhead nog maar net begonnen.

En Electron? Dat blijkt een locatie met potentie. Een flinke ruimte met de bar praktisch aan de zijkant, al mag de lichtshow en dan vooral het gedraai met de felle rode lamp een volgende keer gerust iets minder. Ook leuk is dat affiche ontwerpster Naomi van Kuijk de poster voor vanavond verkoopt, slim gesigneerd met de handtekeningen van beide bands. Een gevoel dat ook Klub Bulk tracht te scheppen in Breda. Zoals Marthy Coumans al vaker sprak: “Breda moet meer gaan leven!”

Op 20 februari spelen Factotum en Taos Humm in Electron. Coumans schreef op een klein schoolbordje ook al ‘The Garden’ op voor 14 maart. Kenners zijn gewaarschuwd.

Gezien: Mooon, The Paperhead. Electron, woensdag 28 januari 2015.