Jullie hadden net niet gewonnen maar zijn wel als invallers gevraagd. Vonden jullie dat leuk?
Freek: “Ja, het was super. “Ze hebben ons toch nog aan ons gedacht,” zo voelde het. We hebben toch iets achtergelaten. En technisch kunnen we nog beter. We werken veel aan onze samenzang, hebben twee MIDI keyboards aangeschaft en ik ben ook met piano bezig. We maken echt stappen vooruit.”
Wesley: “Voor ons was het niet echt een wedstrijd, we zagen het vooral als een optreden. Je maakt muziek en dat is geen wedstrijd. Iedereen heeft toch zijn eigen sound. Ik vond die andere bands ook heel goed. Vooral die band uit België, Melting Time, die vond ik er wel echt boven uitschieten.”

Hoe zijn jullie begonnen?
Freek: “We zijn drie jaar geleden begonnen bij het eindexamen Muziek. Daar hebben de gitarist, bassist, de trombonist en ik elkaar leren kennen. Twee keer in de week lekker muziek maken. Toen heeft die leraar gezegd: “Speel eens een cover van ‘Moon Over Bourbon Street’ van Sting met jouw zang. Ik drumde toen nog. Dat was voor ‘Een Klein Kunstje’ met school in het theater met allemaal bandjes, zo’n avond. Het beviel supergoed. Daarna volgden nog wat wisselingen. Uiteindelijk is mijn broer, die al langer drummer was in een andere band, bij ons gekomen en is het pas echt Mr Moto geworden. We gingen van uitprobeerproject naar band.”

Vanaf het moment dat jullie met zevenen waren, was het Mr Moto?
Freek: “Vanaf het moment dat we eigen nummers gingen schrijven, denk ik. We wilden gewoon echt muziek maken, eigen muziek. Dan ga je een naam verzinnen. Mr Moto is oorspronkelijk een oude Japanse detective. Voor ons is Mr Moto ‘de grote onbekende’, om wat mysterie op te roepen. Eigenlijk de ‘sheperd’,  de herder van ons. Wie is Mr Moto? Waar is Mr Moto? We wilden graag iets wat makkelijk te onthouden is en dat alliteratie heeft. Mr Moto sprak eigenlijk meteen aan. Mensen gaan het opzoeken, wat is dat nou weer?”

Ik las in de bio dat jullie ‘in de wandelgangen’ gegroeid zijn tot waar jullie nu zijn, dat was de scene van Veldhoven of de middelbare school?
Freek: “Allebei een beetje, ik was eerder van school dan de anderen. En mijn broer kwam er later bij, het is wel de muziek scene van Veldhoven waar we elkaar zijn tegengekomen. Die scene is niet zo groot, iedereen kent elkaar.”
Wesley: “Alle muzikanten komen naar Lokaal 8, de muziekkroeg. Dat zijn ook vrienden van ons.”
Freek: “We hebben in de buurt al gespeeld op Cult & Tumult in Veldhoven en Kioskpop en Popei in Eindhoven een aantal keer.”
Wesley: “We hebben elk dorp hier in de buurt wel zo’n beetje gehad.”
Freek: “De mooiste metafoor is toch wel: “je hebt een stilstaande vijver en wij zijn een steen. Die steen gooi je in de vijver en die golfjes dat groeit, van 20 man naar 50 man, naar 100 man, naar 1000 man. Eén golfje verder is steeds een grote stap.” Daar zijn we nu mee bezig.”
Wesley: “We willen niks overhaasten, eerst de nummers goed uitwerken.”
Freek: “We hebben nu één single, maar zelfs met één single heb je nog geen goed beeld van de hele band. We hebben ‘Hold On’ en twijfelen nog of we met een EP of een heel album willen komen.”
Wesley: “Deze zomer hebben we veel demo’s opgenomen die we al redelijk vinden klinken. We moeten nog overleggen of het een EP of een album wordt.”

Wat zie je op dit moment als jullie invloeden?
Freek: “We hebben het de laatste weken vooral over Kings Of Leon en U2. We zijn nog aan het nadenken of overal een blazerssectie bij hoort. We krijgen vaak als feedback dat ze niet altijd iets toevoegen.”
Wesley: “Je kunt denken aan piano erbij of synthesizers.”
Freek: “Wat we opnemen, willen we live doen, of beter nog. Dat heeft tijd nodig.”

Dat hebben jullie dus deze zomer gedaan? Of hebben jullie ook veel gespeeld?
Freek: “We hebben weinig gespeeld, vooral veel gerepeteerd en geschreven. We hebben in januari ‘Hold On’ uitgebracht, kwamen op de regionale radiostations Kempen FM en Glow FM in Eindhoven, en bij Omroep Brabant ook. Dat gaat goed.”
Wesley: “We waren bij Hubèrt Mol geweest op de radio en hoorden in zijn show op de terugweg dat je nog een dag had om je aan te melden. Dat heb ik toen meteen gedaan en we waren geselecteerd voor de voorrondes van Breda Barst.”

Jullie twee schrijven het meest?
Wesley: “De meeste ideetjes komen van ons.”
Freek: “De basis, akkoorden, melodielijntjes. Iedereen heeft zijn eigen inbreng daarna. Mijn broer produceert zelf veel in zijn eigen studio, in de dance en funk en is daar ook veel mee bezig. De ervaring die hij daarmee heeft, komt ook terug in ons werk. Hij heeft ook veel connecties, John Hayes bijvoorbeeld, de gitarist van Mother’s Finest. Daar hebben we heel goeie contacten mee, hij helpt ons deels met producties. Hij kwam weleens naar het oude Lokaal 8 met zijn Nederlandse projectband of een soloproject en die kwamen in ons lokale café, ook toen mijn broer daar was. Bas mocht mee gaan drummen en de zanger van Bas’ vorige band mocht meezingen. Dat beviel zo goed dat ze telefoonnummers uitwisselden en door de jaren zijn ze supergoed bevriend geraakt en hebben veel samen opgetreden. Het is leerzaam om daarmee samen te werken, met gasten die al jarenlang wereldwijd optreden.”

Hij coacht ook een beetje?
Freek: “Ja, hij is van oorsprong Amerikaan dus ook tekstueel en qua uitspraak is dat een goede toevoeging. Nog niet voor ‘Hold On’  trouwens, daarvoor hebben we de hulp van iemand uit Hilversum kunnen inroepen en een arrangeur voor de strijkpartijen. Arrangementen schrijven is echt een vak apart.”

Jullie openen Breda Barst op zondag. Het is dan meestal nog rustig in het park en muziekquiz Quiz’em is dan net aan de gang, wat waarschijnlijk veel volk zal trekken. Wat gaan jullie doen als er geen kip voor het podium staat?
Eensgezind: “Alles uit de kast.”
Freek: “Ik heb al moeite om me in te houden. Hoe minder mensen er voor het podium staan, hoe gekker we doen. Dan is er helemaal geen rem. Als er een paar honderd man staan, ben je meer gefocust om het echt goed te doen. Als er weinig mensen staan, gaan we juist helemaal los.”

Breda Barst had ook een crowdfund actie om het park weer schoon te maken, één van de prijzen was een akoestische optreden in de backstage door een act. Zouden jullie dat kunnen?
Freek: “Er zijn maar een paar nummers die akoestisch dezelfde energie zouden hebben bij ons. Met een hele band met blazers is dat lastig te vertalen naar een kleine setting. Wij oefenen daar eigenlijk niet op nu. Eerder op met z’n allen knallen.”
Wesley: “We zouden het wel aandurven.”

Die rimpeling in de vijver waar je het over had, die komen al tot Breda. Tot hoever kunnen ze gaan komen?
Freek: “Je droomt en je hoopt natuurlijk wel op een keer een succesje. Een nummer dat iets meer bereikt. Ja, kijk natuurlijk hoop je op Pinkpop of Lowlands maar je moet ook reëel blijven. Het kan zo zijn dat je binnen een half jaar opeens overal staat.”
Wesley: “Het lukt wel of het lukt niet, daar word ik echt geen ander mens door. Het gaat toch om het muziek maken. En plezier te hebben. Ik vind het soms al leuker om samen ergens met een busje naar toe rijden dan het optreden zelf.”
Freek: “Die dagen dat we met de pad op zijn vatten we meestal kort samen in seks, drugs en rock ‘n’ roll.”
Wesley: “Er gebeuren dingen die in een normale vriendengroep niet voorvallen.”
Freek: “Dat is gewoon heilig! We zeggen ook altijd “de band is heilig” en staat op nummer 1. Zelfs als je een vriendin hebt, heeft ze pech. Als er op maandag gerepeteerd wordt, wordt er op maandag gerepeteerd. Moet ze zichzelf maar even warm houden. Zo staan we er allemaal tegenover en daar hebben we het ook vaak over, dat iedereen de neus dezelfde kant op heeft staan. Als er nu iemand tussen uit naait, dan heb je een probleem. We zeggen altijd: “We zijn allemaal net zo verdwaald.”