Een zondagavond met The Fifth Alliance, Eleanora en Amenra, dat wordt hard, gepassioneerd en duister. Met bands die technische perfectie zo ver mogelijk doorvoeren, weet je op voorhand toch ook wel een beetje wat je krijgt. Daar waren dan ook geen verrassingen, deze zondag 23 maart in de Jupiler Zaal van Mezz. Onderlinge verschillen waren er wèl, natuurlijk.

The Fifth Alliance speelt thuis, alleen is daar bij de start rond half acht niet zoveel van te merken. Jammer, want vanaf ‘Unrevealed Secrets Of Ruin’ van het gelijknamige album dat een jaar geleden uitkwam, is het knallen met TFA. Knallen, dat kenden we al van de band rond zangers Silvia, en het publiek dat al wel in Mezz is, krijgt pas na vier nummers even adempauze. Om te applaudisseren. De band beleeft de strakke, perfectionistische sludge metal echt, gitarist Niels lijkt nog het meest in zijn instrumentenspel op te gaan. Wie meer wilt weten over TFA en de plaat, klik rechts op de teaser. De conclusie uit dat artikel staat nog als een stevig huis: “The Fifth Alliance toont opnieuw aan dat het een serieuze vertegenwoordiger voor Breda in het genre is.” Waren we een paar weken terug lyrisch over Otis, TFA is in wat zij doet ook van grote klasse. Tijdens de POBparade met Pasen alweer terug in de stad.

Waar TFA vooral de band van Silvia is, is Eleanora uit Gent dat vooral van zanger Mathieu Joyeux. Niet dat de rest stilstaat. Helemaal niet, maar Joyeux is verre van vrolijk (joyeux). Hij gaat vanaf het eerste nummer tekeer als een malle, waarbij je je af kunt vragen waarom hij zo boos is. Goed, het hoort bij het genre sludge en posthardcore en het is enorm fotogeniek ook. Muzikaal klinkt het wat plomper dan de eerste act, minder diepgang en mysterie. De hardcore wortels gaan net wat dieper en het is zichtbaar gemakkelijk headbangen. Door enkele meegereisde fans, de al wat vollere Mezz weet niet zo heel goed wat het met Eleanora aan moet. In afwachting van Amenra? Nog onder de indruk van de thuisclub? Feit is dat Eleanora, zelfs met extraverte zanger, vrij in zichzelf gekeerd blijft. De songs komen niet echt aan. En de verwachtingen voor Amenra zijn enorm.

De ombouw naar het optreden van Amenra verloopt minutieus en geconcentreerd. Stroboscooplampen op de grond, het witte logo met de kraaienpoten en -koppen op een zwarte achtergrond wordt alvast geprojecteerd op de achterwand en de geur van wierook stijgt op uit een metalen urn tussen twee speakers op het podium. Dj ‘MdV’ stopt. Minutenlang klinkt er subtiele feedback en distortion, dat brengt de zaal verder in sinistere sferen. Gitarist Mathieu Vandekerckhove loopt als eerst het podium op en zet met wat simpele, herhalende aanslagen de toon. Geduldig en repetitief. Zanger Colin H. van Eeckhout oogt sereen en zingt en schreeuwt voornamelijk met zijn rug naar het publiek. De gitaristen en bassist beuken op hun instrumenten. Het publiek beukt en headbangt terug. Act en publiek gaan op in dezelfde passie, die het religieuze benadert.

Met een fanbase vernoemd naar Amenra’s eigen boek (en Twitteraccount) ‘Church Of Ra’ is de relatieve stilte tussen songs eenvoudig te verklaren. De aanwezigen lijken nauwelijks te durven klappen. Omdat bij het rustig inzetten van weer een hypnotiserende riff of gelijkmatige drumslag de verwachting ligt verborgen van een donkere, diepe en meeslepende ervaring. De wierook, en de beleving van Van Eeckhout op zijn knieën, de symboliek van een vervallen kerk op de achtergrond, Church of Ra is één grote beleving. Zonder over de top te gaan in religieuze verwijzing of wat dan ook. Verzin je eigen verhaal maar in dat donkere, rustige bos op het scherm, of de voorbijgaande wolken of het langzaam opspattende zand. Amenra brengt sinds 2003 studioplaten onder de titel ‘Mass’, deel I tot en met V inmiddels en zag de roem stilaan uitgroeien tot ver buiten thuisland België. Of de mengeling van sludge, hardcore en post metal persoonlijke smaak is of niet: Amenra is live ontzagwekkend sterk en speelt beheerst. Een niet te missen ervaring.

Gezien: The Fifth Alliance, Eleanora, Amenra. Mezz, zondag 23 maart 2014.