Gefeliciteerd! Je gaat op tour met Vicious Rumors. Ga jij ondertussen al mee in de planning van zulke bands? Net als met Methusalem in het voorprogramma van Queensrÿche?
“Ja, ik geef door wanneer ik kan. Powerized gaat bij mij over het algemeen voor. En ik geef door bij Powerized wanneer ik kan, wie het eerst komt die het eerst maalt. Tenzij het natuurlijk veel groter is zoals Amerika. Dat was zo’n kans, die kon ik niet afslaan.”
Wie benaderde je?
“Geoff Thorpe, de gitarist van Vicious Rumors belde en zei: “heb je er zin in?” Ik had hem nog nooit gesproken. Had nog niet van Vicious Rumors gehoord. Ze zijn best groot en zij waren pioniers in het genre en hebben leuke tours. Het was een kort gesprek van drie minuten, tussen de lessen door. “We zoeken op dit moment een zanger voor onze Amerikaanse tour en we zijn helemaal weggeblazen door jouw YouTube filmpje, zou jij het willen doen: 25 nummers instuderen en dertig shows in Amerika in zes weken?”
En toen vroeg jij hoe lang je erover na mocht denken? Of zei je meteen ja?
“Het was moeilijk te beseffen. “Nog een keer? Dertig shows in Amerika?” “Ja, en waarschijnlijk ook Zuid-Amerika met Sabaton.” Maar ik kon niet zomaar zo’n opleiding weggooien. Zeker twee weken voor het afstuderen van mijn opleiding Sound & Audio Engineering in Rotterdam. Uiteindelijk ben ik met succes afgestudeerd. En toen was het: je gaat 15 september op het vliegtuig en 23 oktober ga je terug. Ik zei dat ze binnen een paar dagen antwoord zouden hebben. We hadden wat mailverkeer. Ik heb de band op de hoogte gebracht en zij bestelden mijn tickets.”
Je bent ook eerst nummers gaan luisteren neem ik aan, om te kijken: kan ik dit zingen?
“Ja, dat ook.”
En ga je dan nadenken over of je het als Nick Holleman gaat zingen of als een zanger van Vicious Rumors?
“Ik imiteer niemand. Ik hoorde eerst alleen het nieuwe werk, dat was meer grof. Wat moeten zij met mij? Dat heb ik ook gestuurd. Ik wil het doen, want het is een enorme kans, maar het is niet wat ik doe. Dat wilde ik ze laten beseffen van super rauw naar extreem clean. Ik scream gewoon niet, dan moet je een ander pakken. Ze wilden gelukkig terug naar die oude stijl. Ze hadden ‘Master Of Deceit’ gezien, met een a capella intro erbij. Geïmproviseerd trouwens. Daarna hebben ze onze cd gehoord. Ze zeiden dat ik het oude werk maar eens moest luisteren. We hebben uiteindelijk twee nummers van het nieuwe album gedaan. Moest ik er twintig leren van voor 1990 dus van voor dat ik geboren was.”
“Het was een mooie kans en er komt nog zoveel aan. Zuid-Amerika zit dus in de planning en later ook Europa. We hebben een live cd opgenomen op de laatste gig. Met mij erbij, dus ik kom ook op een live album. Dat is al bekend: ‘Live You To Death Part II’ want ze hebben er al eentje. Met allemaal klassieke nummers, op mijn manier gezongen. Dat moet nog wel gemixt worden.”
Je begon in Oklahoma?
“Het begon in San Francisco, de Bay Area, eerst de nummers repeteren en daarna gingen we rijden. Eén repetitie en 36 uur naar Oklahoma. Leuk joh! En na Oklahoma direct inpakken en zestien uur doorrijden naar Cudahy. Dat was wel zwaar hoor. En van daaruit direct naar Indianapolis. Het was echt 18.000 kilometer in dertig dagen. Zo weinig slaap, bijna niet eigenlijk. Hotels kon meestal niet omdat het vaak twaalf uur rijden was naar de volgende show. De tweede helft van de tour hebben we geen soundcheck gedaan, we sliepen liever twee uur.”
En dan vertrouw je op de roadies?
“We hadden één roadie, die gaf instructies. En we hadden voorprogramma’s. De langste nacht was echt vijf uur ofzo. We hebben echt drie, vier dagen moeten bijslapen. We waren echt helemaal gesloopt. Maar als je het podium op komt, dat publiek geeft zoveel adrenaline, dat komt wel goed. Je eet ook steeds minder. Elke avond pizza, daar wordt je ook doodziek van. Het was wel zwaar, op een gegeven moment was ik blij als er fruit of groente was backstage. Ik hou van Hollands eten: groente, vlees en aardappelen. Ik moet niks hebben van vette hamburgers en mayonaise, ik werd er misselijk van. Ik at wel wat pizza, anders eet je uiteindelijk helemaal niks. Ik at in elk geval wel elke dag een appel. Dat schijnt goed te zijn voor je stem.”
En op het podium was je dat vergeten?
“Ja, die adrenaline, die fans… Helemaal gek. Wel kut ook ergens want ze kenden alle teksten en konden alles meezingen dus ik moest het goed doen hahaha! Die reacties waren zo ontzettend gaaf. Het varieerde: van een woensdagavond voor tweeduizend tot een zaterdagavond voor veertig man. In Amerika is het genre niet dood, maar het komt er wel in de buurt. We hebben daar ook Saxon zien spelen en dan staan er ook maar vijfhonderd man in de zaal en Saxon is één van de grootsten. Meestal speelden we voor een publiek van tussen de vijfhonderd en de duizend. In de weekenden vaak wat meer. We hebben ook dubieuze dingen gedaan, op een dinsdagavond om half twee ’s nachts spelen bijvoorbeeld. Als ik woensdagmorgen om zes uur moet werken dan ga ik ook op tijd naar huis. En dan kregen we via Facebook berichten dat het zo jammer was dat we zo laat moesten spelen. Dat vonden wij ook! We moesten dan daarna weer twaalf uur rijden naar de volgende gig. Hele gave steden gezien en daar zijn en de optredens. Ik heb ook geen moment gebaald.”
Powerized frontman Nick Holleman ook zanger van Amerikaanse metalband Vicious Rumors
Nogmaals in gesprek met energiek metaltalent
Zanger Nick Holleman is behalve zanger en frontman van de Bredase powermetal formatie Powerized en het Friese Methusalem nu ook officieel de zanger van de grote Amerikaanse metalband Vicious Rumors. Hij toerde in 2013 al zes weken met de band door de Verenigde Staten en zal hen dit jaar versterken op tournee in Zuid-Amerika en Europa en vanaf 27 januari speelt hij zelfs al met de band op het bekende 70000 Tons Of Metal festival, op een cruiseschip in de Golf van Mexico en de Caribische Zee. De 21-jarige energieke Holleman vertelt maar al te graag over het Amerikaanse avontuur en hoe hij zijn karakteristieke hoge, cleane zangstem ontdekte.
Je bent behoorlijk aanwezig op het podium. Daar wordt je vast in Nederland op aangesproken. Hoe was dat in Amerika?
“Tien keer zo erg. Op een gegeven moment moesten we uit het publiek gehaald worden. We lopen na het optreden altijd even de zaal in om met mensen te praten, want we vinden het supercool dat ze gekomen zijn en bedanken dat ze er waren. Op een gegeven moment was het zo druk en werd er zo aan ons getrokken dat we achter een bankje gezet werden waar mensen dan langs konden lopen. Best grappig.”
Wel gek, voor een invalzanger…
“Ja, veel van hen bleken old school metalfans en de voorgaande zangers waren meer rauw en mijn cleane stijl werd heel erg gewaardeerd. De reacties van het publiek waren vaak zo ontzettend gaaf.”
En Amerikanen komen misschien sneller als ze enthousiast zijn…
“Dat denk ik ook ja.”
Wat is je het meeste bijgebleven van Amerika?
“New York. Daar zong iedereen, van de voorste tot de achterste rij, mee. Dat was zo vet. Je hebt altijd wel mensen die het allemaal die hard kennen en je hebt mensen die het gaaf vinden en gewoon komen kijken en meedoen en -klappen. Maar daar was het de voorste tot de achterste rij zingen. Dat was in de Webster Hall. Wisten ze zelf ook niet, want Vicious Rumors had al twintig jaar niet getourd in Amerika. Dat was voor hen ook een uitdaging. Ze hebben heel veel in Europa gedaan. Het zijn muzikanten in hart en nieren en voor hen geldt: “every show is a show.” Spelen om het spelen.”
Je zingt iets meer dan twee jaar. Was je daarvoor ook al met muziek bezig?
“Helemaal niks. Ik ben tweeëneenhalf jaar geleden begonnen met zingen. Aan het einde van de zomer in 2011 had ik mijn eerste repetitie bij een jamsessie in Oosterhout. Ik speelde net wat gitaar, twee akkoordjes. Vroegen ze of ik wou zingen. Ik dacht: “er is dertig man, ik doe het gewoon.” Ik moest een nummer van Fall Out Boy zingen, of eigenlijk alleen het refrein. Ik merkte dat ik vals begon te zingen en probeerde het te redden en ging de hoogte in. Dat kon ik blijkbaar. Echt, drie of vier bands kwamen daarna tegelijkertijd vragen of ik bij hen wou komen zingen. Allemaal coverbands. Toen koos ik Your Soul Please, die op dat moment AC/DC speelden en Joan Jett.”
“Bij de eerste auditie, want dat was het toch, vroeg ik ‘Tears Of A Mandrake‘ te spelen van Edguy. Best wel een power nummer. Ik dacht: “ik wil dit heel graag, ik geef gewoon wat ik heb.” En bleek het te kunnen. Dat heb ik verder uitgewerkt en geoefend, al heb ik nog een lange weg te gaan.”
De toekomst is best lastig te plannen als je in drie bands zit. Wat kun je al vertellen over de plannen van Powerized?
“Op de korte termijn krijg ik het druk: 25 januari spelen we met Powerized in Oosterhout. En de 27e word ik in Amerika verwachten. Dan vertrekken we met Vicious Rumors uit de havens van Miami met het 70000 Tons Of Metal festival op een cruiseschip. Dat gaat via de Bahama’s naar Costa Maya en we zullen er optreden op zee. Dan weer snel terug naar Nederland om met Methusalem op 1 februari in Groningen te spelen. Powerized gaat in ieder geval een aantal gave festivals spelen, onder andere Metaldays in Slovenië waar ook Opeth en Megadeth spelen. Daarvan sprong ik zowat door het dak heen. Ik ga met Vicious Rumors veel toeren, daarmee kan ik mijn gezicht laten zien en ik mag Powerized ontzettend veel promoten van. In maart ga ik een maand naar Zuid-Amerika met Vicious Rumors. We hebben op 1 maart wel een optreden met Fireforce in België. En dan hopen we zo snel mogelijk naar Duitsland. Duitsland is dé markt, we gaan daar labels benaderen en dat soort dingen. Wat we nu willen, is onze reputatie aansterken. Dat als we aankomen bij een record label en ze niet zeggen: “nog nooit van gehoord. En dan vlammen, zo tweede helft 2014 en 2015.”
Lees meer over Powerized in het interview dat 3voor12/Breda in november al met Nick Holleman had.