Coumans startte platenlabel Grey Past Records al in 1986 en reisde de hele wereld over, op zoek naar obscure, interessante muziek. Hij bracht verzamelplaten uit met muziek uit Egypte, Syrië, Soedan en Iran. Van sixties, tot lo-fi, garage, punk en noem maar op. Coumans’ interesse kent geen grenzen, hij zocht en zoek voornamelijk independent materiaal. Vanaf 2010 brengt hij nieuwe bands uit, steeds op vinyl en in een beperkte oplage. Het onafhankelijke, eigenzinnige is iets wat ontbreekt in de huidige lokale scene. “Independent muziek is vaak tijdloos, genreloos, en daar hou ik van. Ik hou van genreloze muziek. Iets wat er tussenin zit. Ik vind dat veel Nederlandse groepen, als ik ze hoor, gewoon aan een genre vastzitten.”

Ik wou het kort met je hebben over het label…
“Het reissue label Grey Past Records is heel breed, maar het nieuwe label waar ik me richt op nieuwe bands is veel meer gericht op originele nieuwe bands. Het gaat ook Grey Records heten. Het ‘Past’ gaat verdwijnen.”

Vertel.
“Grey Past Records gaat over het grijs verleden, maar dat past niet meer. Bij Grey hoor je muziek in het nu. Dus op het moment dat de winkel begint, dat zou in april moeten zijn, gaat het label Grey Records heten. Grey gaat iets worden Breda nog niet kent. Een plek voor echte, zeldzaam obscure muziek. Het moet een beetje vooruitlopen op alles. Ook in de muziek. Dat je hier alles niet een half jaar later vindt, maar drie maanden eerder. Op dit moment weet men mij al aardig te vinden via de online verkoop.”

En Grey Past Records ging over het grijs verleden van jou zelf?
“Nee, ik was gewoon met research bezig, ‘het grijze verleden records’, nu een flauwe naam eigenlijk. Muziek uit Turkije heb ik uitgebracht, uit Azië, uit Iran, uit Arabische landen heb ik rare compilaties gemaakt. Allemaal net op het moment dat het heel hip was. Nu is het allemaal een beetje gekend, maar toen was mijn kick vooral het ontdekken van dat soort muziek. Die zoektocht, daar hou ik van, dat is echt spannend. Dat je naar bepaalde landen ging en echt obscuriteiten ging ontdekken die niemand kende. Op een gegeven moment had ik Iran gedaan en dacht ik: “Het is tijd om te wachten op een invasie van buitenaardse wezens om weer eens een nieuwe scene te ontdekken.”

“En dat was precies rond de tijd dat ik in scheiding kwam met mijn ex en dat ik bij Hans Tweedehands in Rotterdam kwam. Die zei tegen mij: “Marthy, heb je The Wavves al gehoord?” Ik zocht het op op YouTube en ik hoor een band die bijna perfect The Ramones mengt met lo-fi The Beach Boys. Een heel goor geluid. Ik dacht: “Wat is dat joh?” Als je op YouTube kijkt bij The Wavves dan krijg je een dropdown list met andere soortgelijke bands. Toen ben ik daar ingedoken en ben ik gaan onderzoeken en gaan kopen gewoon. Al die gekke Amerikaanse en soms Engelse bands die al die lo-fi-achtige, shoegazer-achtige-, Phil Spector-achtige, punkige, cold wave-achtige, rare cross over muziek maken.”

Je bent dus eigenlijk begonnen met de mix-albums van ver en in 2010 ben je begonnen met je eigen releases?
“Toen ben ik met nieuwe bands begonnen. Toen had ik genoeg van die oude dingen ook. Recent nog Disco In The Disco en nu krijg ik aanbiedingen voor platen. Bands die vragen of ik het wil uitbrengen.”

Want dit is je uit de hand gelopen hobby om het zo maar even cliché te zeggen.
“Nou, hobby... Hobby is te veel in de sigarenbandjes-, postzegelsfeer. Dit is gewoon zoals het leven zelf. Toch? Muziek, platen, hobby? Nee. Je pakt gewoon een stukje van het leven en daar geniet je van. En daar ga je mee aan de slag. Ik bedoel: eten is toch ook niet je hobby? Of slapen? Dat doe je toch ook gewoon? Zo is het toch gewoon? Dat zijn normale dingen, behoeftes.”

Je geeft aan dat  zelfs Amerikaanse bands je benaderen. Heb je dan verstand van zaken als zo’n band al een label heeft? Ik kan me voorstellen dat Amerikaanse bands met een contract over de brug komen en andere zaken.
“Verstand van zaken? Neuh. Ik heb gewoon enthousiasme en de labels bij wie je dat doet, Hozac Records of Burger Records, dat zijn ook enthousiastelingen. De muziek die mij interesseert, zit in ‘het-enthousiaste-mensen-circuit’. Niet in de mensen die met contracten komen. Dan heb je een bepaald soort geluid, een bepaald soort sound, waar ik toch al afhaak. Ga ik toch niks mee doen. Mensen als Gap Dream of The Holy Wave, die hebben zo’n sound. Dan denk ik meteen: “Yeah!” Die gekke mengeling van geluiden en effecten. Ik weet niet eens waarnaar ik zit te luisteren. Hozac Records zit in een kelder in Chicago. Burger Records heeft gewoon een winkeltje. Dat wil ik ook. Waar ze hun platen verkopen en mensen komen spelen. Dat bevalt me gewoon, dat gevoel.”

Die voorbeelden heb je ook in het echt gezien of op internet? Zo van: dat zou ik ook wel willen.
“Nee, ik doe het toch op mijn eigen manier, zo wil ik er bijvoorbeeld ook mode bij. Mijn vriendin is modeontwerpster en bij Grey vind je straks ook tweedehandse herenkleding van goede kwaliteit. En kunst.”

Waarom besluit je wel aan het ‘Grey’ vast te houden?
“Grey, omdat ‘grey’ eigenlijk geen kleur is, grijs is het tijdloze tussen zwart en wit. Als jij je muren grijs maakt en je hangt er mooie hoezen of kleding op, dan knalt alles eruit. Het is een soort basis, dat is het artistieke idee. En grijs gedraaid, je hebt al grijs verleden. Ik wil dat alles grijs is in de winkel, behalve dat wat je verkoopt. Mijn vriendin en ik zijn dan ook grijs gekleed.”

Je hebt een full time baan. Ga je op beperkte tijden open?
“Als het goed is, gaan we open op woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag. De muziek wordt exotische muziek. Uit de jaren vijftig, uit verre landen. Ook indie-releases van nu. Het wordt geen normaal iets hè? Dat doet iedereen al. Vintage mode, maar dan echt goed gemaakt. Kunst, misschien een paar dingen, want daar is het te klein voor. Het is de bedoeling dat het een bepaalde sfeer uitademt. Alsof je in Amsterdam of Antwerpen loopt of in Brussel of Melbourne of New York voor mijn part. Niet dat knullige. Dat er echt wat te koop is dat speciaal is. Klinkt theoretisch goed. Praktisch moeten we het nog gaan zien.”

Zijn er vergelijkbare winkels in de buurt? In Antwerpen of Rotterdam bijvoorbeeld?
“In Antwerpen heb je de Fat Kat, maar die doen alleen muziek. In Tilburg heb je wel een winkeltje aan de Noordstraat dat muziek en mode doet, maar dat is van alles door elkaar. Wat ik wil, is een winkel vol collectables en zeldzame uitgaves. Winkels die je meer vindt in Londen of Parijs. Dat vind ik juist geinig om te doen in Breda. Ik hoop dan, ook al weet ik dat moeilijk is, dat wanneer er ergens zo’n punt komt waar wat meer wordt gedaan aan de underground en ernaar wordt gekeken, dat mensen denken: “Als Disco In The Disco een plaat kan maken door origineel te zijn, dan gaan wij ook origineel zijn.” Maar nogmaals: Breda is conservatief en er zitten te weinig opleidingen hier die alternatieve studenten spuien, zullen we maar zeggen, maar Breda heeft wel een enorm achterland met België erbij, dus wij gaan gewoon kijken. En omdat ik al lang bezig ben, heb ik heel veel bekenden over de wereld en wie weet komen die ook wel naar de winkel toe als ik een collectie of gekke dingen heb.” 

Grey Past labelnight & V00d00 GOLD, Mezz Kleine Zaal: vrijdag 21 februari 2014. Vanaf 21:00 uur, toegang gratis. In deel 2 lees je meer over het label en vertelt Coumans meer over de label night.