Beste band ooit, beste stuurlui ooit, maar in elk geval de beste bandnaam ooit. De landelijke hype, die begon bij onze collega's van 3voor12/Amsterdam, is The Don't Touch My Croque-Monsieurs (vanaf nu voor het gemak TDTMCM) echter nog niet vooruitgesneld naar Breda. Een man of dertig staat vrijdagavond in Mezz Café afwachtend tegen de bar geleund. Maar frontman Abel heeft vaker met een dergelijk bijltje gehakt. Aan de lopende band neemt hij in plat Amsterdams Brabanders in de zeik (“Zeg eens: 'grachtengordel'?”), is oprecht dankbaar voor de opkomst (“Ik had niet verwacht dat er iemand uit Breda naar ons zou willen komen kijken!”) en krijgt zowaar het publiek aan het dansen (“Wij willen best een leuk nummer spelen, maar dan moeten jullie wel naar voren komen.”).

TDTMCM begint in 2007 als coverband, maar schakelt al snel over op eigen nummers. De basis is raps met gitaren, iets waar Breda dankzij bands als wijlen TunnelVisie wel raad mee weet. Des te verwonderlijker dat TDTMCM nooit eerder de weg naar het zuiden van het land vond. De hoofdstad was desondanks snel om, en het tweede studioalbum 'Beste. Stuurlui. Ooit.' zorgt begin dit jaar voor de landelijke doorbraak van de band. TDTMCM kon zijn horizon gaan verbreden, en dat was maar goed ook, vertelt gitarist Kaj later: “Amsterdam was echt verzadigd. We hadden overal al een keer gespeeld. En toen waren we nog best punk, dus er werd ook regelmatig wat gesloopt, haha.”

Op het album en vooral in Mezz Café – live staan de versterkers duidelijk een stuk verder open – is te horen dat TDTMCM nog steeds best punk is, maar wel met bijzonder originele en veelzijdige inslag. 'Amsterdam Noord' beukt goed door waardoor de rauwe stem van Abel het best tot zijn recht komt, 'Opzet' is rustiger en heeft een reggae-ritme, in 'That's What She Said' klinkt ska door.  De vocalen zijn door de inmenging van gelegenheidszangeres Briënne soms wat rommelig, maar wat wil je met Nederlandse, Engelse en Spaanse woordgoochelarij waarbij vergeleken De Jeugd Van Tegenwoordig een stelletje dyslectici lijken. Ook de coverband is nog niet geheel verdwenen: Bloodhound Gang cover 'The Bad Touch' laat horen dat TDTMCM behoorlijk wat mosterd bij deze band haalt. 'Independent Women' van Destiny's Child wordt door Abel aangekondigd als 'het beste wat ik ooit heb geschreven'.

TDTMCM halen misschien een truukje uit, maar in dat geval is het een erg geslaagd truukje: Breda sluit de Amsterdammers in de armen. En de liefde lijkt wederzijds: 'Breda' wordt opgedragen aan de stad, die voor de gelegenheid meteen wordt omgedoopt tot 'Breedje Daatje' of 'Slayer' (benieuwd welke naam blijft hangen) en de overheid wordt even bedankt voor het geld waarmee Mezz is gebouwd (“De overheid doet echt te gekke dingen!”). De variatie in de muziek, de slimme teksten die afwisselen tussen dan weer behoorlijk politiek engagement, dan weer een regelrecht feest en de manier waarop de band het publiek bij de show betrekt, maakt dat de hype rond TDTMCM volkomen terecht is.