En dat is gelukt: Mezz staat vol. Handig, want ondanks het feit dat PopSport geen competitie is, valt er vanavond wel degelijk wat te winnen. Van alle deelnemende provincies is de act die de meeste vooruitgang boekte afgevaardigd, plus één met een wildcard. Er zal een publieksprijs worden uitgereikt op basis van stemmen, en om niet automatisch de act met de meeste fans voor te trekken, is er ook een officiële juryprijs, uitgereikt door Mathijn den Duif (Kytopia), Menno Visser (3voor12) en Peter Meeuwsen (Incubate). De winnaars zullen een week lang deelnemen aan een muzikaal zomerkamp van DSOPM Amsterdam en krijgen kaarten voor de Pinkpopmaandag.
Tass Finner en No More Jack winnaars PopSport Eindfestival
Kwaliteit en variatie bij keur aan piepjonge acts in Mezz
Lang hebben ze er naartoe gewerkt, de acht acts die uiteindelijk de eer hebben om te laten zien wat ze wat ze sinds oktober van het landelijke coachingstraject van PopSport hebben opgestoken. Dat hakt erin, zeker als je ervan uitgaat dat alle deelnemers aan het traject nog geen twintig lentes jong zijn. Het is dus niet verbazingwekkend dat er vrijdagavond buiten Mezz een file aan Oad-bussen staat: elke act heeft alle vrienden en familie opgetrommeld voor support op deze bijzondere avond.
Het is stipt half acht als presentator Bas Barnasconi, bekend van skaband Van Katoen, het podium op komt. Er staat een hoop op het programma: acht bands die ieder een kwartier hebben om indruk te maken. De line-up is gevarieerd: van metal tot singer-songwriter, van producer tot new wave. Het is aan No More Jack om de avond te openen, toch stiekem een beetje een thuiswedstrijd voor deze piepjonge Oosterhouters. Zanger Thomas van der Moezel klinkt ondanks zijn leeftijd als Gavin Rossdale, en ook de muziek van de band heeft raakvlakken met de grungerock van Bush. De geluid van de basgitaar stuitert heftig de zaal in, zelfs bij het meer punky 'Wake Up Annie'. Dit maakt het allemaal een ietwat outdated jaren '90-geluid, maar de band maakt weinig missers. Knappe opener, No More Jack is meteen de te kloppen band van de avond.
Vervolgens is het aan The Stereo Fools uit Ede. De band opent furieus, met noisy funkrock in de stijl van Incubus, inclusief freaky gitaarsolo's, maar daarna zakt het in. 'Inspiration' en 'Nightmare Came True' kabbelen voort. De band mist een bassist om de ingetogen momenten body te geven, en daarom is The Stereo Fools op zijn best in de uitbarstingen, zoals de 'Seven Nation Army'-cover in de laatste minuut van de show. Back-Up vertegenwoordigd Zeeland maar komt stiekem gewoon uit Bergen Op Zoom. De jongsten zijn ze, met een bassist van veertien, en navenant enthousiast en springerig. Gitarist Jannes komt uit een metalband en dat is te horen: hij produceert een muur van geluid die niet helemaal aansluit bij de zang van zangeres Liesanne. Voor de laatste song, een jamrockachtige versie van Racoon's 'No Mercy', verwisselt hij zijn Gibson Explorer voor een subtieler gitaar en meteen is de band wat het zou moeten zijn: lekker poppy, met de toetsen meer op de voorgrond.
Wat een contrast met Undershadow. De opa's en oma's in Mezz schrikken zich te pletter als de band, geholpen door een lichtshow die een epileptische aanval rechtvaardigt, zijn metal-slash-grindcore als een wervelstorm over het publiek uitstort. Voorman Youri Elstrodt grunt en krijst alsof zijn leven ervan afhangt, en met zijn zwarte kleding, tattoos en emo-lok is hij de meest charismatische voorman van dit eindfestival. Ook muzikaal is het dik in orde, vooral als er drumcomputer van stal wordt gehaald voor Enter Shikari-achtige dubstepmetal. Het slechte afgestelde geluid weerhoudt een handjevol headbangers én een crowdsurfer vooraan niet: dit is dan ook geen poldermetal meer, dit is gewoon heel goed gedaan.
Ook de voor Breda oude bekenden van Tass Finner zijn het hobbyniveau ontstegen. De band sneakte het eindfestival in met een wildcard, maar vanavond staat in Mezz zeker een échte band. Het is knap dat de jongens uit Dongen de zaal vanaf het mysterieuze intro stil krijgen met sfeervolle new wave en postpunkclimaxen die aan Editors doen denken, zoals in 'Bubble' en 'Welcome To The Wasteland'. Ook op de live twitterfeed in de zaal laat het publiek blijken de gelijkenis tussen zanger Maurits Meeuwsen en Ian Curtis te zien. De zanger staat alleen nogal statisch achter zijn Korg-synth en mist zo de uitstraling die de rest van de band wel heeft. We hoeven echt niet iemand spastisch te zien dansen, maar toch. Ook de samenzang klinkt vaak dissonant, maar verder speelt de band retestrak. Top, meest sfeervolle optreden van de avond.
Anouk & Yora bestaat uit, je gelooft het niet, de Drenthse, innemende zusjes Anouk en Yora, en opent met Foster The People-cover 'Pumped Up Kicks'. De superminimalistische folky singer-songwriter, met samenzang en akoestische gitaar als enige begeleiding, werkt wonderwel. De blonde zusjes hebben begrepen dat je in dit genre geen zware onderwerpen hoeft aan te snijden, dus eigen songs 'Without You' en 'Sisters' zijn charmante, kleine liedjes, over liefde en zo. Erg onschuldig zonder saai te worden, wat knap is. Gyo Kretz is veruit de meest ervaren act van de avond: de achttienjarige Haarlemmer stond al op Sziget en in De Wereld Draait Door. Vanavond staat hij zonder band, maar alleen met gitaar op het podium, waardoor zijn bluesy singer-songwriter wat aan dynamiek inboet. Gelukkig is Gyo een entertainer en een absolute gitaarvirtuoos, en ga er maar staan, in je eentje. Gewoon zo doorgaan, deze gast komt er wel.
Het is aan Småland om af te sluiten. Producer Daniël Dols deelt zijn artiestennaam met een plek in Zweden én de ballenbak van Ikea, die hij met zijn jonge leeftijd zelf net is ontgroeid. Desondanks laat de Limburger horen dat hij goed naar dance heeft geluisterd, de afgelopen tien jaar. Hij beukt er in een kwartier een keur aan stijlen doorheen: 8bit, elektro, dubstep en progressieve trance, ondersteund met de vocalen van mede-PopSporter Daimy Lotus. Je kunt je afvragen of dit wel allemaal live is: het gespring over het podium en de Macbook doen vermoeden van niet. Maar het is lekker bombastisch en over de top en Dols neemt zichzelf niet al te serieus. Zo hoort het. Goed dat PopSport ook aandacht heeft voor dit genre, maar Småland zou, zeg, in een Berlijnse loods beter op zijn plek zijn. Hopelijk gaan we deze jongen daar in de toekomst terug zien.
En dan zit het erop. De jury heeft tien minuten nodig om te besluiten wie, zo benadrukt master of ceremony Barnasconi nog eens, de meeste ontwikkeling heeft doorgemaakt. Het publiek kan stemmen op hun favoriet via Twitter, wat nogal een opgave blijkt voor de meegereisde ouders en grootouders. En dan is het zover: alle acts krijgen een dropdown met hun logo, voordat bekend wordt gemaakt dat het publiek No More Jack de publieksprijs gunt. En zowaar dubbel goud voor de regio Breda: binnen met een wildcard, maar Tass Finner gaat er doodleuk met de juryprijs vandoor. Dik verdiend, gezien de groei van deze band in de laatste maanden. Sowieso is PopSport een briljante kweekschool voor talent, en de prijswinnaars zijn ongetwijfeld niet de enige bands van vanavond die er wel gaan komen. Daarom zijn de felicitaties van hun mede-deelnemers voor de jongens uit Dongen niet van de lucht. Buiten staan de Oad-bussen alweer klaar, maar het zou nog lang onrustig blijven in Mezz.
Alle video's van Film It Yourself check je hier!
Gezien: PopSport Eindfestival met o.a. No More Jack en Tass Finner. Mezz, vrijdag 11 mei 2012.