Charlie Jones’ Big Band zagen we hier in Breda eerder als duo, jij en Joris de Bock en nu zijn jullie met vier.
“Oorspronkelijk speelde ik alleen, ik wil alleen spelen met mensen die er 100% voor gaan en die zijn soms moeilijk te vinden. Een optreden? Dan in de auto stappen en gaan, alles voor de band. Joris is een goede vriend van mij en is zo iemand. Vorig jaar kwam Step (van Uytvanck) erbij, die heeft al bij zoveel bands meegespeeld en is wat ouder dan ons, maar als je naar hem kijkt… Ik denk dat hij dit jaar meer avonden met ons op pad is geweest dan bij zijn vriendin thuis was. En Koen (de Gendt) kwam er kortgeleden bij, die heeft ook die motivatie.”
De 22-jarige Jan Verstraeten is Charlie Jones. En Charlie Jones is meer dan de zanger van Charlie Jones’ Big Band. Het is een artiestennaam die Verstraeten ook gebruikt voor het maken van andere kunst. “Ik ben dit jaar afgestudeerd als ‘grafieker’, in de drukkunst. Tijdens mijn studie maakte ik al van alles, ik deed wat ik wou. De leraren werden daar zot van. “Jij bent geen echte grafieker.” Dat klopt ook, ik maak van alles: schilderijen, installaties, onze videoclips en ik heb pas nog een theatervoorstelling geschreven. Allemaal onder de naam Charlie Jones. Eind dit jaar wil ik een totaal expositie maken. Voor mij is dat logisch: Van Gogh ging helemaal op in het schilderen, dat was wat hij kende, maar nu kun je met internet van alles zien en je daardoor laten inspireren, alles is zo dichtbij. Het is nu heel hectisch en leuk met alle optredens, maar ik geniet er ook van om me straks terug te trekken in een atelier en te schilderen, met klassieke muziek op de achtergrond.”
Spelen in Nederland
Het eerste optreden van Charlie Jones’ Big Band in Nederland, als duo met drummer Joris de Bock, was in Breda, in het T-Huis in hetzelfde Valkenberg Park waar nu Breda Barst wordt gehouden. Het kleine glazen T-Huis waar normaal nauwelijks optredens zijn. De uitbaatster vroeg hen, op aangeven van Patrick Delabie, de eigenaar van de Wernhoutse Studio 195 waar het duo de debuutplaat 'Wash The Dirt Off These Hands’ opnam. “Dat was superraar, we speelden daarvoor normaal in de donkerste holen en de vuilste kroegen. Maar het was ook heel leuk en sindsdien spelen we veel in Nederland. De mensen hebben ons graag en dan spelen we graag. We zijn ook gaan spelen in Zwitserland en Italië. Ik merk weinig verschillen tussen het publiek in België, Nederland of waar dan ook.”
Breda Barst
Dat de band graag in Breda speelt en er graag wordt gezien is wel duidelijk, enkele uren na Breda Barst speelt de band een akoestische set tijdens de afterparty van Mezz. Over dat fijne optreden vroeg op Breda Barst zegt hij: “Ik hou van spanning tijdens een optreden. Het begon al goed toen één van de versterkers het begaf. Dat loste ik op door over één versterker te spelen. Dat geeft wel een goede extra spanning, je kent je nummers toch door en door. Dat spontane vind ik leuk, hoe ga je daarop inspelen?” Net als toen de zanger een pintje kreeg uit het publiek terwijl hij geen alcohol drinkt.
Waarom speel je een stil pianonummer als ‘Lay Down’ op een groot festival? Ben je niet bang dat het publiek dan afhaakt?
“Daar hou ik van tevoren geen rekening mee, ik doe waar ik zin in heb. Ik zag het podium en dacht: “dat is hier een gezellig parkje.” En dan doe ik dat gewoon. Helemaal in het begin heb ik eens in Vlaanderen in een vol kasteel gespeeld, alleen met een akoestische gitaar en dat lukte, de mensen luisterden echt. Het stoort mij dat mensen daar nu vaak de tijd niet voor nemen.”
Inspiratie
De muziek van Charlie Jones’ Big Band laat zich moeilijk in een genre plaatsen. Sommige journalisten benoemen het als ‘Missisippi blues’, maar wat is dat eigenlijk? “Waarom sommigen onze muziek zo noemen? Geen idee, komt dat door mijn stem of zo? Ik weet niet eens wat dat is.”
Welke muziek inspireert je?
“Alles inspireert mij, ook een interview. Of een gesprek dat ik heb of dat ik opvang. Zo lang er een bepaalde spanning is, kan het interessant zijn. Andere bands? Niet direct, ik doe wat ik zelf leuk vind. In het begin werd tegen me gezegd: “Je hebt heel goe naar Tom Waits geluisterd. Ik kende hem op dat moment niet eens! Ik ben wel een harde fan van Radiohead, ik koop hun nieuwe plaat niet voordat mijn eigen plaat af is, ook al weet ik nog niet wanneer die af is. Ik weet sowieso al dat hun cd goed is dus wacht ik even.”
Maar wat speelde je vroeger dan, toen je nog geen eigen nummers had?
“Ik heb geen idee wat ik vroeger precies speelde, echt. Mijn vader en broer speelden gitaar en ik vond het daarom niet cool om ook te gaan spelen. Toch ben ik de gitaar gaan stelen en erop gaan spelen. Ik speelde zomaar wat, ik kan zelfs geen noten lezen. Ik schrijf wel alles voor de band en leg tijdens repetities uit hoe ik het graag wil hebben. De communicatie met de anderen is heel grappig. Ze verstaan mij goed.”
Stel je mag één dag een andere artiest zijn, welke zou je dan willen zijn en waarom?
Na even nadenken: “Norah Jones! Dan zou ik één dag een ongelooflijk schoon lichaam hebben. En een dag juist kunnen zingen en noten kunnen lezen."
Breda Barst borrelt na met… Charlie Jones’ Big Band
“Geen idee wat ik vroeger speelde, ik kan geen noten lezen”
Breda Barst is weer voorbij… Maar wij borrelen nog even na! Via interessante interviews met opvallende acts kun je lezen wat de act zelf van het concert vond, wat de toekomstplannen zijn en natuurlijk spannende anekdotes! Charlie Jones’ Big Band maakte zaterdagavond grote indruk: “het vrolijke enthousiasme, de creatieve aanpak en het formidabele songmateriaal zuigen je aandacht automatisch de set in. De nummers zijn zeer gevarieerd, van hard tot intiem, en blijven boeien.”