Johnny Stardust behoeft in Breda weinig introductie. Het trio uit Oosterhout speelde in 2009 nog tijdens de landelijke Popronde en timmert sindsdien gestaag aan de weg. Vanavondvoor het eerst in de grote zaal van Mezz, weliswaar als support. De band klinkt steeds meer als een elektroversie van Pigeon Detectives, niet in de laatste plaats door het stemgeluid van zanger Roy van Roosendaal. Ze zijn jong, aandoenlijk en vrolijk en tijdens het optreden krijg je zowaar zin in de zomer. De band laat vanavond echter wel wat steekjes vallen, en door het geforceerde gebruik van elektronica missen vrijwel alle songs de catchy 'hook' die dit soort indie wél moet hebben. Cover 'Lullaby' van The Cure is dan meteen ook het beste nummer van de set. Hoewel je het de jongens zo gunt, stelen ze niet de show. Johnny Stardust is wat dat betreft het ideale voorprogramma: ze krijgen het publiek niet echt los, dat wacht op wat komen gaat.

Hoofdprogramma The Van Jets zijn bezig aan een flinke tour in Nederland, om na België ook ons te winnen voor hun indiegaragerock met glam-invloeden. Bij de zuiderburen won de band al in 2004 de prestigieuze Humo Rock Rally en draait sindsdien mee met de top van de Belgische muziekscene. De mannen trappen in Mezz af met single 'Down Below' en 'The Other Man' van het laatste album 'Cat Fit Fury!' Het publiek reageert tam, afgezien van de vier meegebrachte groupies die met vlag en confetti een soort Belgisch nationalisme manifesteren, voorin de zaal. 'Fashion' is een cover van David Bowie, best grappig gezien de gelijkenis die zanger Johannes Verschaeve vertoont. Dan wordt de Fender Jaguar bij de frontman omgehangen en speelt de band het oude 'Whats Going On'. Het publiek is nog steeds niet onder de indruk. Bij 'Our Heads' neemt Verschaeve plaats achter de piano en is het gepraat zelfs over de muziek heen te horen. De tomeloze energie waar The Van Jets om bekend staat, lijkt vanavond te ontbreken. Eist de tour zijn tol?

Dit alles duurt welgeteld tot het instarten van successingle 'The Future'. Er stijgt gejuich op, en het publiek in Mezz danst. Als Verschaeve een voorstelrondje doet en daarmee het publiek muisstil krijgt, laat hij zien een bijzonder charismatische frontman te zijn. Bij de afsluiter laat het publiek van zich horen en krijgt de band terug voor een toegift. De energie is terug bij de band én het publiek, en het hek is van de dam. Bij 'Electric Soldiers' springt Verschaeve het publiek in en hangt zijn gitaar bij een nietsvermoedend meisje om. Vervolgens klimt hij terug het podium op, sloopt met bassist Frederik Tampere het drumstel, waarna zij een drumsolo geven. Als de band dan afloopt, eist het publiek nog een toegift en krijgt, dan echt als laatst, het furieuze nummer 'Matador' voorgeschoteld.

Zo zie je maar. Schrijf je een band en optreden bijna af, ontspoort het in het laatste kwartier toch nog tot de compleet door Verschaeve geregisseerde chaos die je stiekem had verwacht. De leden oogden wat vermoeid en kwamen laat op gang, iets wat bijna fataal werd bij het doorgaans moeilijke publiek in Mezz. Maar wat een geroutineerde, strak spelende band en wat lijken deze jongens lol te hebben in optreden. Geheel terecht een grote naam geworden bij onze zuiderburen. The Van Jets bewijzen maar weer eens dat België, qua alternatieve kwaliteitsmuziek, met kop en schouders boven Nederland uitsteekt.

Gezien: Johhny Stardust en The Van Jets. Mezz, donderdag 17 maart 2011.