Buurman
Het is zondagavond, kwart over zeven en Mezz Café is volgestroomd voor Buurman, de in het Nederlands zingende pop/rootsband die al tweemaal eerder in de stad was. Zanger Geert Verdickt heeft geen moeite het publiek te spelen en is fijn dat zij vandaag als “uw buurman uit België” mogen optreden en zal nog een keer of drie roepen dat zij de Nederlanders ook graag zien. En terecht: er is nog een heel land te veroveren voor de band wiens tweede plaat ‘Mount Everest’ dit jaar uitkwam. Buurman, “uit het land van bier, chocola en frieten speelt nu in Nederland, land van kroketten, gehaktstaven en…” “Wiet!,” vult iemand in het publiek aan. Buurman maakt publieksvriendelijke muziek en het lukt Verdickt simpel om het café het refrein van ‘Seks En Slechte Whiskey’ mee  te laten zingen. Het gedicht met enkel pianobegeleiding dat later uitmondt in een volledig lied is gewaagd, verder is het speelniveau goed. Niet al te spannend en wat te gemakkelijk scorend, maar goed, het is Buurman gegund. (Daniël Hereijgers)

Intergalactic lovers
De band opent lekker met het nummer 'Shewolf'. Aanstekelijk refreintje en iedereen is meteen in de juiste stemming. Intergalactic Lovers bracht dit jaar debuutalbum 'Greetings & Salutations' uit. Een indierock band die wellicht valt te vergelijken met PJ Harvey en KT Tunstall.

En zo mooi als het compliment was van Papermouth dat Hollanders blijkbaar wèl stil kunnen zijn, zo hard wordt het in de grote zaal alweer om zeep geholpen. Een groot deel van het publiek staat weer rustig de week door te nemen met elkaar. Het is te hopen dat de muziek de gesprekken niet al te veel verstoorde.

Om nog even serieus op de muziek terug te komen: het is een leuke band om te zien en horen. Maar veel extra's biedt het niet live. Enkel zangeres Lara Chedraoui doet een paar stappen heen en weer, verder wordt het er niet spannender op op het podium. Het tempo van de nummers is een beetje gelijk en daarmee is het optreden niet altijd boeiend. Maar dat neemt niet weg dat het een band is die leuke muziek maakt en leuke hitjes weg kan schrijven. Zangeres Lara heeft een lief en zachtaardig stemgeluid, ziet er leuk uit, beweegt vrolijk mee op de muziek en speelt zelf ook een lekker stukje gitaar en bas. De rest van de band... Was er een band? Zij vallen te weinig op. Lara verwijst wel een keer naar de drummer wanneer een dame uit het publiek vraagt om meer nummers, want hij zou het zakelijke brein van het stel zijn.

Er wordt afgesloten met het iets hardere en uptempo 'Delay', de single. Het blijft een heerlijke band, maar ze mogen nog wel iets meer groeien in hun vak. Er ontbrak helaas wat interactie met het publiek en onderling. Het was een iets te strak georganiseerd geheel. Gooi lekker alle remmen los!

Top R: Papermouth en The Antler King
De Top R is ook op de slotdag weer gereserveerd voor de akoestische sets. Een piepkleine repetitieruimte, of beter kamertje, voor de zeer subtiel versterkte optredens. Papermouth begint. Met normaal een bezetting van vier man, zijn ze nu met z’n drieën. In 2010 brachten ze debuutalbum ‘Papermouth’ uit en in 2011 de EP ‘Misty’. Rustige Americana. De band complimenteert het publiek dat iedereen zo stil is, in tegenstelling tot het cliché dat bestaat over pratende Hollanders. Vandaag staan twee bands geprogrammeerd in de Top R. The Antler King speelt voor de allereerste keer op Nederlandse bodem. In België heeft de band al een album uit, maar in Nederland komt dit komend voorjaar uit. Het tweede album zal daarna niet lang op zich laten wachten. Een intense subtiliteit van zangeres Esther Lybeert is meteen duidelijk bij het eerste nummer ‘Thieves And Beggars’. Het is dan ook behoorlijk vol in de kleine oefenruimte waar je beter niet claustrofobisch kan zijn. Door de intimiteit bevind je je wel volledig binnenin de muziek.

Teddiedrum
Twee nerds met pornosnor, keyboards, lasers, een Casio DG-20 Guitar Synth, een GameBoy, een Commodore 64 en ander 80's spul maakt Teddiedrum. Voor de eerste keer treden de jongens Jason Dousselaere en Dijf Sanders op in Nederland. Samen brengen ze enthousiaste 80’s electropop. Achterhaald? Zeker niet. Sowieso is retro weer helemaal hip en de nummers van Teddiedrum zijn uiterst aanstekelijk en dansbaar. Om te beginnen wordt de laserharp bespeeld, een trucje dat we vooral kennen van Jean Michel Jarre. Dit gaat uiteraard gepaard met een enorme bak rook waar je ter plekke misselijk van wordt. Maar zodra de rook wat optrekt is het weer een dik feestje. De naam van de band is duidelijk terug te zien in de enige echte teddybeerdrums. Genoeg attributen om onze gehoorgangen te strelen. Ook aan de lachspieren is gedacht. Of lachen we hier gewoon doodnormale serieuze Belgen uit? Laten we er maar vanuit gaan dat de Vlamingen gevoel voor humor hebben. Snorremans nummer één vraagt het publiek of ze ons mee mogen nemen, maar er komt geen reactie. "Verstaan jullie mij?” –stilte- “Do you understand me? Do you understand me? No? Yes? ...Ah, for the three people that understand me: this song is about wild girls."

In België heeft Teddiedrum al de hit ‘Miami’ op hun naam staan, en ook vanavond slaat deze aan bij het Nederlandse publiek. Maar het slaat vooral aan door zanger/gitarist/toetsenist/komiek Jason Dousselaere. Hij springt van het podium en gooit zich heen en weer door het publiek. Wanneer hij weer op het podium is geklommen, verontschuldigt hij zich voor zijn rare gedrag en dat hij dat normaal nóóit doet. Mocht Teddiedrum muzikaal niet aanslaan in Nederland, dan mogen ze ons als komieken komen vermaken. Maar ik zie ze ook graag terugkomen met muziek om ons te verblijden met een heleboel feestjes!

School Is Cool
De naam van de band blijft wennen. Ze klinkt suf en inwisselbaar. Daarom verwacht ik dan toch steeds 'weer een suffig optreden'. Maar School Is Cool weet iedere keer te verbazen. En niet zo’n beetje ook. Verbazen hoeveel energie ieder bandlid meebrengt naar de show. De poprock band staat in ieder geval voor de tweede maal op Ik Zie U Graag. Met een hele hoop instrumenten zoals de viool, drums, (bas)gitaar, glockenspiel en meer, weten ze de voetjes van de vloer te krijgen.

Ook weten ze altijd weer te knutselen met de muziek en de uitvoering ervan. Natuurlijk zie je bij de liveshows een aantal zelfde trucjes terug, zoals het drummomentje van Andrew van Ostade en drummer Matthias Dillen terwijl Andrew op de grond ligt. Maar het enthousiasme van de band is goud waard. En ze hoeven het niet alleen te hebben van hun enthousiasme, stuk voor stuk zijn de bandleden muzikale genieën. Instrumenten worden uitgewisseld, ze hebben een perfect gevoel voor timing. Iedereen weet precies waar hij/zij mee bezig is, maar weet dat net zo goed van de andere bandleden. Ze zijn niet op zichzelf gefocust. De muziek vloeit uit hun poriën. Wat is de grootste kracht van deze band, muzikaal of enthousiasme? Ik zou beide gelijk willen stellen op behoorlijk niveau. Het enige nadeel blijft de waardeloze naam. De naam doet de muziek geen recht.

Het mooie is dat de band niet alleen ons verrast, maar het publiek ook de band enorm verrast. Zoveel mensen die de nummers mee kunnen zingen hadden ze niet verwacht. Dit geeft de bandleden, hoe is het mogelijk, nóg meer energie. Hun gezichten glunderen als ze het geweldige optreden en publiek noemen van vorig jaar. De toegift wordt midden in het publiek gedaan. Geheel akoestisch en vrijwel iedereen houdt zich stil. Een heel intiem moment tussen al het vuurwerk door. Hierna sluiten we ook weer af met een stevige pot vuurwerk. School is Cool won vorig jaar Humo’s Rock Rally en dat blijkt geheel terecht.

Gezien: Ik Zie U Graag, dag 3. Mezz, zondag 4 december 2011.