The Vision Of Johanna, uit Bergen op Zoom en Halsteren, brengt een eigen geluid mee naar Breda. Een combinatie van pop en alternatieve rock, funk en jazz. De alom aanwezige piano van zangeres Hanneke van Andel speelt een hoofdrol, ze zit niet voor niets op de voorgrond van het podium in De Bruine Pij. Buiten is het heet en er is misschien regen op komst. Beter had het eventjes geregend, zodat het binnen in het café veel drukker zou zijn geweest. Want ook staat het geluid iets te hard en soms wat schel, er speelt een welkome aanvulling voor de regionale scene. Zondag 1 mei presenteert  The Vision Of Johanna, vernoemd naar een song van Bob Dylan, haar debuut cd in Het Hijgend Hert en in juni speelt de band weer in Breda, dan tijdens de voorrondes van Breda Barst. De nummers klinken goed, de instrumentale tussenstukken zijn prima in orde en veraangenamen de liedjes. Afsluiter en “probeersel” ‘Try’, dat ook op MySpace te beluisteren is, mag gerust een standaard onderdeel van de setlist zijn.

De theaterzaal van de Boulevard is met zilveren slingers extra feestelijk aangekleed voor het feestje van POB. TunnelVisie rapt tegenwoordig in het Brabants en noemt zich daarom geen Compound meer. Het viertal is afkomstig uit heel Brabant en hebben “hun muzikale middelpunt in Breda gevonden.” Deze band combineert hiphop en metal, twee genres die in Breda op dit moment ook behoorlijk thuis zijn. “Iets meer bas en drum op de monitor”, verzoekt drummer Rik ‘Spetter’ Meerburg na het tweede nummer. Waarop een  ander bandlid toevoegt, is het Rogier ‘Skele’ Scheele? “En airco!” Het is heet op en voor het gepimpte podium. De bas van bassist Tim ‘Batty-Boy’ Fierens dreunt diep en de energie spat van het podium af. Jammer genoeg zijn de teksten van Joris ‘Baldie’ van Gulik en Stijn ‘Adje’ Dingemans minder goed te volgen, maar refreins als “Beter goed genoten dan je leven naar de klote” zijn niet al te moeilijk om te snappen. Alle namen uit deze recensie zijn niet verzonnen of vooraf afgesproken, maar geleend van de TunnelVisie Facebookpagina.

Een harmonica, een bas en een gewone elektrische gitaar en een drumstel. Big Whiskey speelt vanavond in het gemoedelijke decor van Publieke Werken, met de deur open maar ook met warme lampen aan. De fijne americana en roots in de eerste nummers passen prima in het nostalgisch aandoende café. Klinkt erg goed, zanger Bram Schouw weet de juiste toon te raken. We horen ‘Berlingo’ over een “hoe heet dat automerk ook alweer, nou ja Berlingo” die een ongeluk kreeg. Harmonicaspeler Remco van Zandvoort verruilt zijn instrument voor het orgeltje waarachter hij het hele optreden zit. Een ander soort blues, met een reggae/ska onderlijntje. Leuk liedje, en zowaar volgt een salsa-achtig ritme, of iets wat daarop lijkt.  Daarna speelt Big Whiskey weer de blues en volgt nog een funky cover van Slipknots ‘Wait And Bleed’, “speciaal voor vanavond.” Als allerlaatste volgt nog een feestelijk folknummer. Goede band, maar het is toch aan te raden om toch voor een specifiek genre te kiezen, dat zou Big Whiskey een duidelijker gezicht geven.

Lees hier deel 2 met recensies van June, Her Grace en Celluloid Heroes.