Bijna twee jaar heeft het geduurd, de zoektocht naar een nieuwe zangeres. De lege plek die Geike Arnaert achter liet bij Hooverphonic kon niet zomaar ingevuld worden. Tot daar ineens de jonge Noémie Wolfs was, die alle stukjes weer op zijn plaats liet vallen. Met het nieuwe album ‘The Night Before’ op zak bestormt Hooverphonic de podia en laat zien weer helemaal terug te zijn.

In Mezz wordt afgetrapt met een aantal nieuwe songs, waaronder ‘The Night Before’. Het is goed te merken dat er veel aandacht is voor de nieuwe Hooverphonic. Bassist en oprichter Alex Callier merkt op dat het publiek voor Nederlandse begrippen erg beleefd is, om er meteen met een knipoog aan toe te voegen dat er vast veel Belgen in de zaal zijn. Dat Mezz helemaal uitverkocht is, zal ongetwijfeld te maken hebben met de lange afwezigheid van de band: de laatste keer dat Hooverphonic in Mezz te zien was, was in mei 2007. Destijds vierde het debuutalbum ‘A New Stereophonic Sound Spectacular’ zijn tiende verjaardag en speciaal voor de fans werd dat album toen integraal gespeeld.

Nu, zo’n vier jaar later, is er veel veranderd. Frontvrouw Geike Arnaert verliet de band om zo te werken aan een solo-carrière. Vervolgens bleef het een tijd stil rond Hooverphonic, totdat daar eind vorig jaar het album ‘The Night Before’ en de gelijknamige single waren. Met de jonge Noémie Wolfs als nieuwe ‘eye-catcher’ is de sound een stuk toegankelijker. De bombast van eerder albums maakte plaats voor fijne korte popsongs, met veelal luchtige arrangementen en opvallend veel verwijzingen naar Westerns.

De nieuwe songs zitten wederom uitstekend in elkaar en blijven meteen in je hoofd zitten. Met name nieuwe single ‘Anger Never Dies’ valt op. Omdat de stem van Wolfs niet dat enorme bereik van Arnaert heeft, zijn enkele oude nummers in een nieuw jasje gestoken. In veel gevallen levert dat een verrassend resultaat op. Zo zijn de ingetogen versies van ‘Expedition Impossible’ en ‘Eden’ hoogtepuntjes. Wolfs geeft een heel eigen draai aan het oeuvre van Hooverphonic en doet wat overtuigingskracht betreft absoluut niet voor haar voorganger onder, getuige haar interpretaties van bijvoorbeeld ‘Renaissance Affair’, ‘Club Montepulciano’ en ‘Jackie Cane’. Ook de cover van ‘Bigger Than Us’ van White Lies is een mooie toevoeging.

Overigens niet alleen de zeskoppige band is uitermate scherp vandaag, ook de mensen van het licht en het geluid zijn in topvorm. Dit zorgt ervoor dat de show van begin tot eind als een huis staat. Na twee toegiften wordt afsluiter ‘How Can You Sleep’ opdragen aan de Belgische politiek. Het nummer eindigt in een stevige instrumentale jam, die het zoveelste maar helaas meteen ook laatste hoogtepunt van de avond vormt. Zo bewijst Hooverphonic nog maar eens weer dat onze regeringloze zuiderburen muzikaal nog altijd tot de top behoren.

Gezien: Hooverphonic. Mezz, donderdag 20 april 2011.