Bij de cd-presentatie van debuutalbum ‘Pluimgewichten’, op 22 oktober in de Groningse Vera, werd het geldkistje van Flux met daarin de opbrengst van die avond gejat. Voor zangeres Irene Wiersma reden om het publiek op zondagmiddag in Mezz Café aan te sporen na het optreden toch vooral het album te kopen. Geen overbodige luxe, gezien de enigszins gebrekkige staat waarin het witte busje van de band dat die middag voor Mezz staat, verkeert.

Flux uit Groningen debuteerde in 2007 op Eurosonic en timmert sindsdien ook buiten het hoge noorden hard aan de weg. Een nieuwe bezetting, nieuwe cd en liedjes die wat meer als popmuziek klinken dan de nummers uit de begindagen van de band, moeten vanmiddag ook het toegestroomde Bredase publiek voor de band gaan winnen. De eerste drie nummers, ‘Boze God’, ‘Witte Sneeuw’ en ‘Chocola’ worden in rap tempo afgewerkt en maken meteen duidelijk dat Flux zich comfortabel heeft gepositioneerd in het genre van de Nederlandstalige kunstacademiepop. De band maakt zichzelf efficiënt ondergeschikt aan de inhoud van de abstracte teksten, die liefelijk worden gebracht door de charmante Wiersma.

Enkele keren geeft de band de indruk wat te gaan ontsporen, maar ook dan beperkt zich dat door een ingetogen gitaar- of toetsensolo. Melancholieke nummers als ‘Breker’ en ‘Juli’ maken Flux tot een ideale band voor de gure zondagmiddag die het is. Deze combinatie heeft echter geen weerslag op het publiek, want de band weet tot aan het einde de aandacht vast te houden. Het laatste zinnetje uit ‘Geloof Niet Alles’ meezingen blijkt echter wel wat veel gevraagd, maar dit onbeloonde verzoek vergeef je Wiersma meteen. Net als wanneer ze na het laatste nummer het publiek meldt meteen met de toegift door te gaan omdat ze het geen fijn idee vindt van het podium af te moeten klimmen door een stapel kabels en flycases. Na een gedicht en een instrumentaal nummer sluit de band de toegift af met ‘Heroine’, van de EP ‘Held op Sokken’.

Flux is al met al een onderhoudende band met goede liedjes waar echt naar geluisterd moet worden. Dat het genre zich misschien niet leent voor een heel groot publiek doet daar niks aan af. Daarbij, de band bevindt zich in de ideale positie om mee te liften op de populariteit van Spinvis en tegenwoordig ook Lucky Fonz III. Deze vergelijkingen dringen zich meer dan eens op, maar zijn niet helemaal eerlijk omdat Flux dermate uniek is dat de potentie ervan afspat. Maar: wel voor de liefhebbers van dit genre. En die waren er deze middag in Mezz Café genoeg, getuige het feit dat Wiersma’s verzoek om cd’s te kopen dan ook werd ingewilligd. Nu dat nieuwe busje nog.

Gezien: Flux. Mezz Café, zondag 31 oktober 2010.