Via interessante interviews met opvallende acts laten we Breda Barst nog even naborrelen en kun je lezen wat de act zelf van het concert vond, voor welk publiek ze graag spelen en natuurlijk spannende anekdotes. De twee mannen die het brein achter Headphone vormen, Ian Marien en Nico Steenkiste, vertellen over vleermuizen, Vlaanderen muziekland en hun aankomende nieuwe album.

Het is al laat op de avond als de mannen van Headphone aanschuiven aan tafel. Hun show heeft zich eerder die middag nog vóór de schemering afgespeeld en dat was naar mening van de redactie toch echt wat te vroeg voor deze opkomende Vlaamse act. Logistiek gezien had het optreden van Headphone ook nogal wat voeten in aarde.

Hoe was het om terug te zijn in Breda?
Ian begint: “We hadden veel zin in het optreden, aangezien we Breda al eens eerder aangedaan hebben. We hadden echter geen idee waar we uit zouden komen en we keken ook al een beetje bezorgd toen bleek dat de auto het park niet in kon. Omdat wij behoorlijk wat apparatuur vervoeren, was het een hele klus om alle spullen op tijd bij het podium te krijgen, maar uiteindelijk lukte het toch! En hebben we onze show ook nog tot een goed einde gebracht, haha.”

Als jullie het mogen vergelijken, wat hebben jullie liever: spelen op een festival of in een club?
Nico: “We doen het natuurlijk allebei graag. Het voordeel van een club is dat het er donker is en daar komt onze muziek beter tot zijn recht. Ook de belichting speelt hier een grote rol in. Wij hebben nog niet de status van band die een festival kan afsluiten, dus spelen we daar vaak overdag. Het is ook niet zo dat we altijd in het donker willen spelen, we zijn geen vleermuizen!” Ian: “Wat niet wegneemt dat we niets met festivals hebben. Integendeel, juist omdat er publiek staat dat er toevallig aanwezig is, is het een uitdaging om deze mensen van het goede van je muziek te overtuigen. Daarbij is de sfeer altijd goed, het heeft altijd iets extra’s.”

De nieuwe single ‘Yesman’ is net uit. Dit nummer is een stuk ‘poppier’ dan we van Headphone gewend zijn. Is dit ook wat we van het nieuwe album kunnen verwachten?
Ian: “Ik denk dat ‘Yesman’ het meest toegankelijke nummer van de plaat is. De plaat is niet meer pop dan ‘Ghostwriter’. Sowieso denken we niet per se in de vorm van traditionele popsongs. We schrijven wat dat betreft ook vaak op de manier zoals dat bij electro werkt: voortborduren op bepaalde patronen. Ik denk dat wij met Headphone precies in het midden van die lijn staan. Tussen singer/songwriter en The Subs, zeg maar.”

Hoe is het schrijfproces van de nieuwe plaat gegaan?
Nico: “We hebben dit keer meer gekozen om eerst het schrijfproces te ondergaan en daarna meteen op te nemen, zonder de songs eerst live te spelen, om ons te beperken in de middelen die we hebben. Zo kunnen we in de studio eerst een hoop experimenteren, en later pas bekijken hoe we het uiteindelijk live gaan uitvoeren. Dat is precies het tegenovergestelde van hoe het bij ‘Ghostwriter’ is gebeurd.” Ian: “We hadden voor het album al vijftig concepten klaarliggen, waarvan er uiteindelijk vijftien uitgewerkt zijn. Een selectie daarvan zal uiteindelijk op de plaat verschijnen.”

Waarom breken volgens jullie zoveel acts uit Vlaanderen door de laatste tijd, zowel in eigen land, als in Nederland?
Nico: “België is kleiner dan Nederland. Er is daarnaast ook nog een duidelijke scheiding tussen Vlaanderen en Wallonië. Er is geen regiovorming. Daarom kom je als band eerder aan de oppervlakte.” Ian: “En wij hebben Studio Brussel! Alle Vlaamse alternatieve muziekliefhebbers luisteren daarnaar. In Nederland heb je volgens mij niet iets vergelijkbaars. Als je als band op StuBru bent geweest, kent half Vlaanderen je bij wijze van spreken. Ik ken eigenlijk maar één Vlaamse band die bekend is geworden op basis van hun live-reputatie en dat is Triggerfinger.”

Hebben jullie iemand waarmee jullie ooit zouden willen samenspelen of die jullie als voorbeeld beschouwen?
Beiden: “Nick Cave is toch wel een voorbeeld, voornamelijk om zijn verhalende teksten.”

Wat is jullie het meeste bijgebleven op een festival?
Beiden: “Lowlands vorig jaar!”
Ian: “Dat was echt waanzinnig. Het was ons eerste optreden in Nederland. Toen we begonnen te spelen in de Charlie, was er net een show met Nederlandse meezingers in de Alpha afgelopen. De Charlie was nog helemaal leeg tijdens ons eerste nummer, maar snel daarna liep de tent bomvol. Terwijl we eigenlijk een vervanger waren! Mensen hadden ons dus toch opgepikt en ook al was het 13.00 uur ’s middags, het gaf wel echt een enorme kick om voor zo’n groep mensen te spelen. Nico: ”Maar ook in Gent hebben we twee toffe optreden in een kleine club gedaan. Twee avonden lang ging het dak eraf, maar dat was dan ook een thuiswedstrijd.”