Met een enthousiaste ‘Hallo!’ betreedt Richman samen met zijn drummer Tommy Larkins om kwart voor negen het podium. Geen voorprogramma, en geen poespas op het podium; alleen Richman met zijn gitaar en zijn liedjes. Jonathan Richman beleefde zijn gloriejaren halverwege de jaren zeventig. Inmiddels is hij bijna achtenvijftig jaar, maar er lijkt niets te zijn veranderd aan de man die zich over alles lijkt te verwonderen.
Jonathan Richman probeert geen politieke statements te maken met zijn liedjes. Hij zingt over kleine dingen, hij wil een vliegtuig zijn, is een dinosaurus en danst in ‘a lesbian bar’. Hoewel Richman misschien een dagje ouder is geworden, zingt hij nog steeds over die kleine dingen. Zoals in het nummer 'My Affected Accent': “In High School I was such a brat. I spoke with an accent I didn’t have.”
Jonathan Richman probeert geen politieke statements te maken met zijn liedjes. Hij zingt over kleine dingen, hij wil een vliegtuig zijn, is een dinosaurus en danst in ‘a lesbian bar’. Hoewel Richman misschien een dagje ouder is geworden, zingt hij nog steeds over die kleine dingen. Zoals in het nummer 'My Affected Accent': “In High School I was such a brat. I spoke with an accent I didn’t have.”
Het publiek valt als een blok voor de charme van Richman en de ongecompliceerde teksten die hij met een ondeugende en verbaasde blik het publiek in gooit. Daarbij kan vermeld worden dat het publiek zeer waarschijnlijk vroeger Richmanfan is geweest en deze veteraan nu graag nog een keer wil bewonderen.
Het eerste deel van het optreden lijkt een soort taalcursus voor beginners. Richman zingt in het Frans, Italiaans of Spaans. Hoewel deze nummers naar verloop van tijd wat gaan vervelen, kan Richman met zijn vrolijk dansjes op zijn pantoffels weinig fout doen. Al halverwege het optreden zet hij het refrein ‘hard time to say goodbye in’, zou hij er echt al van door gaan? In tegendeel, met deze zin luidt Richman juist zijn leukere nummers in.
Bij tijd en wijle worden de nummers erg uitgebouwd en de drummer krijgt meermaals de kans om eens uitgebreid te soleren. Dit zorgt ervoor dat het optreden soms wat in kakt. En dat is zonde want Richman heeft genoeg repertoire om een hele avond te vullen met zijn onschuldige liedjes.
Als Richman het publiek mededeelt dat het tijd is om te vertrekken, krijgt hij zo’n daverend applaus dat hij er meteen zijn gitaar weer bij pakt en nog een nummer inzet. Helaas, trekt hij daarna toch echt demonstratief zijn jas aan en vertrekt met zijn gitaar in de koffer. Het publiek kan klappen, fluiten en joelen wat ze wil; het optreden is echt voorbij.
De onderwerpen van zijn liedjes en zijn verwonderde uitdrukking maken dat Richman nog steeds een zeer geslaagd artiest is. Hoewel zijn nummer niets moeilijks bevatten en soms zelfs nergens naartoe lijken te gaan; weet hij het publiek te entertainen en zorgt al met al voor een zeer geslaagde avond.
Gezien: Jonathan Richman, 25 maart 2009, Mezz Breda
Het eerste deel van het optreden lijkt een soort taalcursus voor beginners. Richman zingt in het Frans, Italiaans of Spaans. Hoewel deze nummers naar verloop van tijd wat gaan vervelen, kan Richman met zijn vrolijk dansjes op zijn pantoffels weinig fout doen. Al halverwege het optreden zet hij het refrein ‘hard time to say goodbye in’, zou hij er echt al van door gaan? In tegendeel, met deze zin luidt Richman juist zijn leukere nummers in.
Bij tijd en wijle worden de nummers erg uitgebouwd en de drummer krijgt meermaals de kans om eens uitgebreid te soleren. Dit zorgt ervoor dat het optreden soms wat in kakt. En dat is zonde want Richman heeft genoeg repertoire om een hele avond te vullen met zijn onschuldige liedjes.
Als Richman het publiek mededeelt dat het tijd is om te vertrekken, krijgt hij zo’n daverend applaus dat hij er meteen zijn gitaar weer bij pakt en nog een nummer inzet. Helaas, trekt hij daarna toch echt demonstratief zijn jas aan en vertrekt met zijn gitaar in de koffer. Het publiek kan klappen, fluiten en joelen wat ze wil; het optreden is echt voorbij.
De onderwerpen van zijn liedjes en zijn verwonderde uitdrukking maken dat Richman nog steeds een zeer geslaagd artiest is. Hoewel zijn nummer niets moeilijks bevatten en soms zelfs nergens naartoe lijken te gaan; weet hij het publiek te entertainen en zorgt al met al voor een zeer geslaagde avond.
Gezien: Jonathan Richman, 25 maart 2009, Mezz Breda