The Campfire Collaboration is de krachtenbundeling van Mister Moon en Mario Petrus van Vagabound en staat garant voor een geschiedenislesje Amerikaans cultureel erfgoed. Een maand of twee geleden waren Mister Moon en Vagabound afzonderlijk nog voer voor een recensie van ‘t Fustival op 3VOOR12/Breda maar het samenwerkingsverband van Robert den Hartigh en Mario Petrus is ook zeker de moeite waard. 

De heren putten uit de rijke historie van de country, blues en folk, kortom alles wat onder de noemer roots-muziek te scharen valt. Een groot deel van de setlist bestaat uit vooroorlogse traditionals als ‘Terraplane Blue’ (Robert Johnson), ‘Wildwood Flower’ (in 1928 opgenomen door The Carter Family), ‘Wayfaring  Stranger’(Burl Ives z’n ‘signature tune’ en onder andere door Dolly Parton en recenter 16 Horsepower vertolkt) en ‘Goodnight Irene’ (voor het eerst opgenomen door Lead Belly in 1932). Daarnaast wordt er ook nog eigen werk vertolkt waar de invloeden van de eerder genoemde grootheden vanaf druipen.

Na een opwarmertje op het terras van ’t Hijgend Hert wordt binnen op het podium afgetrapt met ‘Cannonball Blues’  van The Carter Family en daarmee borrelt meteen één van de sterkste punten van The Campfire Collabaration naar de oppervlakte: de samenzang. Het stemgeluid van Vagabound heeft een wat warmere klank (goed voor de lagere regionen) dan dat van Mister Moon, die weer wat meer de hoogte ingaat en voor het dramatisch effect zorgt. Qua instrumenten gebruiken ze naast de gitaar ook veelvuldig de mandoline, de trekharmonica, fluit en de ukelele. Heel gebruikelijk in het genre en deze instrumenten zorgen voor een authentiek geluid.

Niet alle nummers stammen uit de twintiger, dertiger en veertiger jaren van de vorige eeuw; ook Tom Waits (‘I Hope That I Don’t Fall In Love With You’ & ‘Cold Water‘) en Bob Dylan (‘Playboys And Playgirls’) passeren de revue. De  hedendaagse  Amerikaanse roots-scene is vertegenwoordigd in de vorm van ‘Wagon Wheel’ van Old Crow Medicine Show. Ook het eigen materiaal ligt in de lijn van de covers die gespeeld worden, waarbij opgemerkt kan worden dat de liederen van Mario Petrus ook nog wel Europese folk-invloeden laten horen.

De 'special guests' mogen ook niet onvermeld blijven. Tim Schrijver van Vagabound  springt enkele nummers bij op mondharmonica waaronder 'Terraplane Blues'. Miss Bee zingt en speelt mee tijdens onder andere 'Wagon Wheel' en Daphne Godefroy van de band Benkhof klimt ook nog voor enkele nummers op het podium. 

Aan het eind van de tweede set loopt het tegen enen. Een tweetal toegiften volgen nog, maar daarna gaan de gitaren in de koffer. Het college ‘Geschiedenis van de Amerikaanse roots-muziek’ zit erop. Er volgt geen schriftelijke overhoring. De heren gaan, naar eigen zeggen, eieren bakken en het publiek neemt er nog eentje… Geslaagde avond!

Gezien: The Campfire Collaboration en gasten. Café ’t Hijgend Hert, zaterdag 8 augustus 2009