Dusty Stray ziet de speelsheid van het leven Dusty Stray ziet de speelsheid van het leven

Je speelt dit jaar de Popronde. Hoe bevalt dat tot nu toe?
'Ik kom op allerlei plekken in het land waar ik nog nooit geweest ben, van Assen, tot Emmen tot Sittard. Het is overigens niet de eerste keer voor mij, toen mijn eerste album uit was ben ik geselecteerd voor de Popronde van 2010 maar herinner me daar eerlijk gezegd weinig van. Ik had niet zo veel boekingen, nu heb ik al minstens tien optredens. Tegelijk ben ik ook ouder geworden en krijg steeds meer het gevoel dat ik niet echt tot één scene behoor. Dat lag heel anders rond 2005, toen ik net in Nederland was en begon met muziek maken. Ik ontdekte het Amsterdam Songwriters Guild, een platform voor singer songwriters dat elke week een open podium organiseert. Een heel fijn initiatief waardoor mijn soort muziek, indiefolk en americana, van de grond kon komen en verder kon groeien in Nederland. Ik heb nog altijd veel contact met collega’s van die tijd. De Popronde ervaar ik eigenijk als een soort nieuwe wereld, een inhaalrace, want ik leer veel nieuwe andere muzikanten en muziek kennen.’ 

 Je nieuwe, vijfde album Estranged is uit. Wat maakt deze plaat anders dan de vorige vier? 
‘De liedjes zijn voor een deel in Amerika een deel in Nederland geschreven en geproduceerd. Op zo’n gefragmenteerde manier werken aan nieuw materiaal heb ik nog nooit gedaan. Tijdens het schrijven ben ik vijftig geworden en dat was toch wel een awkward ‘ik word oud’ moment. Opeens ben ik veel gaan denken over mijn plek in de muziekindustrie, waar hoor ik eigenlijk precies thuis, wat wil ik eigenlijk precies vertellen? In meerdere opzichten had mijn leeftijd op mij een vervreemdend effect. Samengevat denk ik dat mijn nieuwe liedjes daardoor vooral persoonlijker en minder absurd zijn dan voorheen.’    

(tekst gaat verder na de foto)

Over welk nummer wil je graag iets vertellen?
‘Het lied 'Window', dat gaat over de periode tussen mijn vijfde en zesde levensjaar. Ik viel bijna elke nacht slecht in slaap, tuurde eindeloos uit mijn slaapkamerraam en lag dan rillend te wachten op een man die ineens tevoorschijn kwam, schreeuwend met zijn handen plat tegen het glas aan geplakt. Ik dacht elke keer weer dat het echt gebeurde, kreeg het heel benauwd en dacht dat hij me wilde vermoorden. Ik durfde ook heel lang niet aan mijn ouders te vertellen dat ik deze man vaak 'ontmoette''.

Dat klinkt vrij absurd.
‘Ehm, ja ik snap wat je bedoelt, maar zo’n herinnering is voor mij vooral fascinerend. Het laat mij zien dat de wereld er als kind bijna vanzelfsprekend heel spannend en avontuurlijk uit ziet en denk dat daardoor veel dingen uit mijn jeugd een prominente plek hebben in mijn geheugen. En in een soort onderbewustzijn schrijf ik er dan liedjes over. Het is niet mijn bedoeling om dingen op te rakelen en te bezingen alsof die vreselijk en traumatisch waren. Het is vooral een boeiende (terug)blik van een volwassene op wat mij als kind bezielde. Ik sta daardoor denk ik vrij speels in het leven. Mijn kinderen zeggen wel eens dat mama drie kinderen heeft omdat ik soms speel met hun speelgoed. Een ander, positief effect daarvan is dat ik heel vrij te werk ga als ik nieuwe muziek opneem. Estranged heb ik gemaakt met mijn vaste producer Kramer, hij houdt er net als mij van om in de studio organisch en niet al te serieus aan de slag te gaan. De zang perfectioneren we niet tot in den treure, zodat we meer tijd over houden om te experimenteren met arrangementen en het gebruik van verschillende, soms wat gekke muziekinstrumenten.’  

Toch gaat je plaat ook over echt dood gaan. 
‘Met de nummers 'Through The Atmosphere' en 'I Can Still Pretend You’re Here Tonight' refereer ik aan het overlijden van een goede vriendin. Ik kende haar al sinds mijn tijd in Barcelona. Ze is opeens heel erg ziek geworden en overleden. Het is niet alleen een monument voor een van mijn dierbaarste vrienden maar staat ook voor een hele belangrijke periode in mijn leven. Ik ben opgegroeid in Austin, Texas en wilde graag na mijn middelbare school een tijdje naar Europa. Ik hoorde goede verhalen over Spanje dus ben in 1994 naar Barcelona gegaan om op een school Engelse les te geven. Het betaalde heel goed, een jaar werd nog een jaar en ging er voice over werk bij doen. Ook maakte ik er de eerste stappen in mijn carrière als beeldend kunstenaar en leerde daardoor steeds meer creatieve mensen kennen. Tot vandaag de dag werk ik samen met de Spaans-Mexicaanse kunstenaar Arturo Bastón. Hij heeft veel van mijn videoclips gemaakt, waaronder 'You Couldn't Wait To See Me Cry', de tweede single van Estranged. Hij weet precies hoe die aan mijn muziek wat psychedelische pepertjes kan toevoegen. Bovendien heb ik in Barcelona ook mijn Nederlandse vrouw ontmoet dus zonder haar zouden wij nu niet hier in een Amsterdams café zitten.’

(tekst gaat verder na de foto)

Wat heb je nog meer te danken aan je vrouw? 
‘Ze is entrepreneur, en in zekere zin ook creatief, maar luistert naar mijn muziek als een outsider. Als ik aan nieuwe liedjes werk vraag ik haar wel eens om haar mening. Dan zegt ze bijvoorbeeld: “Het klinkt goed maar iets te tiggeliggeligggeliggie”. Dan zeg ik “tigge…wat? Je weet niet waar je het over hebt, bemoei je met je eigen werk”. Even later luister ik dan een paar keer het nummer terug en denk verrek, ze heeft gelijk. Mijn vrouw heeft eigenlijk altijd een goede kijk op wat wel en niet werkt. Mijn kinderen zijn ook erg betrokken en spelen soms een nummer mee als ik een vroeg optreden heb. Ze zijn 11 en 13, een soort van legale kinderarbeid dus. Zolang het dichtbij huis is vinden we het leuk om dat te blijven doen.’

Je bent opgegroeid in Austin, de stad van SXSW. Kriebelt het niet om wat vaker terug te gaan naar de VS en te spelen?  
‘Ik ben niet echt bezig met carrière maken in mijn geboorteland. Mijn hele leven concentreert zich in Nederland, en zie Spanje als mijn tweede thuisbasis. Een aantal jaar geleden ben ik door SXSW uitgenodigd voor een officiële showcase. En ik werd als Nederlandse act gepromoot door Buma Cultuur waardoor ik opeens veel aandacht kreeg van de pers, iets wat ik als ik nog in Amerika zou wonen niet heel snel zie gebeuren. Bovendien: ik heb in twintig jaar een heel veelzijdig leven opgebouwd door een combinatie van zingen, voice over werk en een leven als autonoom kunstenaar. Daarom vind ik het soms lastig om mezelf met één ding in de etalage te zetten, al realiseer ik me natuurlijk dat ik bij een nieuw album zo veel mogelijk out there moet zijn. Daarom zou het soms gewoon zo fijn zijn om een supermanager te hebben, die precies zegt wat ik wel en niet moet doen.’

Estranged is per 12 oktober uit via Great Waters. 
Album release: dinsdag 16 oktober in De Roode Bioscoop
Dusty Stray speelt verder tijdens Popronde 2018 (zie de volledige speellijst).