Ik zie dat je een fijne platenkast hebt staan. Welke platen heb je als laatste aangeschaft?
Dat zijn er nogal wat, want ik koop meestal zo'n twintig platen per maand. Soms gaat er iets te veel zakgeld aan op, maar dan zie ik daarna wel een maandje af; eet ik droog brood. Je moet er iets voor over hebben. Phobia, de laatste plaat van Robert Hood's Floorplan, vind ik geweldig. Er komt alweer iets nieuws aan van hem, maar ik wil de Ben Sims remix van de track Higher er even uitlichten, omdat ik 'm redelijk vaak draai. Het is wel een bigroom nummer, maar hij werkt altijd als een gek. Het kale geluid raakt me en tegelijkertijd is 'ie opzwepend en industrieel, maar zit 'ie toch enorm in de heupen. Een organische en uiterst dansbare plaat, heel lekker.

Welke plaat heb je nu in je handen?
Dit is de nieuwe van Tessela, uitgebracht op het Belgische label R&S. Ik kreeg de UK-georiënteerde plaat een tijd geleden als promo binnen en heb de digitale versie vaak gedraaid. Inmiddels heb ik ook het vinyl maar aangeschaft. Het nummer Gateway wil ik er even uitpikken, want die is supervet; werkt altijd. Ik vind het goed om te zien dat dit soort tracks - niet echt doorsnee dansvloermuziek - toch gedraaid kunnen worden en krijg ook meer het idee dat mensen er open voor staan; er gewend aan raken. Gateway draai ik bijna in elke set en altijd gaat het los. De UK-invloeden erin zijn lekker en ik krijg het gevoel dat daar ook steeds meer ruimte voor is in clubs. Een dj als Cinnaman heeft daar een belangrijke rol in gespeeld.

Waar luister je thuis vaak naar?
Fever Ray. Het is een project van de zangeres van The Knife geweest en ik kan het met een gerust hart mijn all-time favoriet noemen. Die zangeres heeft dit in haar postnatale fase opgenomen en inmiddels wordt er niets meer mee gedaan, maar het album blijft steengoed. Het nummer Triangle Walks is ontzettend mysterieus en bijna naïef en kinderlijk soms, maar woorden schieten tekort om dat nummer goed te beschrijven. Het is muziek om thuis op te zetten en volledig bij tot rust te komen, met bijzondere synthesizerpop achtige new wave invloeden. Tijdloos. Van het nummer is ook een remix gemaakt, die ik nog wel eens draai. Miniature van Anton Zap vind ik ook prachtig, net zo sferisch. Het nummer is volkomen ongrijpbaar en ik kan bij het luisteren ernaar mijn gedachten uitschakelen en volledig opgaan in de klanken. Verder luister ik thuis graag naar Burial, Aphex Twin, Steve Reich en Stevie Wonder, waar ik groot mee ben gebracht. Als laatste wil ik ook nog graag In C Mantra van Terry Riley noemen. Die man is geweldig en hij is een van de grondleggers van de klassiek minimalistische stroming.

Hoe ben je ooit begonnen en met wat voor sound startte je?
Van huis uit ben ik altijd gestimuleerd om muziek te gaan maken. Eerst wilde ik drummer worden, maar dat stopte al snel, omdat we in die houten huisjes in Marken woonden. Daar kon ik niet echt herrie maken. Op mijn twaalfde begon ik met draaien en op mijn veertiende kocht ik mijn eerste draaitafels. Ik ging er helemaal in op; oefende net zo lang totdat ik het onder de knie kreeg. Ieder tussenuurtje op de middelbare school gebruikte ik om in de platenzaak te vertoeven en op zoek te gaan naar nieuw materiaal. Omdat Breda een echte trancestad was, begon ook ik met trance. Op het moment dat ik er woonde had je twee platenzaken: Tunesville en Magik, de oude zaak van Tiësto. Mijn hart lag echter al vrij snel bij techno, want toen ik een cd'tje van Jeff Mills kreeg van iemand was ik meteen verkocht. Helaas hadden Tunesville en Magik geen bijster goede selectie van techno in de winkel.

Weet je het eerste echte feest nog dat je meemaakte?
Ik weet nog goed dat ik op mijn vijftiende naar een ontzettend fout trance- en technofeest ging in Het Land van Ooit. Daar wist ik echt niet wat me overkwam. Het was mijn eerste grote feest en ik zag allemaal mensen met grote ogen die helemaal leip gingen op de muziek. Ik vond het onbeschrijfelijk mooi. Later in Amsterdam werd ik meegenomen naar de oude GZG-feesten en ook die maakten indruk. Wat ik me ook nog als de dag van gisteren herinner, was mijn middelbare school eindexamenreisje naar Ibiza. Omdat ik al redelijk verdiende als jonge dj destijds, ging ik samen met een vriend - tijdens de eerste week van het seizoen - naar de openingsparty in de Space. Ik was nog nooit in een fatsoenlijke club geweest. Althanks, zeker niet van dat formaat. Als jochie vond ik met name de sfeer geweldig; zo veel mensen bij elkaar en alles liep gemoedelijk. Deep Dish draaide en later op de avond zagen we Carl Cox nog aan het werk. Ik was niets gewend, dus het was vrij overweldigend.

Trouw gaat sluiten over een jaar. Ben jij als resident bang voor wat er komen gaat?
Ik vind het enorm jammer, omdat Trouw de club is waardoor ik op heb kunnen starten in Amsterdam. Ik voel de volledige support van iedereen die bij Trouw hoort en dat is altijd zo geweest. Aan de andere kant heb ik zoiets: het is ook mooi zoals het nu is. Er komt vast wel weer iets nieuws aan, misschien nog wel iets mooiers. Het is nu haast nog niet voor te stellen, maar ik geloof echt dat het gat dat Trouw achterlaat opgevuld gaat worden. Het nachtleven zit in de lift en er zijn ontzettend veel initiatieven overal. Dat geeft me een geruststellend gevoel. Ik sprak laatst met Berlijnse kopstukken uit het nachtleven daar over hoe alles zich hier ontwikkelt. Berlijn is over het toppunt heen inmiddels - beamen zij ook - maar wij moeten die piek hier nog bereiken met z'n allen. Er is nog zo veel meer. En Trouw is een hele mooie periode en blijft een van de belangrijkste plekken van mijn leven. Of het voelt alsof ik op zoek moet naar een nieuwe huiskamer? Een beetje misschien, maar ik vertrouw erop dat alles natuurlijk verloopt. En anders ga ik zelf iets creëren. Ik ben niet bang aangelegd.

Met wie zou je graag nog een keer samen willen werken?
Mike Banks en Jeff Mills. Ik vind hen muzikaal en filosofisch gezien de meest interessante personen in de muziekindustrie. Althans, van de personen die ik heb mogen ontmoeten. Mike Banks is altijd gegaan voor de muziek en ik vond het op Dekmantel Festival afgelopen zomer heel bijzonder om te zien hoe hij de jonkies die hij bij zich had allemaal gefocust hield. Hij liet ze echt zien: 'Ik ben de meester uit Detroit en ik neem jullie mee; wees bevoorrecht om met mij mee te mogen.' De funk, het hele idee van anoniem blijven met Underground Resistance, de boodschap in de muziek.. Het spreekt mij allemaal enorm aan; ook al ben ik wit en waren zij gelieerd aan de Black Power beweging. De politieke boodschap in hun muziek is belangrijk en Mike Banks en Jeff Mills zijn voor mij zonder enige twijfel de grondleggers van techno; zij hebben meer betekend voor de scene dan Juan Atkins, Kevin Saunderson en Derrick May.