Wat is jullie laatst aangeschafte plaat?
Maarten: Mijn laatst gekochte EP is van Baruka, een alias van Orlando Voorn. Op de plaat staan drie klassiek klinkende technotracks, die binnenkort verschijnen op Rush Hour. Er is verder nog niks te over te vinden, want volgens mij kocht ik een white label die 'toevallig' in de Rush Hour lag. Iemand die daar werkte, zette de plaat voor me op en ik was meteen verkocht. Het gaat me vooral om het nummer Computed Emotions. Die track is zó organisch, echt voor de diepere momenten. Er zitten tot mijn blijdschap veel Afrikaanse invloeden in, iets dat ik mis in de muziekproducties van de laatste tijd.
Jasper: Ik was laatst ook in de Rush Hour en ze hadden een paar verhuisdozen vol met oude platen uit Amerika staan. Al die platen gingen voor een schamele vijf euro de deur uit en ik nam een aantal klassiekers mee naar huis. Vinyl van onder anderen Percy X en Jeff Mills. De plaat die ik wil noemen is Interwaves B2 van Fabric Lig. Dit stuk vinyl stamt uit 1997 en heeft een lekkere basic-sound, met weinig elementen. Ik vind het knap als artiesten met weinig elementen veel gevoel in een plaat kunnen stoppen. Net zoals bij Maarten's plaat is er geen geluidsfragment te vinden op internet.
Duits klinkende Wolff en Mittendorff houden vast aan Detroit-geluid
"Wij vrezen dat het einde van Trouw gaat zorgen voor een leegte in het Amsterdamse nachtleven"
In 2010 draaiden ze voor het eerst samen in de Groningse Simplon en sindsdien zijn Jasper Wolff en Maarten Mittendorff haast onafscheidelijk. Zeker muzikaal gezien, want de twee elkaar helemaal hebben gevonden in de Detroit-hoek. Met het eigen label Indigo Aera en residenties/labelavonden in de Trouw én de gerenommeerde Parijse club Concrete, gaat het de mannen voor de wind. We gingen langs en doken samen met Jasper en Maarten in hun vinylcollectie.
Wat is een favoriete plaat van jullie?
Jasper: Zoals Maarten net, ga ook ik voor iets van Orlando Voorn. De track Smooth, die hij uitbracht onder zijn alias Basic Bastard, heeft alles voor mij. Voorn heeft een hele serie gemaakt van Basic Bastard en ik heb er heel veel, maar dit is mijn favoriet. We draaien de plaat tijdens gigs weinig en ik kende lange tijd zelfs helemaal niemand die deze plaat óók kende, totdat we in Parijs gingen spelen. Daar kwamen ineens allemaal mensen naar me toe die de plaat ook kenden. Ik was met stomheid geslagen.
Maarten: Via allerlei toevalligheden kwamen we in contact met Louis Haiman. We vroegen ons al tijden af waarom twee van zijn tracks nooit op vinyl uit waren gebracht en enkel op een Transmat-cd stonden. Hij vertelde ons dat 'ie nog zes van dat soort tracks, uit diezelfde periode, op de plank had liggen. Daar was tot op dat moment nog nóóit iets mee gedaan. Toen ik de plaat Soul Purpose voor het eerst hoorde, was ik door de unieke sound meteen verkocht. Dit is hoe mooi elektronische muziek kan zijn. Pure kwaliteit met een hoofdletter K.
Jullie zitten zelf qua sound enorm in die Detroit-hoek, maar hoe kijken jullie zelf naar de huidige Detroit-scene?
Maarten: De Detroit-artiesten van toen maken niet meer de rauwe en stoffige synthesizermuziek van weleer. Oké, er zijn een paar uitzonderingen, zoals bijvoorbeeld Kyle Hall. Hij maakt naar mijn mening nog wel hele vette shit. Zijn sound bevat nog dat oude analoge gevoel. Helaas wordt de high tech soul, zoals bijvoorbeeld Derrick May en Carl Craig produceerden, weinig meer gemaakt. Het is echter wel zo dat mensen over de hele wereld met de 'erfenis' van Detroit aan de haal zijn gegaan. Er wordt nu weer een eigen draai aan gegeven.
Hoe is de liefde voor elektronische muziek ontstaan?
Maarten: Ik werd voor het eerst gegrepen door elektronische muziek toen ik vijftien jaar oud was en thuis op 3FM naar Mysteryland 2002 luisterde. Benny Rodrigues en Luciën Foort draaiden na elkaar en ik wilde letterlijk elke plaat uit allebei die sets weten, terwijl het totaal verschillende muziekstijlen waren. Toen Benny een remix van een plaat van Dave Clark erin mixte, dacht ik: 'Wauw! Wat is dit voor muziek?!' Benny draaide toen bijna zoals de purist in hem, ROD, tegenwoordig draait. Ik liet niet meer los en ging het jaar daarop voor het eerst zelf naar Mysteryland. Daar zag ik Marco Carola, Sven Väth en Richie Hawtin de Cocoon-tent afbreken. Carola toen nog met die voor hem zo typerende oude Italiaanse technosound, die snelle achter elkaar door mixende stijl.
Jasper: Mijn oudere broers waren altijd al met techno bezig en zelf werd ik gegrepen in 2004. Ik was vijftien jaar oud en keek op televisie naar Lowlands. Miss Kittin draaide een remix van Maurizio in de BRAVO-tent en het was enorm hynotiserend; bijna raar om te zien zelfs. Ik vind de muziek van Miss Kittin verder niet heel boeiend, maar werd door het complete plaatje écht meegenomen. Inmiddels hebben we zelf op Lowlands gestaan en baal ik wel een klein beetje dat ik die remix van Maurizio, waardoor ik zo werd gegrepen als jochie, niet heb gedraaid.
De vorige zomer is met jullie gig op Lowlands misschien lastig te evenaren, maar waar kijken jullie deze zomer enorm naar uit?
Jasper: Ik kijk uit naar alle toffe feesten en festivals waar we deze zomer staan, met in het bijzonder Awakenings Festival, Welcome To The Future en Concrete in Trouw. Lowlands was afgelopen zomer een droom die uitkwam, dat moge duidelijk zijn.
Maarten: Voor mij is Lowlands echt één van de mooiste momenten uit mijn leven geweest. Net als Jasper kijk ik als dj uit naar onze set op Awakenings. Awakenings is en blijft het techno-instituut van Nederland. In Dekmantel Festival, eind augustus, heb ik vooral zin als liefhebber. Er staat daar serieuze kwaliteitsmuziek geprogrammeerd. Verder hopen we binnenkort ergens op een peaktime-moment tijdens een groot festival, in een grote tent, te mogen draaien. Een tent die al afgeladen is als we beginnen, die we meteen verder kunnen laten exploderen.
Verschijnen er binnenkort spannende dingen op jullie label?
Jasper: Er komt een derde release aan in het vierluik van onze Lost Archive-serie. We hebben een track van Stephen Brown op de a-kant en een nummer van Jonas Kopp op de andere kant. Niet helemaal direct de sound die je van Jonas Kopp verwacht, want het is meer een diepe en melodieuze plaat. Hij stuurde ons deze track op, omdat 'ie het goed bij Indigo vond passen en wij vonden het nummer meteen geweldig.
Maarten: Er komen nog een paar vette dingen aan, waar we nog niet te veel over kunnen vertellen. Een artiest die al héél lang muziek maakt, heeft ons zes platen uit 1992 gestuurd, met de vraag of wij die platen voor onze Lost Archives-serie wilden hebben. We hebben er meteen een mini-album van gemaakt, maar we wachten nog even met releasen.
Wat onderscheidt Indigo van andere labels?
Maarten: Dat heb ik al vaak geprobeerd uit te leggen en het grappige is dat ik het elke keer toch weer nét anders formuleer.
Jasper: De sound van ons label is een mix van melodieuze Detroit en een vleugje Berlijnse techno. Ik denk dat we ons hiermee onderscheiden van veel andere labels.
Maarten: Het geluk dat we hebben is misschien wel toe te schrijven aan het feit dat er een paar jaar geleden zo veel housemuziek werd gedraaid in Amsterdam. Er waren maar weinig mensen, zeker van onze leeftijd, met de technokant bezig. Je had uiteraard labels zoals Delsin en Rush Hour, die techno uitbrachten, en Dekmantel organiseerde feesten met techno op het programma, maar dat was het bijna wel. Met de generatie Ben Klock en Marcel Dettmann zag je een paar jaar geleden een soort frisse wind ontstaan. Jonge producers konden moeilijkere muziek makkelijker kwijt. Toen die omslag plaatsvond, hadden wij al een beetje naam met die muziek. We zaten misschien wel op het juiste moment op de goede golf.
Jullie hebben iets met Trouw en de kans is groot dat Trouw verdwijnt. Wat is jullie gevoel daarbij?
Maarten: We zijn momenteel superblij met Trouw. Daar komt onze muziek het beste van alle Amsterdamse clubs tot z'n recht en kunnen we precies draaien zoals wij dat willen. We hoeven ons daar nóóit aan te passen.
Jasper: Het zou voor Amsterdam en heel Nederland eeuwig zonde zijn als Trouw verdwijnt.
Maarten: Als Trouw verdwijnt, zijn er Amsterdamse artiesten die, mede vanwege hun sound, moeten zoeken naar een nieuw 'vast' onderkomen. Neem bijvoorbeeld Sandrien of Jean Pierre Enfant, zij komen toch echt het beste tot hun recht in Trouw. Na Club 11 ontstond Trouw en nu is het nog maar de vraag of alles straks weer op z'n pootjes terecht gaat komen. Ik kan me daar best zorgen om maken. Als Amsterdam en Nederland hier niets voor terugkrijgen, zijn we een hele belangrijke pion kwijt op muziekgebied. Trouw wordt internationaal serieus genomen, veel buitenlandse dj's draaien hier bijzonder graag.
Wat valt jullie op aan de huidige scene in Amsterdam?
Jasper: Het explodeert. Iedereen gaat naar house- en technofeesten, maar dan ook écht iedereen. Het is zo gigantisch aan het worden, iets dat vijf jaar geleden allemaal nog niet was. Zelfs drie jaar geleden was het, in mijn ogen, nog lang niet zo heftig als nu.
Maarten: In 2004 was Free Your Mind festival, begin juni, de start van het festivalseizoen. Dit jaar begonnen we op 30 maart al, op het NDSM-Werf. Dat zegt alles.
Goed guys, laatste vraag. Jullie hebben onbeperkt budget en mogen je eigen avond samenstellen. Wie nodigen jullie uit?
Maarten: Mogen we ook artiesten uitnodigen die overleden zijn? Oké, dan ga ik zeker voor Ron Hardy. Daarnaast is Derrick May van de partij en mag Steve Rachmad komen als Parallel 9, maar als zichzelf is hij uiteraard ook welkom.
Jasper: Ben Klock en Marcel Dettmann wil ik samen hebben.
Maarten: Joris Voorn, maar dan met zijn live set-up zoals in 2004.
Jasper: Carl Craig, net als Joris in zijn oude jasje. Hij maakt tegenwoordig geen muziek meer waar ik warm van word, maar dat was een paar jaar geleden wel anders.
Maarten: Legowelt zou ik ook graag willen hebben. Ik vind hem van alle Nederlandse producers persoonlijk de meest onnavolgbare. Hij kan een zaal compleet laten 'freaken', echt een professor als je het mij vraagt. Een UK-gast zoals Surgeon zou ik ook nog boeken.