Wapengekletter van duo Hackler & Kuch levert succes op buiten landsgrenzen

Hackler & Kuch gaat voor vriend Niereich, Jeff Mills en Josh Wink

Jouko Peters ,

Naast al het nieuws over festivals, podia en bands is de redactie van 3voor12amsterdam benieuwd naar welke platen en mp3's de artiesten zelf binnenhengelen. Hoeveel hardware wordt er nog aangeschaft in de elektronische wereld? Bo Andrée en Ernst van den Berg vormen samen het duo Hackler & Kuch. De twee spelen weinig in Nederland, maar maken naam in Duitsland. Zo stonden ze onder anderen op Fusion afgelopen zomer. Over een aantal weken brengen de heren drie vinylalbums uit en dit jaar doen zij meerdere malen Amsterdam aan. 3voor12amsterdam ging in gesprek met Bo Andrée over zijn platenkast en de ontwikkelingen rondom Hackler & Kuch.

Wat zijn de laatst aangeschafte platen van Hackler & Kuch?
"Onlangs kregen we het nieuwe album van Niereich en Kraemer toegestuurd. Niereich is een Oostenrijker, waarmee we op dit moment veel samenwerken. Dat het een compleet dubbelalbum is vind ik al vet, want in de technowereld worden er niet veel uitgebreide albums gemaakt. Op de plaat staat een paar nummers waarin bijzonder diepe vocalen zitten. De vocalen zijn allemaal gelooped en dat geeft een erg gave sound. De plaat Bang, met vocals van Nancy Sinatra, vind ik de beste van het album. De shakers maken de plaat erg groovy en ik vind het knap dat ze een knaller hebben weten te maken van muziek die zelfs onze grootouders kennen."

Welke technoklassiekers heb jij thuis in de kast staan?
"Ik heb lange tijd een hele mooie stapel gehad thuis, maar die ligt nu in Duitsland bij mijn ouders, hoop ik. Zij hebben daar een kast van een huis gekocht en ik ga ervan uit dat mijn stapeltje daar ligt. Ik heb wel een aantal klassiekers, maar als ik er twee uit moet lichten zijn dat The Bells van grootheid Jeff Mills en A Higher State of Concioussness van Josh Wink. Twee tijdloze platen van mannen die nog altijd veel betekenen voor de muziekwereld én de technoscene in het bijzonder."

Hoe is de liefde voor muziek ontstaan bij jullie?
"Ik was een enorm luie baby, die niet wilde leren kruipen en lopen. Mijn ouders hebben me het voortbewegen aangeleerd door een speelgoedgitaar voor me te kopen. Die legden ze dan steeds aan de andere kant van de kamer neer. Op die manier moest ik er wel achteraan gaan. Ik speel daarom al vanaf mijn derde jaar een beetje gitaar. Toen ik elf was, mocht ik met mijn vader naar een platenzaak. Ik had een handjevol zakgeld en kon wat uitzoeken. De Veronica cd's waren helemaal hip destijds, maar ik kwam aanzetten met een plaat van Underworld. Ik was op slag verliefd. Voor een radiozender heb ik een paar jaar later wat EK-jingles gemaakt en vanaf dat moment was ik helemaal verknocht aan zélf muziek maken. Ernst draaide plaatjes en organiseerde zijn eigen schoolfeesten. Hij was er al druk mee bezig toen ik hem leerde kennen. We zijn samen verder gegaan toen ik vijftien was en hij zestien."

Waar komt de naam Hackler & Kuch vandaan?
"Toen we besloten om het over de professionele boeg te gooien, moesten we een pakkende naam verzinnen. We begonnen samen met draaien op minimal feestjes. Daar hadden we dan altijd een paar platen bij ons, waarvan we dachten dat de mensen op de dansvloer gek zouden worden. Die platen noemden wij 'wapens voor de crowd'. Die grap hebben we er altijd in gehouden en bij het brainstormen over een naam kwamen we uit bij een documentaire over een wapenmerk: Heckler & Koch. Ik vond het meteen erg vet klinken en met de grap over wapens in onze achterhoofden was de keuze snel gemaakt."

Wat is echt typisch jullie?
"Dat vind ik een hele moeilijke vraag. Wij zijn er namelijk absoluut niet van om één label op Hackler & Kuch te plakken. Ik vind het zelf ontzettend belangrijk dat het werkt op de dansvloer. Dat is basisregel nummer één. Je moet erop kunnen dansen. Daarnaast houden we allebei erg van intense muziek. Dat zijn de twee dingen die voorop staan. Dansbaar is natuurlijk wel een relatief begrip, maar van die hele moeilijke experimentele techno zijn wij beiden geen fan. Marcel Dettmann en Xhin experimenteren bijvoorbeeld vaak. Dat gaat bij ons meestal ten koste van hoe dansbaar we iets vinden. Verder niets negatiefs over Dettmann, hoor. Wij vinden zijn sets vaak lekker om naar te luisteren, maar zijn gewoon minder van het experimentele. Het moet rollen."

Waarom draaien jullie veel meer in het buitenland dan in Nederland?
"Ik denk dat het komt, omdat de technoscene daar harder en ruiger is dan hier. Daar heeft de naam Hackler & Kuch een stuk meer lading en zijn we beter op onze plek. We vinden het allebei ook helemaal niet erg. Duitsland is een mooi land met veel lekker bier en we zijn gek op reizen en nieuwe plekken ontdekken."

Zijn er veel verschillen in cultuur?
"Wat heel erg opvalt is dat feesten hier tot een uur of vijf of zes in de ochtend duren. Dan is het vaak klaar. Oké, soms is er nog ergens een goede after. In Duitsland, maar ook in Zwitserland, maak je veel mee dat een feest op donderdagavond begint en pas eindigt op dinsdagochtend. Dat is dan niet eens speciaal. Doen ze de week daarna gewoon opnieuw. Er zijn nog wel meer verschillen. Als je in Nederland prime time draait, draai je om een uur of twee á drie. In Duitsland stonden we laatst prime time in club Toy in Stuttgart. De timetable hadden we nog niet gezien, maar al snel bleek dat ze daar van zes tot acht uur 's ochtends onder prime time verstonden. Was voor ons ook weer een nieuwe ervaring."

Wat is het absolute hoogtepunt voor jullie geweest tot nu toe?
"Dat is zonder enige twijfel onze gig op Fusion festival 2012. Fusion is al jaren ons favoriete festival. Je moet ingeloot worden om een kaartje te kunnen kopen, maar vorige zomer werden Ernst, al onze vrienden en ik uitgeloot. Dikke vette pech. Geen Fusion, dachten we. Omdat Ernst en ik er echt per se heen wilden, besloten we de organisatie te mailen dat we wilden komen draaien. Drie maanden later werden we uit het niets opgebeld met de mededeling dat de programmeurs onze muziek vet vonden en dat we mochten komen. Ze vroegen naar onze gage, maar wij wilden helemaal geen geld. We wilden al onze vrienden meenemen. Dat keurden ze goed en zo gingen we met vijf tenten vol vrienden die kant op. De vrijdagnacht stonden we op het grote veld te knallen. Echt een mooie ervaring."

Hoe zit het met jullie aankomende releases?
"Over een paar weken komen er nieuwe dingen van ons aan. Te beginnen met twee albums op het label Nachtstrom Schallplatten. Dat is in Duitsland een gerespecteerd en bekend technolabel. Ik geloof dat ze tijdens ADE wel eens een showcase hebben gegeven hier, maar verder doen ze niet veel in Nederland. Eén album doen we samen met Niereich en voor het andere album zijn we momenteel druk bezig om wat remixes te regelen. Miss Djax is bijvoorbeeld voor ons aan de slag nu, net als Fatima Haji."

Dan worden de BPM'en flink opgeschroefd, toch?
"Dat klopt als een bus en vinden we ook echt een keer leuk om te doen. Iedereen is altijd maar bezig om dezelfde mensen voor remixes te vragen. Het is echt een vriendendienst, zo lijkt het. Jij doet wat voor mij en wij doen wat terug voor jou. Wij vinden het juist leuk om buiten die standaard remix groep, die in Duitsland heerst, te zoeken. Daarom hebben we Miss Djax en Fatima Haji gevraagd. Hoewel we zelf geen hardtechno maken, hebben we er wel wat mee. Het is ontzettend intense en harde muziek."

Krijgen jullie, tot slot, veel lof uit het werkveld? En hoe is het contact met jullie publiek?
"We krijgen gelukkig veel positieve reacties van collega's. Een veer in je reet krijgen, is altijd lekker. Als Chris Liebing aangeeft dat hij een plaat van ons vet vindt, dan is dat kicken. Wij halen inspiratie uit andere DJ's die enthousiast zijn over onze muziek. In Duitsland gebeurt dat heel veel. Feedback van fans blijft echter het mooiste van allemaal. Voor hen maak je muziek. Wij houden er allebei enorm van om tijdens gigs veel de interactie te zoeken met de mensen op de dansvloer. We vinden het ook heerlijk om de mensen op te jagen en met ze te spelen. Ernst en ik zijn van mening dat een act altijd contact moet maken met het publiek en niet alleen maar naar zijn of haar decks moet kijken. Niet enkel een muur van geluid de dansvloer opsturen. Dan schort er namelijk wat aan de act en mis je als entertainer veel te veel moois om je heen."