Dispar Vulgo houdt van weinig poespas, rauw, hard en donker

Mike Storm en James Ruskin staan aanstaande zaterdag in de Studio 80 tijdens Compound

Jouko Peters ,

Als aanhanger van rauw, hard en donker geluid wint Dispar Vulgo steeds meer de harten van technoliefhebers in Nederland voor zich. Hij speelde bijvoorbeeld op de CLR warehouse editie en staat binnenkort op een heel mooi plekje op Welcome To The Future, waar hij vorig jaar nog opende. Jerry Teunissen is, samen met Compound-vriend en collega Milan van den Horn, hard aan de weg aan het timmeren. Reden genoeg voor ons om samen met hem in zijn platenkast te duiken.

Wat zijn je twee laatst aangeschafte platen?
Het waren er drie tegelijkertijd, maar ik zal er proberen twee te kiezen. De eerste is geen nieuwe plaat, maar wel eentje die ik nog per se moest hebben: de EP Sickness By Means of Clairvoyance van Shifted, uitgebracht op het label Our Circula Sound. De plaat die ik eruit wil halen is Chapter 69, omdat ik alleen al voor die track deze plaat kocht. Hij is heel zwaar en repetitief, maar blijft wel spannend. Dat vind ik interessant. Je kan 'm snel en langzaam draaien, deze heeft altijd impact op het publiek.

Wat is de tweede?
Een nieuwe EP van Monomood, inclusief Henning Baer remix. Mijn favoriet is Scientist, omdat 'ie heel abstract voelt, maar qua sound toch heel rechttoe rechtaan is. Ik hou van platen die anders zijn dan normaal en dat is bij deze het geval. Hij heeft een heel rauw randje en ik kan hier niet stil op blijven staan.

Wil je nu we zo lekker naast elkaar staan nog wat van je favoriete platen op ons gooien?
Laat ik beginnen met een redelijk limited stuk vinyl. Ik heb hier stukje opname uit een live-set van OVR, dat zijn James Ruskin en Regis samen. Ze hebben de plaat Work van James Ruskin gebruikt, waar ook Steve Rachmad nog een hele vette remix van heeft gemaakt. De live-versie van OVR is helaas niet terug te vinden op het web, maar misschien is dat maar goed ook. Dan blijft 'ie speciaal. Ik denk bij deze plaat aan licht uit, rookmachine en stroboscopen aan en gáán. EC10 van Recondite is ook een favoriet van me. Het is ongelofelijk hoe hij met verschrikkelijk weinig elementen een enorm spanningsveld op kan bouwen. Bij het draaien van Correction Center van James Ruskin krijg ik by far de meeste vragen. Als je die plaat erin laat komen, kan het bijna niet misgaan. Gelukkig hebben wij 'm zaterdag in de 80 staan met Compound.

Draai je ook al veel met vinyl?
Ja, steeds meer. Ik ben digitaal begonnen in 2010 en zal mijn digitale set nooit volledig wegdoen, maar vinyl heeft meer ziel. Het is een analoog product met een naaldje dat gaatjes voelt. Dat creëert muziek en heeft iets unieks. Digitaal blijft ook prachtig, maar ik neig waar mogelijk steeds meer naar vinyl. Ik zie veel liever een dj die met vinyl draait, vette platen kiest en af en toe fouten maakt, dan een dj die inspiratieloos naar een laptop staat te kijken. Dat zie je best veel tegenwoordig en dat is zonde. Met een laptop kan heel tof zijn, maar er is mede daardoor ook veel rommel in omloop. Dit is de tijd waarin de kleine dj's van de grote dj's worden gescheiden. Er is namelijk ook heel veel talent dat erg goed met een laptop overweg kan.

Hoe gaat het met jullie technoplatform Compound?
Dat gaat echt ontzettend goed en er staat een hele mooie avond voor de deur. Morgen (20 juli) komen James Ruskin en Mike Storm langs om te draaien. De Brit Ruskin is toch wel een favoriet van ons. De editie hierna wordt er weer een met een grote naam en daarna doen we even een stapje terug, omdat relatief onbekendere namen vaak net zulke goede muziek maken. Milan en ik zijn nu zo'n twee jaar met Compound bezig en we merken heel erg dat dj's die bij ons komen draaien meteen een goed gevoel bij ons hebben. We proberen Compound ook echt neer te zetten als een concept waar meer dan alleen muziek wordt gedraaid. De artiest is bij ons echt artiest en wordt in de watten gelegd. Hij of zij wordt in de booth netjes behandeld, krijgt voldoende drank en een goed hotel. Met iedere dj die we tot nu toe hebben geboekt, is het contact nog steeds prima. Daar hechten we veel waarde aan.

Wanneer is bij jou de liefde voor het nachtleven ontstaan?
Toen ik in 2000 voor het eerst naar Innercity Brussel ging. We gingen met de Dance Express naar België, een trein met allemaal barretjes, dansvloeren, Chemistry-stickers en Marcelo en 100% Isis achter de draaitafels. Dat maakte echt indruk. Daarna zag ik onder anderen CJ Bolland live, Tiësto, die indertijd nog hele vette platen maakte, en Miss Djax. Het was voor mij de eerste keer dat ik 's ochtends om acht uur van een feest naar buiten liep. Ik weet nog goed dat we helemaal vercrackt op Brussel centraal zaten en met de trein naar huis gingen. Om half twee kwamen we eindelijk aan in Amsterdam en zag je allemaal frisse mensen op het perron. Wij sprongen moe, gesloopt en stinkend naar zweet die trein uit. Toen is de liefde voor het wereldje echt begonnen.

Download je wel eens muziek?
Net als iedereen heb ik redelijk wat gedownload, maar ik download tegenwoordig helemaal niets meer. Ik heb met mezelf afgesproken dat zodra ik geld zou gaan verdienen met mijn eigen muziek, ik niet meer zou downloaden. Als ik een bepaalde track wil en er niet voor wil betalen, schrijf ik meestal gewoon de artiest of het label aan. Soms heb je dan wel eens geluk. Ik heb nu wel een paar keer gehad dat ik een bepaalde plaat al op vinyl had, maar ook nog de digitale versie wilde. Dan stuur ik een foto van mezelf met het vinyl in handen en meestal werkt dat.

Ben je ontzettend muzikaal?
Nee, ik ben niet heel goed met noten en bespeel geen instrument. Eigenlijk ben ik helemaal niet muzikaal, maar gelukkig hoef je dat voor techno ook niet te zijn. Je moet het horen als de sleutels niet bij elkaar passen, maar als iets vervelend klinkt, hoor je dat al snel.

Waar speel je graag in Amsterdam en waar wil je nog draaien?
Ik speel graag in de 80, omdat dat echt een club blijft waarin liefde voor muziek zit. Iedereen begrijpt daar wat het is om op een goed feest te zijn, van de lichtmensen tot de geluidmensen tot het barpersoneel. Het is uiteraard niet de mooiste club van de wereld, want het is een vrij simpele zwarte kist met goed geluid en dito licht, maar meer heb je in mijn ogen ook niet nodig voor een topfeest. Verder speelde ik laatst in de Sugarfactory en daar is de boel ook ontzettend opgeknapt. Ze hebben nieuw geluid erin gezet en het klonk echt heel dik. De Melkweg is ook tof. Ik zou nog graag een keer in de Trouw draaien, maar er is eigenlijk maar één plek waar iedereen het voor doet: de Gashouder. Het ergste is dan nog als je een maatje hebt á la Joran van Pol, die er al eens heeft gestaan en tijdens ADE in oktober gewoon weer mag.

Het gaat jou toch ook nog wel eens lukken?
Ja, daar geloof ik zeker in. Ik werk er hard voor en zie geen obstakels. Ben flink bezig met produceren en dat is in ieder geval goed. Awakenings zegt heel terecht dat als ze je willen boeken, je een artiest moet zijn die produceert en platen uitbrengt. Je moet jezelf tot het uiterste blijven pushen en dat doe je als je niet produceert eigenlijk niet. Daar ben ik het wel mee eens. Als je produceert, merk je hoe moeilijk het is om een goede plaat te maken. Dan krijg je automatisch ook veel meer respect voor andermans muziek.

Hoe is het om eigen platen door collega's gedraaid te horen worden?
De eerste plaat die ik ooit af heb gemaakt - Returning To Earth - werd meteen in de Berghain gedraaid. De tweede keer dat 'ie daar gedraaid werd, was ik er zelf bij. Dan voel je emoties die je nog nooit in je leven hebt gevoeld. Ik stond al achttien uur lang te dansen in die tempel toen Henning Baer 'm erin knalde. Was ook niet helemaal nuchter meer toen Rutger Maree me ineens riep: "Hey, is dit niet jouw plaat?!" Dat gaf een intens gevoel. Het is normaal altijd heel donker tijdens de break, maar de lichtman pakte het op, gooide de stroboscopen aan en ik zag het publiek écht reageren. Kreeg kippenvel over mijn hele lijf. Als je zoiets meemaakt, is dat zo'n waanzinnige motivatie om weer de studio in te duiken.

Hoe zit het met buitenlandse boekingen?
Ik heb nu in Belgrado en Antwerpen gestaan en dat smaakte naar meer. Volgens mij is in het buitenland draaien inherent aan veel releasen. Met platen uitbrengen, vergroot je je naam over de landsgrenzen. Release je niet, zal je zelden in het buitenland draaien. Amsterdam is voor mij in ieder geval lang niet groot genoeg. Als je house draait, ligt dat net wat makkelijker. Daar zijn simpelweg meer feesten van, ook doordeweeks. Ik mag niet zeggen dat er geen technofeesten zijn, want dat is niet waar. Er is een hele sterke scene, maar het is allemaal net wat kleiner.

Wat komt er binnenkort aan van jouw kant?
Ik heb een remix gemaakt van Audiowomb's Mollusca, komt binnenkort uit op het Franse label Audiokraft. Afgelopen week draaide ik de plaat in Nijmegen en hij werkte, ben er zeer tevreden mee. Verder heb ik inmiddels de parts binnen voor een plaat van Oliver Kucera die ik ga remixen. Als ik die af heb, ga ik verder met het werken aan een eigen EP. Ik heb al één track af en opgestuurd naar wat dj's die 'm speeltijd willen geven.

Wat valt je momenteel op aan de technoscene?
De technoscene is 'hipper' geworden. Wat me vooral opvalt is dat de oudere garde zeurt over de jongere garde. 'Ze dansen gek en het lijken allemaal wel konijntjes', hoor ik wel eens om me heen. Sommige ouderen vinden het allemaal minder geworden, maar zo zie ik het niet. We moeten juist blij zijn dat de jongere generatie naar technofeesten gaat. Dat ze nu een ander dansje hebben, is helemaal prima. Ik kan het niet nadoen, maar ook dat is prima. Ze genieten intens van de muziek en dat is waar het om draait.

Je krijgt je compleet eigen avond, welke vijf collega's komen draaien?
Zonder twijfel Speedy J, omdat Jochem Paap misschien wel de reden is dat ik ooit ben begonnen. Die man is een genie. Marcel Dettmann en Ben Klock komen b2b draaien. Luke Slater is er als Planetary Assault Systems, live spelen met belachelijk veel power. Hij blaast je echt volledig omver. Shifted komt ook honderd procent zeker even langs en als laatste zou ik dan kiezen voor DVS1. Hij is een hele toffe gast en gaf me vorig jaar tijdens Welcome To The Future nog een vinylplaat van zijn label cadeau. Dat is nu wel een van de mooiere uit mijn collectie daardoor.

Wat zet je zometeen op als ik over vijf minuten de deur uit loop?
Dan ga ik toch voor oude funk en soul. Artiesten als Al Green, Lou Rawls en George Benson. Ik bestelde pas geleden nog een Al Green greatest hits op vinyl uit Amerika, die nooit in Europa is verschenen. Was er vijftig euro aan kwijt, maar dat soort muziek zet ik zó graag op thuis en dat moet ik dan ook gewoon hebben. Ergens ben ik best wel een beetje een autistische muziekofiel.