Danilo Pérez, altijd op zoek naar interactie

"Probeer te luisteren zonder iets te verwachten, pas dan sta je open voor een spannende ontdekking"

Mark Bink ,

In Amsterdam vind je meer verschillende culturen dan in New York. Muzikanten van over de hele wereld komen naar onze stad om te laten horen wat zij in huis hebben. In de rubriek Mokum Melting Pot aandacht voor een keur aan stijlen, van jazz en funk tot niet-westerse muziek. Dit keer aandacht voor Children of the Light. Niet zomaar een jazztrio, maar de vaste begeleidingsband van jazzveteraan Wayne Shorter, bestaande uit drie muzikanten met ieder een indrukwekkend CV: John Patitucci (bas), Brian Blade (percussie) en Danilo Pérez (toetsen). 3voor12amsterdam sprak de heer Pérez in aanloop naar het optreden in de North Sea Jazz Club, aanstaande vrijdag 23 oktober.

Jullie bandnaam, Children of the Light, is afgeleid van de titel van een compositie van Wayne Shorter, Children of the Night. Daar maak ik uit op dat licht belangrijk is voor jullie, klopt dat?
Ja, zeker. We zijn sterk beïnvloed door het mentorschap van Wayne. Hij heeft ons geleerd dat we als muzikanten de mogelijkheid hebben om de wereld te verlichten met onze muziek.

Beschouwen jullie jezelf als de muzikale kinderen van Wayne Shorter?
Ja, maar het gaat nog veel verder dan dat. Ik heb mijn vader gevraagd of hij het goed zou vinden als ik Wayne mijn adoptievader noem. Mijn vader vond het absoluut geen probleem, want hij weet hoe belangrijk Wayne is voor mij. Wayne is niet alleen mijn muzikale vader, hij heeft een cruciale rol gespeeld bij het op de rit krijgen van mijn leven. Hij is een combinatie van een mentor en een vaderfiguur. Het gaat voorbij de muziek, dat is het laatste waar we over praten. Hij is een enorme inspiratiebron en heeft me bijvoorbeeld laten inzien hoe belangrijk familie is. Daardoor besteed ik daar nu veel meer aandacht aan en ben ik echt een familieman geworden.

U maakt al zo’n vijftien jaar deel uit van zijn band. Hoe lang kent u Wayne Shorter al?
Ik leerde hem in 1989 kennen tijdens een tour waarbij ik deel uitmaakte van de band van Dizzy Gillespie. Tijdens die eerste ontmoeting is een foto van Wayne en mij gemaakt. Ik herinner me het moment nog goed, ik voelde meteen een bijzondere energie bij die man. Je ziet het ook aan mijn gezicht wanneer je naar de foto kijkt, alsof ik me direct realiseerde dat hij voor mij een belangrijke rol zou gaan spelen. Sindsdien gebeuren er bijzondere dingen in mijn leven; Brian, John en ik ontmoetten Joe Zawinul back stage een paar weken voordat hij overleed (11 september 2007, red.)We moesten hem beloven dat we goed voor Wayne zouden zorgen. Dat moment zal ik nooit vergeten.

Willen jullie met dit trio en het album een boodschap overbrengen of gaat het puur om de muziek?
We willen een statement maken, laten zien dat we nog steeds verenigd zijn en doorgaan met de missie van het Wayne Shorter Quartet, naast alle individuele projecten waar ieder van ons druk mee is. Zo houden we de familie bij elkaar. Wayne is op dit moment bezig met het schrijven van nieuwe composities, dus dit voelde als het juiste moment om iets te doen als trio. Volgend jaar staan er weer projecten op het programma met het Quartet. Spelen als trio zorgt voor nieuwe ideeën, die straks bij kunnen dragen aan een frisse voortzetting van ons werk met z’n vieren.

Wat is voor u het verschil tussen spelen met Wayne Shorter als kwartet en nu met Brian Blade en John Patitucci als trio?
Wat me vooral opvalt is dat het voelt alsof Wayne er toch bij is, zijn invloed is voelbaar en ik denk ook hoorbaar. We spelen met de openheid en nieuwsgierigheid die we van hem geleerd hebben. Het verschil zit ‘m in het feit dat als we met Wayne spelen, we zijn composities uitvoeren en de improvisaties die daar uit voortkomen, geïnspireerd op zijn leven. Als trio vertellen we onze eigen verhalen.

Naast muzikant en muziekdocent bent u ook ambassadeur van Panama en Unicef en zet u zich in voor Unesco. Heeft dit werk invloed op u als muzikant?
Absoluut. Wanneer ik speel hoop ik dat er relevantie doorklinkt in mijn muziek, ik heb een constant verlangen naar interactie, een dialoog. Ik wil niet comfortabel achterover leunen, maar nieuwe ideeën voortbrengen. Dat gebeurt ook wanneer we als trio of kwartet samenspelen; we prikkelen elkaar constant met iets nieuws, iets onverwachts, om het beste in jezelf en elkaar naar boven te halen. Communicatie is het sleutelwoord, daarin laat de mensheid nog wel eens steken vallen.

Als een beginnende jazzluisteraar aan u zou vragen hoe hij het best naar uw muziek en jazz in het algemeen kan luisteren, wat zou u die persoon dan adviseren?
Je moet geduld hebben en je openstellen. Luister niet alleen met je oren maar met je hele lichaam en ziel. Probeer te luisteren zonder iets te verwachten, pas dan sta je open voor een spannende ontdekking.

Wat zijn uw muzikale toekomstplannen?
Op dit moment leggen we de laatste hand aan een album dat we als kwartet hebben opgenomen met het Orpheus orkest. Daarnaast ben ik betrokken bij meerdere projecten namens de Global Ambassadors, waaronder op Berklee, waarbij we jonge mensen opleiden tot muziekambassadeurs. Daarnaast speel ik nog in een trio met Ben (Adams, red.) en Adam (Cruz, red.) En er zijn plannen om in de toekomst een tweede album op te nemen als Children of the Light.

Is er nog iets dat u wilt zeggen over de aanstaande optredens in Nederland?
Het wordt avontuurlijk, spannend en opwindend, ik heb er heel veel zin in! Eén van mijn beste herinneringen als muzikant is mijn optreden met het concertgebouworkest. Ik kom heel graag in Amsterdam, we zullen er ook een clinic geven op het conservatorium. Ook daar kijk ik naar uit.  

Children of the Light, North Sea Jazz Club, vrijdag 23 oktober, 21:00 uur

En verder:

Lantaren Venster, Rotterdam, donderdag 22 oktober

Muziekgebouw Eindhoven, zaterdag 24 oktober

Junushoff, Wageningen, zondag 25 oktober