Hitparadepop voor de underground

Dag 3 van Sound Of The Underground

Daan van der Schroeff ,

Op de laatste dag van het Sound of the Underground festival speelt het avondprogramma zich af in OCCII. Overdag kun je in de tuin van voormalig ziekenhuis OV Budapest nog genieten van rustiger werk, vergezeld door een veganistische “Oostblok brunch”. ’s Avonds ligt de nadruk op wereldmuziek en jaren negentig pop. Maar dan anders.

Cassettes uit autoradio's

DJ Cinnamoon moet niets hebben van draaien vanaf laptop, iPad of cd. Sterker nog: het zou niet eens kunnen, met zijn materiaal dat overwegend alleen op cassette beschikbaar is. Daarom draait de eigenzinnige Spanjaard zijn tapes uit het Midden-Oosten op twee autoradio’s. Zijn audio-retrospectief bestaat uit het fijnste wat Pakistan, Turkije en het voormalige Perzische rijk muzikaal te bieden hebben. Ook Omar Souleyman, de Syriër die met Björk samenwerkte, behoort tot zijn repertoire. Op de achtergrond leuken Bollywoodfilms zijn set op.

Kind aan huis

U.S. Girls is het alter ego van Megan Remy.  Vanavond haalt ze jaren negentig soul en hiphop door de mangel met twee cassetterecorders en een drumcomputer. Ze is kind aan huis op de Subbacultcha! avonden en dit is alweer haar vijfde keer dat ze op een podium in Amsterdam staat.

Haar stem en herkenbare melodieën laat ze verdrinken in een poel van noise, tape loops en andere effecten. Ze speelt veel werk van haar laatste album U.S. Girls On Kraak, waaronder de cover The Boy Is Mine van Brandy en Monica uit 1998. Haar Lo-Fi versie met overdubs en haar kenmerkende lijzige stemgeluid klinkt misschien een stuk minder toegankelijk, maar de gelaagdheid maakt deze versie bijzonder spannend. In de verte doet haar performance wel denken aan M.I.A., maar dan zonder militant karakter. Vanavond laat U.S. Girls de hitparade herleven in de underground.

Surf en psychobilly

Je zou ze de Dick Dale van Turkije kunnen noemen. Het trio Hayvanlar Alemi is erg goed op elkaar ingespeeld en laat dit merken door hun virtuositeit en het onderlinge plezier. Hun stijl laat zich niet onder een kopje vatten, maar bevat elementen van surf, psychobilly, spaghettiwesterns en ook (Turkse) popcovers worden niet geschuwd. Dit is hun eerste optreden in Amsterdam, maar gezien de reacties van de zaal zal een vervolg niet uitblijven.

Met dit laatste optreden van het SOTU festival kan de organisatie terugkijken op een zeer geslaagde eerste editie met een originele programmering en grote muzikale verscheidenheid. Mainstream zullen de meeste acts van dit festival nooit worden, maar SOTU biedt ze wel de mogelijkheid een breder publiek aan te spreken.