Op steenworp afstand van de bekende poppodia Paradiso en Melkweg zit een verborgen pareltje: People’s Place. Met het hoofdkwartier van Tommy Hilfiger boven je hoofd zit je eigenlijk gewoon in zijn kantine te genieten van een concert. De intieme locatie op de Stadhouderskade had eerder al grootheden op het programma staan en ontving eind oktober Spinvis voor zijn nieuwe plaat, maar zaterdagavond was het de beurt aan het muzikale genie Chilly Gonzales. Hij bracht de 275 - zittende – aanwezigen zijn welbekende Piano Talk Show, een mix van entertainment, een pianoworkshop en een concert.
Vorig jaar deed Chilly hetzelfde in een met tafels bezette Paradiso, dus liefhebbers waren voorbereid. Diegene die dit muzikale ‘wünderkind’ niet eerder live hadden gezien wisten daarom ook niet dat hij drummer Mocky (Catch a Moment in Time) had ingeruild voor Joe Flory. De simpele reden: ‘Mocky is naar Los Angeles verhuisd’. Terwijl de geboren Canadezen dus samen hun geluk beproefde in Duitsland is de een naar de Verenigde Staten en de ander naar Parijs verhuisd. Wel een stuk makkelijker als je op moet treden in Amsterdam.
Na een meeslepend pianospel steekt meester Gonzales direct van wal. Naast uitleg over de nummers die hij speelt (wel zo verhelderend) krijgt het publiek direct wat algemene muzieklessen en wat geschiedenis mee. Wanneer hij begint te praten over zijn ‘Rhythm Devil Child’ krijgt hij meerdere malen de lachers op zijn hand, maar dat is dan ook de succesformule van zijn ‘praatprogramma’. Met anekdotes, absurde vergelijkingen en doldwaze verhalen houdt Chilly eigenlijk gewoon een halve cabaretvoorstelling met piano-elementen, zij het wonderschone elementen van wereldrecordniveau en cabaret met een boodschap.
Zelfs wanneer de onnavolgbare artiest begint over het verlies van een vierkwartsmaat ten opzichte van een driekwartsmaat – en voorstelt de 6/8-maat in te voeren – hangt het publiek aan zijn lippen. Door zijn voorbeeld duidelijk te maken met aanstekelijk pianospel, begrijpt zelf de grootste muziekleek zijn lessen. Voeg daar een iPad (zijn intro werd immers gebruikt in een Apple reclame) met haardvuur aan toe en zelfs voor een intiem momentje is gezorgd. Het feit dat hij eigenlijk de mannen daarmee wil stimuleren hun vriendin oraal te bevredigen wordt door beide partijen met een lachsalvo ontvangen. Dat hij het daaropvolgende nummer opdraagt aan zijn moeder heeft als gevolg dat je de zaal op kan vegen.
‘Frank Zappa achter een piano’ wordt Chilly Gonzales ook wel genoemd. Niets is minder waar. Even doorgedraaid, eigengereid en excentriek stort Chilly zich op de volgende intermezzo of medley, bij velen ondersteund door drummer Joe Flory. Net als voorgaande keren trekt hij ook nu een ‘gemiddeld’ mooie vrouw uit het publiek die slechts één vinger hoeft te gebruiken om hem van dienst te zijn en bouwt hij aan het eind van zijn repertoire een complete band met een aantal aanwezigen. ‘Het enige dat je nodig heb is een beetje ritmegevoel’, beloofd hij plechtig.
Een Piano Talk Show van Chilly Gonzales is totaal niet wat je ervan verwacht. Of ergens van kan verwachten eigenlijk. De mix van zijn eigen repertoire met klassiekers van andere, algemene en specifieke pianolessen en zijn bovennatuurlijke charisma maken hem de ideale showman. Tel daar een geweldige chemie met zijn drummer bij op en je zal begrijpen dat je er eigenlijk bij had willen zijn. Wellicht volgend jaar weer een kans, anders kan je je geluk altijd beproeven in Parijs. Chilly Gonzales is immers resident bij de club van David Lynch.
Gezien: Chilly Gonzales, People's Place, 5 november 2011