Weinig poespas
Lekker laagdrempelig en niet te veel poespas, zo zien wij het graag. Bij binnenkomst worden we streng gefouilleerd, maar daar is helemaal niets mis mee. Zouden ze op meer plekken moeten doen. In een zucht loop je aan het begin van de middag door naar de kluisjes en het zand onder je schoenen voelt onnatuurlijk. Die schoenen moeten uit straks, als het kan en je tenen er niet afvriezen. William Kouam Djoko is net klaar met draaien als Brawther het overneemt. De opzet is klein en met wat kledingstandjes, één stage en één bar ga je iedereen vandaag minstens vier keer tegenkomen. Alle vroege vogels zijn aan het begin van de middag in gesprek met elkaar en de dansvloer lijkt nog even verboden terrein. Een strandtent als DOK is dan ook de ideale plek om nog even te loungen voordat de benen straks weer vanzelf gaan.
Nomads Festival kent uiterst sfeervolle geboorte
Trouw-residents, Chez Damier, Brawther en Beesmunt Soundsystem geven eerste editie kleur
Terwijl er in Spaarnwoude tienduizenden bezoekers los gingen bij Awakenings, maakte Nomads Festival zaterdag haar debuut in de scene. Een intiem lief en kleinschalig gebeuren, met een dikke line-up, omgeven met een Trouw-randje, omdat er maar liefst vier residents kwamen draaien. Vanaf de live performance van Beesmunt Soundsystem stond het vol, maar helemaal krankjorum los ging het op Chez Damier én stukjes van Makam en Boris Werner na, nimmer. Een top strandfeest met veel blije gezichten en Chicago legende Chez als grote knuffelbeer.
Instagram
Het valt voor William Kouam Djoko niet mee om een foto op Instagram te zetten. De hashtag erbij is ook niet eenvoudig. Niet alleen vandaag is dat zo, hij is er gewoon niet zo handig in. "Sommige mensen zetten in een mum van tijd hun hele leven op Instagram, ik doe er een uur over." Hij ziet er gelukkig uit verder en loopt met een emmer champagne in zijn hand weer richting de booth, waar Brawther bezig is aan een fantastische set. Waarom de Fransman - tóch een headliner - zo vroeg staat geprogrammeerd is ons eerst nog een raadsel, maar al snel blijkt dat hij snel weer naar Ibiza moet vliegen. Logisch dus.
Voor een Fransman heeft Brawther een enorm Engelse sound en hij brengt onder andere muziek uit op het Franse, maar Engelse klinkende My Love Is Underground. Soms is het smijten met hats, maar tot half drie blijft de dansvloer nagenoeg leeg. Dan grijpt de organisatie kort per microfoon in, gooit Brawther het tempo iets omhoog en wordt de warm-up set een stevigere. De bewolking draait de man uit Parijs er niet mee weg, maar het gaat wel iets harder waaien. Harde kicks over een Funktion One systeem, hij mag van ons de hele dag door blijven gaan. Ook de mannen van Beesmunt Soundsystem, die net binnen komen wandelen, horen het met genoegen aan.
Live
Het is voor David van der Leeuw en Luigi Vittorio Jansen niet moeilijk om over Brawther heen te gaan, omdat de Fransman in een redelijk langzaam tempo draait. We gaan van deep house naar wat meer techno. Beesmunt Soundsystem heeft een kwartier nodig om de nieuwe All Day plaat erin te gooien en het enige jammere is dat het geluid wat zacht staat: tussen het publiek valt verstaanbaar met elkaar te praten en ook het gesprek van de buren is mee te krijgen. De zonnebril van David is niet te beschrijven zo kek en meneer Roland 909 is gezellig met het duo meegereisd. Live spelen heeft iets extra's, vinden beiden mannen steeds meer.
Later vanavond staat Beesmunt op de officiële afterparty van Nomads, wat duidelijk maakt dat het graag geziene gasten zijn. Dat er tegen het einde van hun set - waarin ze even lekker in het diepe tasten - een strandbal op de mixer komt, interesseert de twee geen hol. Pornoster Rachel Starr is weer even om de hoek komen kijken en dat doet menig man goed. Met filmende ouders op het podium en voor het eerst een volle zandbak voor zich, slagen de twee in hun taak om een goede live-set neer te zetten. Door het zachte geluid komt de set echter niet maximaal over.
Klassieker
Iets later dan gepland komt Chicago held Chez Damier aan. Chez is een grote donkere man met een dankbare lach op zijn gezicht. Hem zien is hem willen knuffelen en hem aanspreken is weten dat je zelf geknuffeld wordt. Voor iedereen maakt hij tijd en zijn set is het hoogtepunt van de dag. Niet omdat hij geen foutjes maakt, want dat doet hij wel, maar omdat hij een sound vertegenwoordigt die iedere danceliefhebber aanspreekt. Hij gooit met houseklassiekers en disco, draagt een driekwartsbroek in maatje XXXL en heeft schoenmaat 52. Er is niemand die hem niet geweldig vindt, maar aan afbouwen doet hij niet. Aan het einde van zijn set gooit hij gewoon abrupt het volume omlaag, klaar is klaar.
Chaos
Als Chez naar huis gaat, begint Makam aan zijn set. Overmorgen staat hij in Ibiza naast Ricardo Villalobos en dat is niet voor niks. Makam timmert al jaren keihard aan de weg en het gros van het publiek kent hem aan de reacties te horen van zijn hit What Ya Doin'. Dankzij het stevige tempo van de Amsterdammer hebben twee meisjes op hakken zichtbaar moeite om overeind te blijven in het zand. Dansen op hakken van acht centimeter is dan ook niet fijn. Wie wel meedansen zijn collega-dj's Lars Dales (helft van Detroit Swindle) en William Kouam Djoko, die het hardst van allemaal lijkt te gaan. Makam maakt er soms oorlog van en schiet echt alle kanten op. Hij breekt heftig Afrikaans tromgeroffel af met een diepe vocale plaat, om daarna over te schakelen op techno. Als ook disco en Deetron's Starblazer de revue nog passeren, concluderen we dat Makam vandaag slaagt in zijn opzet. Het publiek heeft hij voor zich gewonnen.
'Gangster' Boris Werner, inclusief pet en capuchon die later af gaat, gaat op de ingeslagen weg van zijn maat Makam door. Een beetje chaos veroorzakend aan het begin, maar met bij vlagen stevig geram. Net als Guy is Boris gelukkig niet vies van een beetje techno. Zo rond de klok van half negen laat de zon zich nog even van haar beste kant zien, waarna het écht frisser wordt. Qua weer heeft niemand vandaag echter iets mogen klagen. Op het podium is het nog even lachen geblazen voor de mannen van Beesmunt Soundsystem, want Boris brengt er een plaat in die zij over een aantal maanden uitbrengen op het Parijse Concrete. Altijd leuk. Boris afsluiting mag er wezen en het is wachten op de afsluitset van Valentino Kanzyani.
Extreem vlak
Bij een fantastisch festival hoort een gedenkwaardige afsluiter en die krijgt Nomads helaas niet. De Sloveen Valentino Kanzyani is best een knap jong en begint nog even veelbelovend, maar blijft daarna hangen in gewoontes en draait een enorme vlakke set. Dynamiek is ver te zoeken. Hij dendert maar door en Joris Voorn's Miyagi is voor ons het enige hoogtepunt in zijn plastic technoset. Ook de organisatie heeft wel eens een betere afsluiter gezien en dat is eerlijk, maar mag de pret van een geslaagde eerste editie nauwelijks drukken. Chez Damier was de held vandaag en stal de show, Valentino staat op de verkeerde plek als afsluiter. Dat kan een keer gebeuren.