Met een aantal terugkerende partijen (AIR, Vieze Poezendek, Rapido, Now & Wow, Erwin Olaf) voelt de Milkshake formule inmiddels vertrouwd. Ook al lijkt het aan de oppervlakte een opwarmer voor de Gay Pride, het aantal soorten en maten in het publiek is indrukwekkend. Je vermoed ook dat alle nationaliteiten in Nederland (dat zijn er bijna 200) vertegenwoordigd zijn. En dat de rest van de wereld ook inmiddels de weg naar het Westerpark weet te vinden. Na drie jaar kan worden gewerkt aan de finesses van het vak. Zoals de uitdaging om uit de basis - het terrein van de Westergasfabriek - steeds weer iets nieuws te bedenken. 

Zanillya maakt dit jaar een mooie groei door en dat zien we terug op het podium. Daar zijn we blij mee. Want na haar gouden doorbraakmoment, de winst van de hiphoptrofee bij de Grote Prijs in 2011, ging het op en neer met de Amsterdamse. Tot vorig jaar lijkt het. Bij het Amsterdam Dance Event nam ze gretig het woord bij een lezing van het retehippe label Mad Decent. Of haar demo al beluisterd was. Ze is er nog niet getekend, maar haar muziek schuift de richting op van de hybride muziekstromingen dat het duo - Jasper Goggins en Paul Devro - uit Los Angeles voor ogen heeft. Ondermeer Major Lazer en onze eigen The Party Squad en Yellow Claw zijn onder hun hoede. Een strakke electronische basis, kreukloze drops en een goede liveband maken Zanillya een onontkoombare act. Ze heeft het Viezen Poezendek - een van de grotere stages - volledig in de tang. Een perfecte manier om aan je gezonde bollingen te werken.

Uit alle muziek op negen podia en nog een paar kleinere in verscholen hoeken en gaten is het lastig kiezen. We zijn fan van een dj-booth helemaal achterin de toiletten, vandaag gedoopt tot de W.C. Hooftstraat. Het is er zo klein dat je het niet spontaan gaat ontdekken. Als je dat toch deed, leef dan even in de illusie van je best kept secret.

En we hebben een zwak voor dj-tweeling Doppelgang. Na een aantal jaren hippe feestjes platdraaien zijn ze nu zelf muziek aan het maken. De eerste single Gun's Out is een hit.

Definitief om gingen we bij de Deee-licous Unicorn Area. Onder begeleiding van House of Vineyard en Pinq Radio vond er de Vogue Ballroom Contest plaats. Madonna streek in de jaren tachtig met de eer van vogueing, de uit de achterbuurten van New York afkomstige dansvorm. Als je de documentaire Paris is Burning hebt gezien weet je alles. De laatste jaren zijn deze contests populair geworden in het nachtleven. Ook in Amsterdam. De runway wordt alleen bevolkt door jongens en meisjes met de beste moves en outfit. We worden gek gemaakt door sexy attitudes, splits en een enkeling (laat die net bijna twee meter zijn) die een vrije val achterover aandurft. Iedereen schreeuwt en lacht alsof we naar een cheesy World Wrestling gevecht kijken.

Het is op Milkshake onmogelijk om vijf minuten niets te doen. We hebben last van het IKEA-syndroom: waar gingen we ook al weer heen? Wacht even, hier is het ook leuk. Te veel te zien, te veel afleiding. Zeker in verslagmodus en bewapend met camera. We komen Rik van de Westelaken en Sander van Leeuwen tegen. De vrienden zijn er al een paar jaar bij. Rik: "Ik voel me erg vrij op Milkshake. Een feest om zo veel mensen bij elkaar te zien genieten. Maar het ligt er niet te dik boven op. Dat heeft de organisatie goed voor elkaar". Sander: "Misschien moet je een paar foto's maken. In de zon, uit de zon". We kozen de zonnigste foto uit.   

Ondergetekende leidde drie jaar een Milkshakeloos bestaan. Een gemiste kans. Milkshake voelt aan als een ongedwongen buurtbarbecue die telkens maar verder uitdijt. De grenzen van de capaciteit van het Westergasterrein worden flink op de proef gesteld maar het leuke festivalpubliek los het wel op met elkaar. Men leert kennelijk snel van eerdere ervaringen. Het verkeersinfarct vorig jaar bij Pitch was voor de andere festivals op het zelfde terrein een eye opener. Geen zuchtje stress of paniek als het even druk wordt. Voor de toiletten is zo veel plek ingeruimd dat het bijna gezellig wordt. Ook bij de enige regenbui van de dag blijft het code roze. De enige kleur waarbij de wereld er altijd vriendelijk uit ziet. Voor in ieder geval één dag per jaar. Volgend jaar is Milkshake vijf jaar. Wij zijn benieuwd hoe dat feestje gevierd wordt.