Het maakt een indrukwekkend geheel bij binnenkomst. Natuurlijk draagt de setting, de voormalige fabriek van de Nederlandsche Dok en Scheepsbouw Maatschappij (NDSM), enorm bij aan het totaalpakket. Maar het resultaat van de ruim dertien kunstenaars die de afgelopen weken bezig geweest met de aankleding sluit naadloos aan op het thema. Bewegende slangen, haspels, raders, buizen, vaten en kranen; je ziet het allemaal terug in de gemaakte installaties en objecten in de reusachtige fabrieksschuur.
HENK daagt kunstenaars uit tot kunst met een kleine k
HENK's artiesten ontwikkelen exclusief werk voor integraalformule in de fabriek
Voor deze eerste editie van HENK in de Fabriek daagde de organisatie van Stichting Henk kunstenaars uit binnen-, en buitenland uit om unieke concepten, objecten en installaties te maken binnen het bestaande thema. Wij spraken met Maud Oonk en Jurian Vermoolen, beiden afstuderend aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.
Kunst zonder einde
Een van afstuderende kunstenaars aanwezig is Maud Oonk. Oonk staat bekend voor haar gedetailleerde werk in keramiek en schilderkunst met een veelal minitieuze afwerking. Voor deze opdracht mocht het groot uitpakken en gebaseerd op zelf ontwikkelde schaalmodellen maakte zij een mat van aaneengeschakelde cirkels, die beinvloed door hijskranen een eigen vorm aanemen. Oonk: "Het is geen af product, nooit uiteindelijk. Het is constant in beweging. Uitdaging was om de bestaande elementen uit deze omgeving te gebruiken. Zoals je ziet hangt het object aan twee oude kranen. Deze hingen eerst aan de andere kant van de hal. Ik heb er voor gezorgd dat ze weer actief zijn en verbonden met deze reeks van cirkels."
Het object is dus nooit definitief. Bij iedere expositie zal het object een nieuwe vorm aannemen, een constant proces dus. "Gedurende de dag verplaatsen wij het object door deze ruimte, hijsen wij hem op waardoor die vervormd en laten wij hem zakken tot ie weer plat is. Iedere keer als je het object omhoog hijst neemt het een andere vorm aan en we zijn op zoek naar de interessantste vorm. Als we de mooiste vorm hebben gevonden, gaat het in productie en maken wij er replica's van. Dat doe je immers in een fabriek. Maar zo ver komen we vandaag niet. Wij twijfelen nog over de definitieve kleur."
Wil je mij helpen?
Jurian Vermoolen, ook afstuderend aan de Rietveld Academie, borduurde voort op zijn afstudeerwerk 'Wil je mij helpen?' en maakte reusachtige kartonnen dozen. De dozen van twee bij twee vierkante meter worden gedurende de dag uit het stage getakeld en boven de hoofden van het publiek in geschoven.
Vermoolen beoogt hiermee niet alleen het publiek te betrekken, maar ook samen te werken. De dozen zijn immers onmogelijk alleen te verplaatsen. Met enige verbazing, maar vol plezier werkt het publiek samen. De eerste dozen worden saamhorig van voor naar achter verplaatst en keren keurig terug in de fabriek. Niet geheel de bedoeling, want wat tot dan toe nog niemand weet is dat de kubussen tot aan de nok tot gevuld zijn met balonnen en in principe kapot moeten. Bij een tweede poging helpt het personeel van de fabriek naar achterin de loods. En wanneer de eerste lolbroek een duik neemt in de dozen ontploft de structuur en komen de balonnen vrij. Dat hoef je de enthousiaste deelnemers geen tweede keer uit te leggen.
Missie geslaagd zou je zeggen, maar hoe kijkt de kunstenaar zelf naar het eindresultaat? Vermoolen: "Ja heftig. De weken voorbereiding en deze dag werken zijn al slopend, maar om nu te zien dat het werkt en hoe het letterlijk en figuurlijk uitpakt is geweldig. Je hebt een idee, maar het was geen gegeven hoe een publiek participeert. Mijn werk moet mensen uitnodigen om iets te moeten doen en actief deel te nemen aan het proces. Het mooie hieraan is dat het niet één op één beleeft kan worden. Sterker nog, je hebt niet eens de keuze."
Wat er met de overige dozen gebeurt blijft volgens Vermoolen weer een ander experiment. "Kijk, mensen weten dat nu dat er wat in zit, maar meteen openmaken is lastig. Voorin is er geen ruimte om hem even neer te zetten, dus het blijft toch een verrassing wat er met de volgende dozen gebeurt. Ik heb er nog zes achter de hand, dus we gaan het zien."