Het is een zonovergoten dag, waarop we de vrijheid vieren. Op de Dam kan op het grote podium genoten worden van artiesten als Bastian, Zwart Licht en helikopter-act Waylon. Het Beursplein is een plaats om te discussiëren over vrijheid en te luisteren naar muziek van onder andere Case Mayfield. Het gezelligste podium is echter te vinden op het Nesplein, alwaar Amsterdamse acts als Houses en The Don’t Touch My Croque-Monsieurs hun kunsten vertonen.

Twee bands van het Amsterdamse ROC staan als eerste geprogrammeerd, gevolgd door twee bands van het Amsterdams Conservatorium. Als om kwart over vier de zon hoog staat en het bier rijkelijk vloeit, is het tijd voor de Limburgse band Early Adopters. Deze gitaarband weet het publiek goed te vermaken. Bijna hadden ze het niet gered om hier te staan, toen drie dagen geleden de drummer onverwacht afviel. Maar met een - in allerijl ingewerkte - vervanger geven ze een indrukwekkende show weg. Dat belooft veel goeds voor het debuutalbum, dat na de zomer uit moet komen.

Dan is het de beurt aan de winnares van de Amsterdamse popprijs: Yori Swart. De sfeervolle singer-songwriter muziek komt goed tot haar recht in de laatste zonnestralen op het plein. En alsof het is afgesproken, moet ook zij het dit keer met een andere drummer doen. Haar muzikale half uurtje is veel te snel voorbij. Als de band de laatste noten nog speelt, is Yori al verdwenen om op de Dam mee te zingen met Girls Behind The Scene.

Waar bij Yori Swart de mensen tot dicht op het podium stonden, nemen ze bij de Haarlemse Heist een veilige afstand van een meter of twee. De stevige gitaarmuziek klinkt goed... met oordoppen welteverstaan. Zonder de doppen staat de muziek namelijk net een tikkeltje te luid.

The Don’t Touch My Croque-Monsieurs bewijzen vervolgens, dat het zelfs nog wel wat harder kan. Zij zetten - zoals ze zelf zeggen - de versterkers op 11, zodat ze ook op de Dam te horen zijn. Het is muziek, waarin een hoop 'swag' voorbijkomt; zanger Abel van Glijswijk sprint het publiek in, rent iemand volledig omver en springt vervolgens het podium weer op om die verder af te breken. En als de gitarist dan het publiek inspringt, kan de geluidstechnicus niets anders doen dan hoofdschuddend toekijken. Na een half uur een mix van rock, punk en garage te hebben gehoord, is de ene helft van het publiek blij dat het erop zit, terwijl de andere helft vraagt om een toegift. Een toegift kunnen ze krijgen en niet zonder de mooie one-liner: "Vergeet niet dat we zonder de Duitsers geen vrijheid zouden vieren." Zo verlaat de band het podium om plaats te maken voor TenTemPiés.

Ook Gerhardt heeft het naar zijn zin op het podium van het Nesplein. ‘We waren net in Haarlem, maar daar was het lang niet zo gezellig als hier." Bij het podium wordt gedanst op de up-tempo nummers en genoten van de rustigere songs. Ook hij heeft een motto passend bij de gelegenheid: vrijheid is dat je kan zijn wie je bent en dat je alles uit je leven kan halen wat erin zit.

Wie verwacht had bij Houses even tot rust konden komen, komt van een koude kermis thuis. Bij het vallen van de avond speelt de band een harde, maar ontzettend strakke, set met gierende gitaren en mooie songs. Ongetwijfeld kan de band na deze avond rekenen op veel nieuwe fans. Nummers als Stay With Me en Suicide passeren de revue, voordat Jungle By Night mag afsluiten op het inmiddels bomvolle plein.

En dat doen ze met verve! Het plein danst en swingt op de afrobeats van deze jonge band. Met nummers van hun laatste EP laat de band het publiek uit zijn dak gaan en vormen ze een waardige afsluiting van het buitenprogramma van Bevrijdingsdag 2011. Tijd om op de verschillende afterparty's nog even door te gaan tot in de late uurtjes.

Gezien: Bevrijdingsdag 2011, podium Nesplein