Het is woensdagmiddag op ADE en dat betekent dat editie 2011 is begonnen, maar voordat de eerste feestjes los gaan staat al een rits conferenties op stapel. Bij het openingsbal in deze wereld van vragen en antwoorden, achterhalen Armin van Buuren, Ferry Corsten, Chuckie en Joris Voorn het succes van vele Hollandse dj-carrières. 

Als een soort proef op de som van de dagelijkse routine van deze vier grote exportsuccessen tuigt ondergetekende deze woensdagmiddag na een korte vakantie meteen van vliegveld naar Felix Meritis -het hoofdkwartier en conferentieplek van ADE- voor de talkshow met deze fulltime vliegende Hollanders. Hoe floreert de internationale carrière van een top-dj en waar begon het ook al weer? Onder leiding van Job de Wit -hoofdredacteur van DJBroadcast- wordt ingegaan op de wortels en het verloop van hun loopbaan en hoe dit de huidige koers van de (Nederlandse) dancescene beïnvloedt. Doorgaans wordt te veel ruimte gegeven voor euforisme en Cruyffiaanse logica ("als het goed gaat, gaat het goed") maar wordt in het staartje de gedeelde liefde voor het onbekende uitgesproken. Echte ondernemers dus die Nederlanders.

Armin van Buuren denkt dat hij op zijn hoogtepunt is en haalt voor het gemak even het credo van wijlen Steve Jobs aan: "Doe elke dag wat je echt wil, want het leven is te kort". Om die wijsheid en de bestendigheid van zijn oeuvre kracht bij te zetten (op deze ADE wordt hij wederom gerkroond tot beste DJ) maakt hij een statement voor trance, het genre dat hem zo groot heeft gemaakt. "Als trance niet populair meer zou zijn, zou ik het nog steeds maken". Buiten zijn producties is Van Buuren vooral bekend door de regen prijzen die hij jaar na jaar binnenhaalt. Hoe wordt je nummer 1, blijf je dat jaar na jaar en wat betekent zo'n prijzenkast nou? "Ik heb geluk gehad, ben in 1999 op de goede golf meegelift en profiteer steeds meer van mijn lange adem". De deuren voor meer samenwerkingen -zoals met Sharon den Adel en Sophie Ellis Baxtor- staan volgens hem verder open dan ooit.   

Zijn buurman Ferry Corsten heeft ongeveer gelijktijdig dezelfde paden bewandeld, maar toont zich kwetsbaar over de manier waarop. "Ik en Armin worden wellicht vaak als dezelfde soort dj's genoemd, maar ik ben na al die jaren nog steeds niet per definitie een trance- of een house-dj. Eerlijk gezegd heb ik altijd nog niet mijn plek gevonden". Corsten ziet als oudste van het viertal begin jaren 90 de gabberperiode in Nederland opkomen, maar heeft daar niets mee. "De liefde voor melodie wint het altijd. Housemuziek wordt nu ook steeds melodischer. Dat was voor mij al duidelijk met System F (red: zijn eerste alter ego) en vormt ook een interessant aspect van mijn nieuwe album dat begin 2012 uitkomt".

DJ Chuckie leeft wellicht wel de grootste droom van het vaderlandse dj-gilde. Een Amerikaanse welteverstaan: "zeventien jaar geleden dacht ik met 300 gigs per jaar dat ik de held was van Nederland maar brak eigenlijk alleen potten in een specifiek jongerensegment. Dat ik na één grote hit nu toch wereldwijde tours maak is het resultaat van groot denken en er naar handelen". Van Enrique Iglesias tot Moby, Chuckie mixt de grootste namen en vind het fijn om divers te zijn. "Ik heb hiphop in Nederland mainstream gemaakt, ben van huize een latinproducer en steek op dit moment door naar iets eclectischer werk". Benieuwd hoe Amerika zo gevallen is voor zijn muziek vertelt Chuckie dat zijn stijl goed aansluit op de hiphoptraditie in de VS, met David Guetta als tekenend voorbeeld. "Er valt veel te zeggen over zijn crossovers, maar dat is wat de boer vreet". Vooral in Las Vegas en LA heeft Chuckie een grote achterban en zijn massale dancefestivals -ook een succesvol Nederlands exportproduct- erg in trek. "Het is onvoorstelbaar hoe veel energie de Amerikaanse danceliefhebber geeft, iets wat je ook terugziet in de programmering, die alleen maar piekt in opbouw. Het kan zo maar gebeuren dat een headliner als The Prodigy in het staartje van de nacht zit, terwijl er al een onvoorstelbaar massieve line-up voor zit". 

Hoe anders maar onder aan de streep met evenveel succes is het Joris Voorn vergaan. Zijn vijftienjarige loopbaan kent een trage start. Hij heeft met zijn Enschedese roots geen korte lijntjes tot het epicentrum van de dancescene en stoeit achter schermen vooral met de juiste vorm en stijl. De Wit gooit op dat Voorn de meest alternatieve artiest van het viertal is en bewust de purist onder de radar wil blijven. "Ik heb de luxe om minder toegankelijke diepe elektronische muziekalbums af te leveren en af te wisselen met pure dansvloermuziek". Als Voorn's nieuwe werk niet echt aanslaat bij het publiek, dan grijpt hij terug op zijn diversiteit en kwaliteit als dj. "De eer om (samen met 2000 And One) de internationale Sensations te doen is net zo groot als shows in kleine underground nachtclubs. Het is voor Sensation een grote uitdaging om een bak nummers te strippen tot 3 minuten. Zo'n set moet ik vooral met mijn hersens samenstellen, een een rationele aanpak". 

Als ook het succesverhaal van Joris Voorn besproken is resten er 10 minuten om de gemeenschappelijke factor te noemen van de grote export van Nederlandse dance. "Wij en de hele generatie dertigers in Nederland zijn allemaal opgegroeid met dance", stelt Van Buuren. Als hij vertelt dat hij al vroeg het pionierspad bewandelde met het tapen van de danceshows van Adam Curry en VPRO dan volgen de zolderkamerandekdotes van de andere drie zich snel op. "We lopen door onze ontginnende muzikale en facilitaire traditie ver voor ten opzichte van de rest van de wereld", stelt Corsten. Voorn denkt andersom: "we zijn van oudsher enterpreneurs en kijken goed naar onze minstens zo invloedrijke buren Engeland, Duitsland en Scandinavië".

Samenvattend adopteren, adapteren en exporteren wij Hollanders dus erg efficiënt, en elke artiest drukt daar ergens in de wereld zijn stempel op. Corsten wijst op de groovende Chuckie-sound in Las Vegas die er voor zorgt dat meer en meer meer vrouwen dancemuziek omarmen. Chuckie beaamt dat Amerika aan zijn voeten ligt en nog erg kneedbaar is. Het verschil tussen alternatief en commercieel ligt wat hem betreft niet zo strikt als het in de regel wordt neergezet. Innovatie is een cyclus: wat in Nederland gearriveerd is, komt in Amerika aan als een revolutie. Daarbij geeft hij aan dat Voorn zijn alternatieve invloed onderschat: "door jouw inbreng is Sensation diverser dan 10 jaar geleden en blijft het feest levensvatbaar voor export". "If it ain't Dutch, it ain't much", grapt Van Buuren om af te ronden en hiermee ontdoet dit panel zich terecht even van haar Hollandse bescheidenheid. 

Gezien: The Dutch Touch, Felix Meritis, 19 oktober 2011