ONKRUID, georganiseerd door Mozaique Productions, was de hekkensluiter in de evenementenlijst voor ADE 2011. Terwijl de kaartverkoop van de grote zalen al in volle gang was, werden locatie, line-up en liefhebbers in slechts vier weken bij elkaar gebracht. Met de eerdere edities van ONKRUID in Canvas beoogden ze een nieuw geluid in de scene neer te zetten. Wij namen in Undercurrent een kijkje bij de festivaleditie op dag 4 van het Amsterdam Dance Event.

Al tijdens de soundcheck, op het voormailige ponton van Infocentre IJburg, dat 2008 naar de NDSM-werf werd gesleept, blijkt meteen wie de grote ster is hier. Van de vier meter brede dj-booth zijn er alvast twee voor Johannes Heil. Die andere vier die redden zich wel, toch? Het is allemaal een beetje last-minute en de spanning is dan ook duidelijk aanwezig bij de organiserende partijen. Stadsdeel Noord is er nou niet bepaald happiger op geworden het laatste jaar als het om dancefeesten en nachtvergunningen gaat.

"We zouden Onkruid in eerste instantie in Roest houden, maar dat ging ineens niet door vanwege vergunningen. We zaten toen best even met onze handen in het haar", vertelt organisator Bram van Mozaique Productions. "Ja, best toevallig eigenlijk, want ik had mijn scouts op Ibiza om deze avond vol te plannen, maar die lui deden zo ongelooflijk moeilijk en uit de hoogte", vult Ray, de uitbater van Undercurrent, aan. "Toen ik via via met Bram in contact kwam, heb ik mijn jongens meteen opgebeld en op een vlucht terug naar Nederland gezet."

Wat meteen opvalt is het grote aantal live optredens vanavond. Bram verklaart: "Wij zitten als jong evenement tussen al het geweld van de grote namen op ADE best wel gevangen, dus we wilden een zo apart mogelijke line-up neerzetten. Onderscheidend, maar toch toch ook typisch Onkruid. Ik denk dat we er ook zonder alle sponsoring van ADE een geweldig programma hebben klaarstaan voor vanavond. Microtrauma bijvoorbeeld, maakt fantastische producties en die brengen wij nu voor het eerst naar Nederland!"

Als de laatste directe pont naar de NDSM-werf vertrokken is en het feestje inmiddels goed op gang gekomen, is het de beurt aan Harde Baas in het kleine zaaltje. Hij doet zijn naam nog weinig recht het eerste kwartier, als de heel behapbare plaat Echoes Reality van Max Cooper het drijvende danshol invliegt. Hij maakt er wel werk van om in contact te komen met het publiek. Kijken, zwaaien, draaien, andere sample. Er zijn steeds meer lachende gezichten en het lijkt alsof hij nu weet wat hij gaat doen met zijn set. Als een vaardig kapitein haalt hij één voor één zijn passagiers op en na een half uur zit zijn bootje vol, ons incluis. De daaropvolgende anderhalf uur vaart hij ons in steeds drijvender tempo door de NDSM-werf en het leegstaande havengebied. Harde baas zet een solide massieve set neer zonder gefröbel met Macintosh speelgoed. Met pijn in ons hart stappen we van zijn bootje af.

Met namen als Gabriel Ananda, Arjuna Schiks en Johannes Heil hebben de heren een bekwaam collectief neergezet op deze toch al volle zaterdagavond. De drijvende club, die vanavond zo'n 700 man ontvangt, biedt lekker de ruimte aan het selecte gezelschap fijnproevers. Na een uur of twee ronddansen, bar- en toiletbozoek, ben je iedereen wel tegengekomen. Wat overigens een huiselijk sfeertje geeft. Maar met een niet te afgeladen Undercurrent moet er wel gestreden worden voor ieder oor in de zaal. Met sterke techhouse vecht Ananda voor een plekje in de zaal. Wat moet dat heerlijk draaien zijn als niemand een hit van je verwacht en je met carte-blanche alle registers open kan trekken. Resultaat: een prettig setje waarin hij een opgeruimde kamer langzaam overhoop haalt, maar de kamer uiteindelijk aan kant achterlaat voor zijn opvolger.

Half vijf, tijd voor Johannes Heil. We beginnen gewoon weer onderaan met een opgeruimde kamer, al schuift hij snel de banken weer aan de kant. Het is namelijk niet de bedoeling dat we lekker gaan zitten. Hoppa, tweede plaat, lichtjes dimmen en vloerkleed aan de kant. De minimal ebt nu weg in de verte en onvervalste techno kruipt de grote zaal binnen. De line-ups van beide podia staan goed tegenover elkaar geprogrammeerd. Flink doorstappen bij het main stage, betekent even op adem kunnen komen in de kleine zaal en andersom. Dus terwijl Peter Horrevorts de uitgeputte matrozen in de kleine zaal verzorgt, klimt Johannes op het mainstage alweer in de gordijnen om te kijken waar de laatste herrieschoppers staan. Hij bedient het publiek gedoseerd; even porien open, op ademhalen en weer een stapje erbij.

Dit gaat een dikke twee uur door waarin hij vriend en vijand overtuigt en ons bezweet en bevredigd achter laat in ons overhoop gehaalde appartement. Met de nachtvergunning is er nog altijd drie uur te gaan op het programma, waarin SQL de tent mag schoonvegen. Het nieuws dat het hier gezillig is heeft menig teleurgesteld bezoeker in de binnenstad bereikt, waardoor er nog altijd mensen aankomen als wij rond de klok van zessen de eerste pont opzoeken en huiswaarts varen.

Gezien: Onkruid, Undercurrent, 22 oktober 2011